Θεόδωρος Καλαντζής (1960-2019): Ιχνηλατώντας το αποτύπωμα ενός σπουδαίου Κερκυραίου

Συμπληρώθηκε στις 12-01-2019 ένα έτος από τον αδόκητο χαμό του Θεόδωρου Καλαντζή, του αγαπημένου μας Τζίτζη. Η παρούσα αναφορά ως στόχο έχει να του αποτίσουμε όλοι εμείς, οι φίλοι, συναθλητές και συγκοινωνοί του, τον ελάχιστο φόρο τιμής για την προσφορά του στον κερκυραϊκό αθλητισμό αλλά και στην κερκυραϊκή κοινωνία, εν γένει, μέσα από την πλούσια δράση που ο Θόδωρος ανέπτυξε στην σύντομη αλλά και γεμάτη ζωή του. Και τούτο διότι ο Θόδωρος, αν και άνθρωπος εξαιρετικά σεμνός, από όπου πέρασε και όπου συμμετείχε, ειδικά στο χώρο της κερκυραϊκής αντισφαίρισης που την αγάπησε και την υπηρέτησε καθ' όλη τη διάρκεια του σύντομου βίου του, άφησε ανεξίτηλα χαραγμένο το σημάδι της παρουσίας του. Άνθρωποι σαν κι αυτόν, με την δεδομένη προσφορά του στα δρώμενα της μικρής μας κοινωνίας, δικαίως μπορούν να απολαύουν τον χαρακτηρισμό που ο μεγάλος αμερικανός συγγραφέας Ρόμπερτ Λιούις Στήβενσον αποδίδει στις μεγάλες προσωπικότητες των τοπικών κοινωνιών ως “άνθρωποι μνημεία”.

Ο Θόδωρος γεννήθηκε στις 06-09-1960 στην πόλη Σάσαρι της Σαρδηνίας, γιός του Ευθυμίου και της Κατερίνας (Νίνας), το γένος Αγάθου. Η οικογένεια Καλαντζή ζούσε και δραστηριοποιούταν επαγγελματικά στην συγκεκριμένη περιοχή της Ιταλίας, καθότι ο πατέρας του μαζί με τον εξάδελφό του, τον αείμνηστο Περικλή Καλαντζή, διατηρούσαν τυροκομεία στην Όλμπια και στο Πόρτο Τόρες, κοντά στο Σάσαρι. Σε ηλικία 9 ετών η οικογένεια, μαζί με τον Θόδωρο και τον κατά ένα χρόνο νεότερο αδελφό του, τον Τάσο, εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Κέρκυρα, στο εξαιρετικής αρχιτεκτονικής (τεχνοτροπίας αρτ ντεκό) κτήριο που βρίσκεται επί της οδού Ιακώβου Πολυλά στην πόλη της Κέρκυρας. Από μικρή ηλικία ο Θόδωρος έδειξε την κλίση του προς τον αθλητισμό και δη στην αντισφαίριση. Ο όμιλος του τένις, ο παλαιότερος στην Ελλάδα με έτος ίδρυσης το 1896, ο οποίος βρισκόταν λίγα μέτρα από την οικία του, έγινε από την ηλικία των δέκα ετών το δεύτερο σπίτι του. Εκεί, μαζί με μια παρέα παιδιών που αποτέλεσαν την πρώτη φουρνιά μεγάλων αθλητών του Ομίλου μας, όπως ο Περικλής Τσίπης, ο Φώτης Τσίπης, ο Τάκης Χονδρογιάννης, ο Μάκης Γραμμένος, η Πόλη Γκίνου κ.α. ήλθε σε επαφή με το άθλημα. Ο Θόδωρος άμεσα ανέδειξε το ταλέντο του και την αγάπη του για το τένις.

