Η γη της επαγγελίας αγρίεψε πάλι
Δεν πρόκειται για τεστ εφυΐας ή κάποια σπαζοκεφαλιά για να περνάει η ώρα. Κι όμως σε κάθε περίπτωση γενικού ξεσηκωμού, όπως αυτού που τώρα συμβαίνει στις ΗΠΑ, ο καθείς ανατρέχει στην ιστορία για να βρει το ανάλογο. Κυρίως όμως να διευκρινίσει τις διαφορές και τη δυναμική τους.
Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις δολοφονίας και επίδειξης πυγμής απέναντι στους Μαύρους ή τους Λατίνους της Χώρας, που προκάλεσαν βίαιες αντιδράσεις. Ούτε οι εμπορικές κ.α. κρίσεις με οδυνηρές συνέπειες στον πληθυσμό, είναι κάτι πρωτότυπο.
Καινούργια δεν είναι καν η αντίθεση προστατευτισμού από τη μια και ελεύθερου εμπορίου από την άλλη, που διαιρεί σε στρατόπεδα την ανθρωπότητα, διχάζει πρώην συμμάχους, ανατρέπει τις κοινωνικές ισορροπίες, προκαλεί αλλαγές στους γεωπολιτικούς χάρτες.
Μια τέτοια περίπτωση περιγράφει ο Μαρξ στα 1853 όταν ο αμερικάνικος προστατευτισμός βρέθηκε σε ευθεία αντιπαράθεση με τη βρετανική, εμπορική υπεροπλία. Σε κοινωνικό επίπεδο, ο εγγλέζικος πληθυσμός φτωχοποιήθηκε ραγδαία, έχασε τα πάντα και άκληρος ων χώθηκε στα αμπάρια για την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Εκείνη τρομαγμένη επέβαλε ακόμα μεγαλύτερους ελέγχους στα λιμάνια της!
Η κίνηση αυτή τροφοδότησε την επαναστατικότητα των πληθυσμών, πολιτικοποιήθηκε, κατέκτησε πολιτικές νίκες, πήρε κοινωνικά ανταλλάγματα, ενέγραψε υποθήκες για τις μελλοντικές συγκρούσεις. Αργότερα εκτονώθηκε, οι οξείες γωνίες στρογγύλεψαν, οι κατακτήσεις χωνεύτηκαν σε θεσμούς και συμπεριφορές. Η ανθρωπότητα πάτησε στο πιο πάνω σκαλί της σπειροειδούς κλίμακας.
Σήμερα που η τεχνολογικά προικισμένη Οικουμένη απέτυχε παταγωδώς να προβλέψει την πανδημία και τις συνέπειες της, τα δεκάδες εκατομμύρια των ανέργων της «ισχυρότερης Χώρας στον Κόσμο», έχοντας από καιρό απωλέσει κάθε σπυρί ιδιοκτησίας κυριεύονται από την αγανάκτηση για την ανικανότητα του εγγενώς μεροληπτικού κράτους. Τρέμουν την υπαγωγή τους στην διαδικασία της «φυσικής» εκκαθάρισης, προκειμένου να ανακτήσει η αγέλη την ανοσία της! Κι ο λόγος δεν γίνεται για την πανδημία, αν με καταλαβαίνεις, αλλά για ξεκαθάρισμα των ασθενέστερων όσο και εξασθενισμένων «ταξικών αποβλήτων». Και ξεσηκώνονται ξανά!
Αρχικά αντιμέτωποι με την Αστυνομία και την Εθνοφυλακή. Εφόσον το πράγμα όμως γίνει πιο απειλητικό δεν θα μείνει μηχανισμός του κράτους που να μην ενεργοποιηθεί εναντίον τους σε μια αδυσώπητη σύγκρουση, που το επίδικο επίπεδο κατανάλωσης θα ηχεί σαν λεπτομέρεια εφόσον η ανθρωπότητα κατορθώσει να περιγράψει επιτέλους τους όρους της απαλλαγής της από την ανισομέρεια και την ανισομετρία, τη λεηλασία και την αλλοτρίωση. Οψόμεθα ες Φιλίππους!
