Άννα δεν ήμουνα εγώ γι΄ αεροπλάνα
Editorial
24 Οκτωβρίου 2016
/ 11:46
Το αεροδρόμιο Ι. Καποδίστριας, μαζί με το λιμάνι, είναι οι κύριες και βασικές υποδομές του κερκυραϊκού τουρισμού. Η φροντίδα για τη λειτουργία και την ανάπτυξή τους είναι
ως εκ τούτου εκ των ων ουκ άνευ. Όμως ας μην λησμονείται ότι το μέγιστο ελκυστικό προσόν της Κέρκυρας, πέραν της θέσης της, είναι η ομορφάδα της. Κι έτσι η υποχρέωση να διατηρούνται σε αρμονία και τα δυο, ανθρώπινες υποδομές και φύση, προβάλλει ως αυτονόητη (σ.σ.;)
Η λιμνοθάλασσα Χαλικιόπουλου, που επί σειρά ετών θεωρούταν από τις Αρχές σαν ιδιωτική (σ.σ.;), απέκτησε μετά μυρίων βασάνων και κόπων, αιγιαλίτιδα ζώνη. Έτσι ορίσθηκαν και οι ιδιοκτησίες ή αν προτιμάτε, αποκαλύφθηκαν οι καταπατήσεις, μαζί και του αεροδρομίου βεβαίως...
Ο ίδιος ο πόρος της λιμνοθάλασσας, γι' αυτούς και άλλους προφανείς λόγους, μετατράπηκε από βιότοπος σε χαβούζα με ρήχη... βοθρολυμμάτων, όζουσα και βασικό μαιευτήριο κουνουπιών!
Η αποκαλούμενη και λιμνοπούλα, παρά τη χερσόνησο του Κανονιού, αποτελεί το πρότυπο της κακοποίησης, αλίμονο με την σφραγίδα του άλλοτε Δήμου Κερκυραίων!
Την ίδια ώρα, η recordwoman στις τουριστικές αφίξεις, κερκυραϊκή οικονομία, εμφανίζει συμπτώματα κόρου στις περιόδους αιχμής, που εκδηλώνονται και με την οξεία δυσαναλογία αφίξεων με έσοδα...
Οι διαπιστώσεις αυτές, ιδιαιτέρως ύστερα από μια καλή χρονιά (σ.σ. την καλύτερη όλων των εποχών) είναι ικανές να προβληματίσουν διότι δεν είναι πάντοτε σίγουρο ότι οι επιχειρηματικές, παραγωγικές βλέψεις τινών εξ ημών, ταυτίζονται με το συμφέρον του συνόλου και του τόπου. Και πάντως σε κάθε περίπτωση, αυτή η σχέση πρέπει να αποδεικνύεται...