Εξαιρετικός αθλητής ο ίδιος, με πληρότητα φυσικών προσόντων (παράστημα, ταχύτητα, δύναμη, αντανακλαστικά), πνευματική δύναμη και άρτια τεχνική κατάρτιση επιδόθηκε στο άθλημα που του ταίριαζε με απόλυτη επιτυχία καταγάγοντας μεγάλες νίκες. Το παιχνίδι του το χαρακτήριζε η επιθετικότητα και το ρίσκο, το πάθος και η δύναμη, στοιχεία τα οποία καθιέρωσε στο κερκυραϊκό τένις. Ο Θόδωρος είχε και το ταλέντο, αλλά και τις παραστάσεις μέσω των επαφών που είχε και διατηρούσε στην Ιταλία, να συλλάβει τις τάσεις του αθλήματος και να τις υιοθετήσει στο παιχνίδι του, φέρνοντας κατ' αυτόν τον τρόπο νίκες και για τον ίδιο αλλά και για το κερκυραϊκό τένις, γενικότερα. Παράλληλα, δε, επηρέασε και τις επόμενες γενιές που ακολούθησαν, με τον συγκεκριμένο τρόπο παιχνιδιού του, δημιουργώντας, τρόπον τινά, μία σχολή στην κερκυραϊκή αντισφαίριση. Κατά τη διάρκεια της λαμπρής καριέρας του κατέκτησε πολλά εσωτερικά πρωταθλήματα στα μονά και στα διπλά, καθώς επίσης και πανεπιστημιακά πρωταθλήματα, στη Ρώμη όπου σπούδασε φαρμακευτική. Επίσης, επί σειρά ετών, υπήρξε μέλος της ομάδας του Ομίλου Αντισφαίρισης Κέρκυρας συμμετέχοντας σε αγώνες πανελλήνιους, διασυλλογικούς κλπ. Εν συνεχεία δε, ως βετεράνος πλέον του αθλήματος και με αμείωτη αγάπη και ενδιαφέρον γι' αυτό συμμετείχε σε τουρνουά βετεράνων με την ίδια επιτυχία, μέχρι το τέλος της ζωής του. Απαράμιλλο υπήρξε το πάθος του Θόδωρου μέσα στο γήπεδο και οι ιστορίες που λέγονται για διάφορα συμβάντα στα παιχνίδια του, έχουν λάβει μυθικές διαστάσεις. Ποτέ δεν δεχόταν να καμφθεί το φρόνημά του και ορισμένες φορές υπερέβαλε εαυτόν για την επίτευξη της νίκης. Πάντα όμως ήταν αγαπητός σε συμπαίκτες και αντιπάλους και για τον λόγο αυτό, εξάλλου, μετά το πέρας της αθλητικής του καριέρας αναγνωρίστηκε και έλαβε σημαντικές διοικητικές θέσεις του αθλήματος, τόσο στην Κέρκυρα, όσο και στην Παγκόσμια Ομοσπονδία Αντισφαίρισης Νέων (ITF Juniors), στην οποία είχε την ιδιαίτερη τιμή να υπάρξει μέλος της.

Πράγματι, ο Θόδωρος συμμετείχε στο Διοικητικό Συμβούλιο του Ομίλου μας από το 1997 έως το 2000 ως μέλος και από το 2000 έως το 2019 ως Πρόεδρος του Ομίλου μας, υπήρξε δε μέλος της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Αντισφαίρισης Νέων (ITF Juniors) από το 2017 έως το 2019. Με τις απαράμιλλες διοικητικές του ικανότητες, την καταπληκτική και πηγαία, στηριζόμενη κυρίως στην ειλικρίνεια αλλά και στην βαθιά γνώση του αθλήματος από οποιαδήποτε σκοπιά του, έφεσή του στις δημόσιες σχέσεις και την λαμπρή προσωπικότητα που είχε οδήγησε το κερκυραϊκό τένις στη νέα εποχή. Επί των ημερών του καθιερώθηκαν και αναβαθμίστηκαν δύο διεθνή τουρνουά, ένα νέων και ένα βετεράνων (το ITF Juniors και το ITF Seniors), τα οποία αποτελούν πλέον πόλο έλξης για ταλαντούχους νέους και βετεράνους τενίστες απ' όλον τον κόσμο. Ειδικά από το τουρνουά νέων παρήλασαν ταλαντούχοι τενίστες οι οποίοι, εν συνεχεία, έκαναν παγκόσμια καριέρα, όπως η Δανιηλίδου, ο Σέλα και οι σε όλους μας γνωστοί και πιο πρόσφατοι Ντομινίκ Τιμ, Στέφανος Τσιτσιπάς και Μαρία Σάκκαρη. Και είναι αξιοσημείωτο του βεληνεκούς της προσωπικότητας του Θόδωρου, ότι όλοι αυτοί, ακόμη και όταν καταξιώθηκαν παγκοσμίως, πάντα τον θυμόντουσαν με τις πιο ευχάριστες αναμνήσεις, λόγω των πολύ θετικών εντυπώσεων που είχαν αποκομίσει από την φιλοξενία τους εδώ, στην οποία πρωτοστατούσε. Χαρακτηριστικό αυτής της σχέσης που ανέπτυσσε με τους μετέπειτα παγκόσμιους πρωταθλητές είναι το εξής συμβάν που ο ίδιος μου είχε διηγηθεί: όταν το καλοκαίρι του 2017 πήγε να παρακολουθήσει το περίφημο τουρνουά του Ουίμπλεντον στην Αγγλία, ως μέλος της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Αντισφαίρισης Νέων, έβλεπε ένα παιχνίδι του Σέλα, τενίστα που είχε συμμετάσχει ως νέος, προ αρκετών ετών, στο διεθνές τουρνουά της Κέρκυρας και τότε, το 2016, ήταν φτασμένος τενίστας. Σε κάποια ανάπαυλα του αγώνα και ενώ ο Σέλα πλησίαζε την καρέκλα του, είδε το Θόδωρο που καθόταν στην πρώτη σειρά και γεμάτος έκπληξη και χαρά του φώναξε “Τέο”! Αυτό ήταν το τενιστικό και ανθρώπινο μέγεθος του Θόδωρου, τέτοια ήταν η λάμψη του που όταν τον συναναστρεφόσουν, έστω και για λίγο, έμενε για πάντα εντυπωμένος στη μνήμη σου.

