Διακριτικές σχέσεις διεθνούς ρεπερτορίου...

Σταματάει στην άκρη με αναμμένα τα φλας (σ.σ. στο παράδειγμα ο πρωταγωνιστής ήταν μια νεαρή και όμορφη κοπέλα, ντυμένη με μια καθαρή φόρμα εργασίας της Υπηρεσίας), φοράει τα γάντια της, παίρνει τις σκουπιδοσακκούλες από τα καλάθια και τις φορτώνει στο φορτηγάκι, σκουπίζει εκεί γύρω. Βγάζει τα γάντια, κάθεται στη θέση της οδηγού, σβήνει τα φλας κι απομακρύνεται! Η ειδυλλιακή αυτή εικόνα δεν είναι βγαλμένη από κάποια κινηματογραφική ταινία στην Heavenland, είναι εικόνες της καθημερινότητας στην Σιένα (Β. Ιταλία), που καρφώθηκαν στο διψασμένο μυαλό Κερκυραίου, που πέρασε εκεί ένα τριήμερο το περασμένο Σαββατοκύριακο. Κι είχε να λέει για τους κάδους, που είναι γρασαρισμένα μέχρι τα ροδάκια τους, απόδειξη νοικοκυριού και φροντίδας... Της Σιένας που δέχεται εκατοντάδες χιλ. επισκέπτες (σ.σ. εκατομμύρια είπατε;) Που αφήνετε το αυτοκίνητό σας έξω από την πόλη σε πολυόροφο και υπόγειο πάρκιν και συνεχίζετε οπωσδήποτε με τα πόδια την περιπλάνηση στο ονειρικό, μεσαιωνικό, ιστορικό της κέντρο. Που οι δρόμοι δεν κατακλύζονται από πλαστικά τραπεζάκια (σ.σ. υπάρχουν αλλά με φειδώ και πάντως όχι παντού).

Που και πως γίνεται η τελική εναπόθεση/διαχείριση των σκουπιδιών, είπατε; Όπου θέλει, γίνεται!!! Η ερώτηση κρίνεται μάλλον περιττή όταν έχει προηγηθεί αυτή η εικόνα της αποκομιδής. Και ως προς το "που" και ως προς το "πως". Αrrivederci...