Ο Τύπος στα χρόνια του κορονοϊού
editorial
28 Δεκεμβρίου 2020
/ 21:27
Ο φόβος και η αγανάκτηση από τη διολίσθηση των πραγμάτων σε χαμηλότερα επίπεδα ηθικής, απειλεί να ισοπεδώσει τους πάντες και τα πάντα
Η ιστορία έχει να παρουσιάσει παραδείγματα άρνησης απέναντι σε επιδημίες αλλά και επιφύλαξης, καχυποψίας και άρνησης επίσης, απέναντι σε σχέδια αντιμετώπισης τους και τα εμβόλια.
Αντιστοίχως, δεν είναι λίγες οι ιστορικές αναφορές στις αντιδράσεις απέναντι σε τεχνολογικές επινοήσεις, που αλλάζουν την παραγωγική συμπεριφορά και την καθημερινότητα.
Στην περίπτωσή μας, η υγειονομική απειλή και οι τεχνολογικές εφαρμογές στο όνομα της αντιμετώπισής της, αλλάζουν καθημερινά και βίαια τα δεδομένα.
Ο Τύπος ξεκίνησε ως το όχημα του Διαφωτισμού και επικράτησε ως η πλατφόρμα, όπου κατά κανόνα νομιμοποιούνται (από τον λαϊκό παράγοντα) οι αποφάσεις της Διοίκησης σε κάθε επίπεδο της αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας.
Προϊόντος του χρόνου, ο Τύπος ως επιχειρηματική δραστηριότητα «υπέπεσε» στους νόμους της αγοράς περί συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης του πλούτου, της ισχύος και των εξουσιών. Σε πλείστες όσες περιπτώσεις «πέρασε απέναντι». Μετατράπηκε σε «Γραφείο τύπου», χάνοντας τον αναγκαίο για τη Δημοκρατία, διαμεσολαβητικό του ρόλο.
Ευτυχώς, όπως πάντοτε συμβαίνει, κάτι τέτοιο δεν έγινε σε όλες τις περιπτώσεις. Το «αντίθετο» του «κυρίαρχου» θα υφίσταται όσο υπάρχουν άνθρωποι ως προϊόν και αποτέλεσμα της κοινωνικής (σ.σ. και της φυσικής) γενετικής.
Το διαδίκτυο και οι πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης ενίσχυσαν τη δυνατότητα της μαζικής επικοινωνίας, έτσι που μπορεί και να υποτιμάται η αναγκαία διαμεσολάβηση με όρους και κανόνες, διαχρονικά «καθαγιασμένους» στη διαφωτιστική εποποιία της μαχόμενης δημοσιογραφίας.
Ο φόβος και η αγανάκτηση από τη διολίσθηση των πραγμάτων σε χαμηλότερα επίπεδα ηθικής, απειλεί να ισοπεδώσει τους πάντες και τα πάντα.
Οι δεοντολογικές εγγυήσεις που μπορεί να δώσει κανείς σ' αυτήν την συγκυρία είναι η καλύτερη δυνατή τεκμηρίωση της πληροφορίας, η απόδοση της στην πηγή προέλευσης και η υπογραφή από κάτω, εκείνου που τη μεταφέρει.
Κι αυτό βεβαίως δεν είναι «θέσφατο». Όμως ικανοποιεί τις προϋποθέσεις της έγκυρης πληροφόρησης και έτσι του εποικοδομητικού, δημοσίου (δια)λόγου. Δεκτικού, ωστόσο σε κάθε περίπτωση, στην κριτική, που αποτελεί άλλωστε την πάντοτε αναγκαία «ζυγοστάθμιση»