Γενικά, η πολυεπίπεδη προσφορά του Θόδωρου Καλαντζή στο κερκυραϊκό τένις ήταν μοναδική. Από τη μια πλευρά συγκαταλέγεται στη σειρά των μεγάλων αθλητών που έχει βγάλει ο Όμιλός μας, όπως ο Γιώργος Γεωργιάδης, ο Γιάννης Κλάγκος, ο Αλέκος Κόσκορος, ο Κώστας Μακρίδης, ο Αντρέας Κεφαλάς, ο Κώστας Τζιβανίδης, ο Γιάννης Βαλάρης, ο Χρήστος Μανέτας, ο Νίκος Ράλλης, ο Αντρέας Καραμάνος, ο Αινείας Γεωργιάδης, ο Χάρης Βαλάρης, ο Θανάσης Βέρμπης κ.α., από την άλλη, δε, στους μεγάλους διοικητικούς παράγοντες και Προέδρους του Ομίλου μας, όπως ο Πάνος Ανεμογιάννης, ο αείμνηστος Κώστας Σγούρος, ο αείμνηστος Δάμων Παρλαπάς, ο αείμνηστος Τζίμης Κουλούρης, ο Αλέκος Κόσκορος, ο Γιάννης Κλάγκος, ο μεγάλος Αλέξανδρος Γεροντικός, ο Σαμ Μπήλιος, ο ¨Εντυ Τζαρουγκιάν, ο αείμνηστος Πάνος Καραμάνος κ.α. Είναι πλέον ή βέβαιον ότι άφησε ένα ισχυρό αποτύπωμα στην μεγάλη ιστορία του Ομίλου μας.

Πέραν, όμως, των αθλητικών του δράσεων, ο Θεόδωρος Καλαντζής υπήρξε και ενεργό μέλος της Κερκυραϊκής Κοινωνίας, την οποία υπηρέτησε από άλλες θέσεις. Ήταν μέλος του Δ.Σ. του Γηροκομείου, από το 2014 έως το 2019 και διετέλεσε μέλος του Δ.Σ. του Φαρμακευτικού Συλλόγου Κέρκυρας από το 2010 έως το 2016, την δε περίοδο 2010 - 2013 υπήρξε Γενικός Γραμματέας του Φαρμακευτικού Συλλόγου Κέρκυρας. Την ίδια ως άνω περίοδο (2010-2016) υπήρξε εκλέκτορας εκ μέρους του Φαρμακευτικού Συλλόγου Κέρκυρας στον Πανελλήνιο Φαρμακευτικό Σύλλογο. Με το ίδιο πάθος, την ίδια συνέπεια και αγωνιστικότητα που τον διέκριναν εντός γηπέδων προσπάθησε να συμβάλλει στην επίλυση προβλημάτων και στη διαμόρφωση καλύτερων συνθηκών, τόσο για την κοινωνία που ζούσε, όσο και στο επάγγελμα που δρούσε. Και όλα αυτά, πάντοτε με την χαρακτηριστική σεμνότητα και σοβαρότητα που τον διέκρινε. Το φαρμακείο του επί της οδού Αλκινόου στην Γαρίτσα, ήταν σημείο συνάντησης για πολύ κόσμο. Ο Θόδωρος πέραν του ότι βοηθούσε κάθε αναξιοπαθούντα, και όχι μόνον, ήταν καλός, προσηνής και ευχάριστος συζητητής και του άρεσε να κουβεντιάζει με οποιαδήποτε αφορμή για οποιοδήποτε θέμα.

Χθές, στις 12-01-2020, συμπληρώθηκε ένας χρόνος από τον άδικο θάνατό του. Όλοι εμείς που τον ζήσαμε και πρωτίστως η οικογένειά του, η γυναίκα του η Ροζαλία, ο γιος του ο Ευθύμης, η μητέρα του η Νίνα, ο πατέρας του ο Ευθύμιος και ο αδελφός του ο Τάσος νιώθουμε ένα μεγάλο, μη δυνάμενο να αναπληρωθεί απ' ο,τιδήποτε, κενό. Η προσωπικότητα του Θόδωρου ήταν τόσο χαρισματική, ώστε να λάμπει ακόμη, ασίγαστα, στις μνήμες μας. Η προσφορά του στον αθλητισμό και στην κοινωνία υπήρξε μεγάλη και η κληρονομιά που αφήνει πολύ σημαντική. Η ζωή μπορεί να στάθηκε άδικη μαζί του, ο ίδιος, όμως, μέσα από το σύντομο πέρασμά του, φρόντισε πλουσιοπάροχα να ζήσει και να προσφέρει στην οικογένειά του, στους φίλους του και στους συνανθρώπους του. 

Είναι σίγουρο ότι η Κέρκυρα που την τίμησε και την αγάπησε δεν θα ξεχάσει ποτέ αυτό το αγαπημένο παιδί της..... 

 

Μάνος Ράπτης

(Αθλητής του Ομίλου Αντισφαίρισης Κέρκυρας από το 1981)