Ο Πρόεδρος την ξέρει. Εμείς;

Στην πεθερά μου μιλάω στον πληθυντικό κι΄ο Τσίπρας μίλησε στον ενικό στον Ομπάμα! Τι ζούμε, ρε φίλε» ήταν ένα από τα πλέον εύστοχα tweets, ανάμεσα στα πολλά που γράφτηκαν για τις χοντράδες του πρωθυπουργού μας, κατά την διάρκεια της επίσκεψης του αμερικανού προέδρου στη χώρα μας. Για τη λευκή λόγου χάριν pochette, σε συνδυασμό με την απουσία γραβάτας, για το μόνιμα χωμένο στην τσέπη του επίσημου κοστουμιού του χέρι, για το χυμένο στην πολυθρόνα, με ανοιχτά τα πόδια κορμί, ή για το άνευ αιτίας κολλημένο στα χείλη χαμόγελο…
Είχε και ο Ομπάμα τα χέρια στις τσέπες όταν με σπορ μπουφανάκι και «χαλαρή διάθεση» ξεναγήθηκε στην Ακρόπολη, πραγματώνοντας όπως είπε το παιδικό του όνειρο. «Ο πρόεδρος ξέρει την ιστορία μας» ήταν ο επανειλημμένος και εκστασιασμένος σχολιασμός των παρουσιαστών του χρονικού της επίσκεψης, από την κυβερνητική ΕΡΤ. Οι οποίοι μάλλον θα αγνοούν ότι ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης, τους οποίους εμείς ξέρουμε μόνον κατ΄ όνομα και τους θυμόμαστε συνήθως για να νομιμοποιήσουμε τις απαιτήσεις μας προς τους δανειστές μας (είμαστε η κοιτίδα του πολιτισμού και της δημοκρατίας σας, πληρώστε μας, μας χρωστάτε!) ήταν, όπως αναγνώριζε ένας σπουδαίος στοχαστής του πρώιμου Μεσαίωνα οι γίγαντες, στην πλάτη των οποίων πάτησαν οι «νάνοι» της γενιάς του για να καταλάβουν τον κόσμο. Τους μελέτησαν λοιπόν τους γίγαντες, τους κατάλαβαν, τους οικειοποιήθηκαν και στη σκέψη τους, βάσισαν και συνεχίζουν να βασίζουν οι …νάνοι την πρόοδο και τον πολιτισμό τους.
Κάποιοι αποδίδουν την έκδηλη αμηχανία και τις αστοχίες του κ. Τσίπρα στη διεθνώς πλέον γνωστή ανακολουθία των λόγων με τα έργα του. Άλλοι, στη συνεχιζόμενη προσπάθειά του να πείσει ότι περιφρονεί τις αστικές συμβάσεις, ή και στο σύμπλεγμα κατωτερότητας που αναμφίβολα του δημιουργεί η διαρκής επίκληση βοήθειας, προς φίλους και «εχθρούς». Όλα παίζουν. Και ίσως περισσότερο, η υποψία του ότι στα μάτια των «ξένων», οι απαίδευτοι νεοέλληνες έχουμε τόση σχέση με τον πολιτισμό της αρχαίας Αθήνας, όση και οι Σκοπιανοί με τον ήλιο της Βεργίνας.