Η αυτογνωσία …είναι αρετή

Ως γνωστόν, ο Δημήτριος Νενέκος ήταν οπλαρχηγός στην Επανάσταση του 1821 στην Επαρχία Πατρών. Ήταν αρβανίτικης καταγωγής και κατά τα πρώτα χρόνια της Επανάστασης αγωνίστηκε πιστά, με ανδρεία και τόλμη τόσο στις μάχες στην Πελοπόννησο, όσο και στην Δυτική Στερεά Ελλάδα. Κατά την εκστρατεία όμως του Ιμπραήμ πασά, το 1825, δελεάστηκε από υλικά ανταλλάγματα και μετατράπηκε σε συνειδητό προδότη της Επανάστασης. Έμεινε πιστός μέχρι τέλους στη συμμαχία του με τον Ιμπραήμ.
Τις τελευταίες μέρες, ενόψει των επερχόμενων δημοτικών εκλογών, ακούμε και μαθαίνουμε για “ηχηρές μεταγραφές” πολιτικών στελεχών που αποτέλεσαν και εξακολουθούν να αποτελούν βασικά γρανάζια της απερχόμενης δημοτικής αρχής, σε άλλους συνδυασμούς. Και αυτό, κατ' αρχήν δεν είναι μεμπτό. Στην πολιτική, εξάλλου, δεν χωρούν συναισθηματισμοί, αλλά ούτε και είναι σωστό κάποιος να διακατέχεται από μία χριστιανική ηθική που υποστηρίζει την μία και μοναδική αλήθεια εφ' όρου (ή ακόμη και μετά θάνατον, όπως θα έλεγαν οι φίλοι μας οι παπάδες) ζωής. Είναι ζητούμενο στην πολιτική, όπως και στη ζωή γενικότερα, οι αλλαγές, όταν αυτές στηρίζονται σε αντικειμενικά δεδομένα, τα οποία έχουν αλλάξει, και στην αυτοκριτική που έχει προηγηθεί. Συμφώνησα σε κάτι, το οποίο δεν έγινε και για το οποίο δεν έφταιξα, άρα πρέπει να παραδεχτώ ότι έκανα λάθος επιλογή, να παραιτηθώ από την στήριξη μιας ιδέας, ενός προσώπου, μιας αρχής η οποία αποδείχθηκε φενάκη και να αλλάξω, να πάω αλλού, να στηρίξω κάτι που πιστεύω ότι είναι πιο αληθινό και έγκυρο από την λάθος επιλογή που είχα κάνει. Αυτή είναι η σωστή σειρά και η τάξη των πραγμάτων. Εάν κάποιος πράττει κατ' αυτόν τον τρόπο δεν είναι υπόλογος ούτε στον εαυτό του ούτε στους τρίτους, διότι έχει λειτουργήσει και πράξει αληθινά. Το ενδιαφέρον για τα κοινά είναι απολύτως σεβαστό και όλοι πρέπει να υποστηρίζουμε όσους ασχολούνται, συμμετέχουν και εκτίθενται σε αυτή τη διαδικασία. Ο Δήμος, το πιο ζωτικό κύτταρο του Δημοκρατικού μας Πολιτεύματος, έχει ανάγκη από τέτοιους ανθρώπους και όλοι πρέπει να επικροτούμε αυτές τις επιλογές.
