Κι όποιος δεν καταλαβαίνει δεν ξέρει που πατεί και που πηγαίνει...
08 Αυγούστου 2016
/ 11:59
Η έκταση και το βάθος των πολιτισμικών στοιχείων, που διατηρεί σήμερα η Κέρκυρα στις τουριστικές της προθήκες, είναι δάνεια των επίδοξων και των κατακτητών της, των ... προστατών της.
Όσοι τέλος πάντων σαγηνεύτηκαν από την ομορφιά και την αξία της. Την κυρίως γεωγραφική και γι' αυτό θέσης. Εδώ που διασταυρώνονται ανέκαθεν ρεύματα και πολιτισμοί, ιδέες και άνθρωποι, φόβοι και επιδιώξεις, λογής, λογής περαστικών. Κι εκείνων που στάθηκαν, κι εκείνων που απλώς διήλθαν, και των άλλων* που ρίζωσαν! Άγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι, συμφώνως της παροιμιώδους ρήσης, δια της οποίας αποδίδεται η διαχρονικώς εποικοδομητική Βαβέλ. Ύμνος στη ζωογόνο πολυπολιτισμικότητα, το χωνευτήρι των διαφορετικών, παλιών, μοντέρνων, επάλληλων και παραπληρωματικών, που αποκτούν εκθαμβωτική, ψυχαγωγική αξία είτε το αντιλαμβάνονται 100% οι σύγχρονοι ντόπιοι είτε όχι... Κι ενώ κατά το στερεότυπο, παραδοσιακό είναι ν' αποδίδεις την επιτυχή αντίσταση στο θαύμα τ' Αγιού ενώ βεβαίως το προοδευτικό-επιστημονικό είναι να ξατρέχεσαι στις αφηγήσεις του -από τότε- ανατολικού ζητήματος, η εποπτικότερη ματιά απλώς (!) θα σκιαγραφούσε την ιδιοσυστασία του μαγικού, μαγεμένου και μαγεύοντος τόπου. Τη μοναδική και απαράμιλλη... Και το κυριότερο, με προίκα των όσων πέρασε και οίδε, την ανοχή*! Έκτοτε συνεκτική αξία κοινωνικής συμπεριφοράς, που πάντοτε θα αποτρέπει την επικράτηση της ακραίας επιδίωξης είτε με τον σταυρό στο χέρι είτε με το σπαθί του Σαλιμπούργου...
* Στον Νικηφόρο και τον Βασίλη
