Αναφορά σε μία Ακαδημία του Φραντς Κάφκα

Όταν μια μεγάλη μερίδα καλλιτεχνών, καλυπτόμενοι πίσω από την μελαγχολία και τα αδιέξοδα των Ελλήνων λόγω κρίσης, παρουσιάζουν έργα θεατρικά προς τέρψιν της πλατιάς μάζας, μη υπολογίζοντας το ρόλο τον εκπαιδευτικό του θεάτρου, μια νέα καλλιτέχνιδα, με σπουδές στο χορό και στο θέατρο, τολμά να πειραματιστεί σε ένα έργο σταθμό ειδικά για την σημερινή πραγματικότητα. Ένα έργο δύσκολο μα ταυτόχρονα ποιητικό και καθοδηγητικό. Ένα έργο του Φραντς Κάφκα που μας δηλώνει το πόσο εύκολο είναι να πέσεις σε στεγανά από τα οποία δεν μπορείς να βγεις παρά μόνον με σκέψη, αυτενέργεια και αγώνα. 

Είναι να θαυμάζει κανείς και να επαινεί την Ελένη Παργινού που τόλμησε, με πολύ καλά αποτελέσματα, να περιδιαβεί στα δύσκολα νοήματα αυτού του εξαιρετικού παγκόσμιου συγραφέα και να ερευνήσει με την κίνηση και τον λόγο το δύσκολο αλλά προφητικό έργο του Κάφκα, "Αναφορά σε μια Ακαδημία". 

Αξίζει να σημειωθεί ότι η καλλιτέχνις είναι νέα και πρωτοδοκιμαζόμενη. Αντιμετώπισε την όλη παράσταση με εξαιρετική συνέπεια και έδωσε στο σύνολό της μια δουλειά που πραγματικά αξίζει να μνημονευθεί και να κοινωνηθεί από το κοινό. 

Μαζί της η Κατερίνα Παρίσσου, η οποία στάθηκε στο ύψος της ερμηνευτικής απαίτησης του έργου, τίμια και καθαρά. 

Η μουσική επένδυση ήταν ακριβώς αυτό που θα έπρεπε στο έργο και εξυπηρετούσε απολύτως το θέμα χωρίς να ξεπεράσει στιγμή το μέτρο. Ευρηματικό το σκηνικό βοήθησε στην θεματολογί