Στην περίπτωση, όμως, των δικών μας τοπικών δημοτικών “μεταγραφών” τίποτε από τα παραπάνω αναφερόμενα δεν συμβαίνει. Οι ηχηρές μεταγραφές αποδεικνύονται μεγάλες μόνον κατ' όνομα αλλά πολύ λίγες και ευκαιριακές ως προς το περιεχόμενο, το ήθος και την ουσία δηλαδή, της πολιτικής τους κίνησης. Και τούτο διότι βλέπουμε πολιτικούς, οι οποίοι, ενώ αποτέλεσαν και αποτελούν σημαντικότατους παράγοντες της εκτελεστικής εξουσίας της παρούσας δημοτικής αρχής και που ήρθαν σε ρήξη με αντιπολιτευόμενες δημοτικές παρατάξεις για σοβαρά ιδεολογικοπολιτικά ζητήματα, να κατέρχονται στις επικείμενες δημοτικές εκλογές με αυτές τις “αντίπαλες” δημοτικές παρατάξεις! Αλήθεια είναι πολιτικά ορθό και ηθικό ενώ υπερασπίζεται κάποιος την κατασκευή του εργοστασίου ολοκληρωμένης διαχείρισης αποβλήτων με δημόσια δαπάνη (και καλά κάνει, κατά την άποψή μου), ενώ το έχει ψηφίσει αυτό και ενώ έχει συγκρουστεί, πολιτικά, γι' αυτόν το λόγο με την αντιπολιτευόμενη δημοτική παράταξη, η οποία για το συγκεκριμένο θέμα υποστηρίζει την σύμπραξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ), να κατέρχεται μαζί της στις επόμενες εκλογές; Και να εξακολουθεί να είναι στον σκληρό πυρήνα της εκτελεστικής εξουσίας της παρούσας δημοτικής αρχής; Και να απολαμβάνει τα προνόμια της εξουσίας του (αποζημίωση, κοινωνική αναγνώριση κ.α.); Και γιατί εάν διαφώνησε στην πορεία με την πολιτική γραμμή της αρχής που υπηρετεί δεν παραιτήθηκε προ πολλού, σε χρόνο ανύποπτο, αλλά έρχεται τώρα, μέρες πριν τις εκλογές, όχι να διαφωνήσει αλλά να μεταπηδήσει (το επονομαζόμενο “ρεσάλτο”) από τη μία αρχή στην, κατά την άποψή του και με βάση τους σαϋλοκικούς υπολογισμούς του, επόμενη; Η απάντηση είναι προφανής. Ο πολιτικός αυτός δεν διακατέχεται από αρχές που θα τον οδηγήσουν να αυτοϋποβληθεί σε μια διεργασία με όρους κρυστάλλινους και αληθινούς, με βάση μία κάποια ιδεολογική πλατφόρμα, εν πάση περιπτώσει, όλες αποδεκτές είναι, ακόμη και αν κάποιος διαφωνεί. Το μόνον πράγμα που τον ενδιαφέρει είναι η προσωπική – πολιτική εξέλιξη, ο πολιτικός αναρριχητισμός και η πολιτική του επιβίωση. Τώρα που “η βάρκα μπάζει νερά”, τώρα που ο νυν Δήμαρχος δεν θα συμμετάσχει στις επόμενες εκλογές, τώρα που αν και κατέρχονται δημοτικοί συνδυασμοί που ανήκουν στον πολιτικό χώρο και στην ιδεολογία που, υποτίθεται, ότι υπηρετεί και των οποίων το πολιτικό πρόγραμμα τέμνεται με αυτό της παρούσας δημοτικής αρχής, αυτός, επειδή θεωρεί ότι τα κουκιά δεν βγαίνουν, άνετα, χωρίς αιδώ, με μια απλή ανακοίνωση προσχωρεί στην παράταξη που τον αντιπολιτεύεται!
Ας δούμε, λοιπόν, τι τύχη θα έχει αυτή η επιλογή. Πώς θα κρίνει ο κόσμος αυτό το πολιτικό ρεσάλτο, θα το επικροτήσει ή θα το κατακρίνει δια της ψήφου του; Τουλάχιστον ο Δημήτριος Νενέκος έμεινε πιστός στον Ιμπραήμ Πασά...
Υ.Γ. Αλλά και η δημοτική παράταξη που τους δέχεται διακατέχεται από πολιτικό καιροσκοπισμό. Πώς είναι δυνατόν, να θέλει να συνεργαστεί με αυτούς που “κατέστρεψαν τον τόπο” όπως χαρακτηριστικά αναφέρει; Μήπως δια των επιλογών αυτών δεν αποδεικνύεται μια έντονη πολιτική αντίφαση και ένας πολιτικός αμοραλισμός εκ μέρους της, του τύπου “ψηφοθήρες νά 'ναι και απ' όπου να 'ναι”;
 
Μάνος Ράπτης, πρώην αντιδήμαρχος Πολιτισμού