Περί επιλεκτικής ευθύνης

Αντ ’αυτού ο διοικητής μπήκε στον κόπο να γράψει 350 λέξεις για να επιτεθεί στα Μ.Μ.Ε. της Κέρκυρας «κυρίως τα διαδικτυακά», όπως τα χαρακτηρίζει, υποτιμητικά μοιάζει, τα οποία γράφουν «ανακρίβειες» και σκορπίζουν φόβο στην κοινή γνώμη.

Είναι απόλυτα κατανοητό ότι ως νεοφερμένος δεν έχει την υποχρέωση -που την έχει-  να γνωρίζει τον χάρτη της κερκυραϊκής ενημέρωσης. Επιτρέψτε μας να συστηθούμε: τα «διαδικτυακά» μέσα δεν είναι κάτι άλλο από τη μετεξέλιξη εφημερίδων και τηλεοπτικών σταθμών με διαδρομή δεκαετιών. Το παλαιότερο έντυπο της Κέρκυρας ζει και κυκλοφορεί από τη δεκαετία του ’80. Είναι καταχωρημένα και πιστοποιημένα από την Γενική Γραμματεία Τύπου, αποτελούν δε προϋπόθεση νομιμότητας για δημοσιεύσεις του Δημοσίου, ισολογισμούς ακόμα και για τις αναγγελίες γάμου!

Το κυριότερο, αποτελούν εχέγγυο και βασικό πυλώνα της δημοκρατίας. Είναι σύνηθες να συγχέει κανείς τα πιστοποιημένα μέσα ενημέρωσης με τα social media – αλλά αυτό είναι προσωπικό πρόβλημα.

Οι απλοί χρήστες του facebook από την άλλη πλευρά, έχουν επίσης αναφαίρετο δημοκρατικό δικαίωμα να εκφράζονται ελεύθερα. Ιδανικά αυτό θα έπρεπε να γίνεται με σύνεση, σεβασμό και ευγένεια. Ιδανικά επίσης θα έπρεπε να διακρίνουν την υπεύθυνη πληροφόρηση από την παραπληροφόρηση. Αλλά δεν ζούμε σε μια ιδανική κοινωνία κ. Διοικητά, και ο άνθρωπος από τη φύση του δεν είναι τέλειος, πανέξυπνος και παντογνώστης. Βασικά πράγματα αυτά. Αναμένουμε απλώς από τα άτομα που κατέχουν θεσμικούς ρόλους και δημόσια αξιώματα να έχουν αντίληψη των ανθρώπινων ατελειών, κατανόηση και ενσυναίσθηση.

Οι αποκαλούμενες «ανακρίβειες» λοιπόν, που κυκλοφορούν στον δημόσιο ψηφιακό χώρο  και συχνά είναι απότοκο του ανθρώπινου φόβου ή πόνου, είναι ένα είδος που ευδοκιμεί ιδιαιτέρως στο κενό της ενημέρωσης από τους θεσμικούς φορείς, που διαχρονικά στην Κέρκυρα συνεργάζονται με τα Μέσα Ενημέρωσης και σέβονται την εργασία τους, η οποία δεν είναι χόμπυ ή διαστροφή. Είναι λειτούργημα που επιτελείται μετά από σπουδές, πρακτική εξάσκηση και κατάθεση χιλιάδων ωρών εργασίας. Επίσης η πλειονότητα των επαγγελματιών δημοσιογράφων γνωρίζει το ειδικό βάρος κάθε λέξης τους και την ευθύνη των γραφομένων τους. Ενίοτε με ματιά υποκειμενική, αλλά πώς να το κάνουμε, τα ‘χει αυτά η δημοκρατία! Όλα τούτα τα απλά, τα βασικά, θα ‘πρεπε να είναι γνωστά και αυτονόητα, αλλά προφανώς δεν είναι.

Πράγματι διανύουμε μια πρωτοφανή, για τα παγκόσμια χρονικά, υγειονομική κρίση. Καθώς λοιπόν πολύ ευγενικά ζητάτε από τους λειτουργούς της ενημέρωσης να σταθούν αυτές τις κρίσιμες στιγμές στο ύψος των περιστάσεων, το ίδιο ζητούν -επίσης ευγενικά- και αυτοί από εσάς.