Κανονικότητα

Η δημοσιογράφος της ΕΡΤ που μετέδιδε τα στοιχεία έρευνας της ΑΡΣΙΣ για την παιδική εργασία στη χώρα μας, φαινόταν σοκαρισμένη από το γεγονός ότι για τα ίδια τα παιδιά, «αυτό θεωρείται κανονικότητα». Πως θα ένιωθε άραγε αν της έλεγαν ότι το πραγματικό πρόβλημα δεν είναι το τι θεωρούν ως κανονικότητα τα παιδιά, στην πλειοψηφία τους προσφυγόπουλα και τσιγγανόπουλα, που δεν έχουν γνωρίσει τίποτα καλύτερο στη ζωή τους από την ώρα που γεννήθηκαν αλλά εμείς, οι υποτιθέμενοι συνειδητοποιημένοι και υπεύθυνοι πολίτες.
Δεν έχουμε καταλάβει φαίνεται ότι έχουμε όλοι μας εθιστεί στο να βλέπουμε ως κανονικότητα κάθε μορφής παραβατικότητα και αυθαιρεσία και ακόμα χειρότερα, την αδυναμία ή και την άρνηση των αρχών να την αντιμετωπίσουν. Ορδές ολόκληρες, για παράδειγμα, βρώμικων, ξυπόλητων και φανερά «αναλώσιμων» μικρών ζητιάνων - αντικείμενων εκμετάλλευσης από την ίδια τους την  οικογένεια, ξαμολιούνται καθημερινά όπου υπάρχει κόσμος. Επενέβη ποτέ η αστυνομία για να το σταματήσει ή απαιτήθηκε ποτέ από εμάς; Ολόκληρη η παλιά πόλη μετατρέπεται κάθε βράδυ και μέχρι πρωίας σε ένα απέραντο και θορυβώδες ξενυχτάδικο, που αναστατώνει ζωές και απαξιώνει περιουσίες. Χρειάζονται ειδική κλήση τα όργανα προκειμένου να «επιληφθούν» του θέματος; Και όταν τη λαμβάνουν, για να δίνουν οριστικές λύσεις; Το περασμένο Παρασκευο-Σαββατοκύριακο, δόθηκε άδεια σε κάποιο «Εναλλακτικό Πολιτιστικό Εργαστήρι» να κάνει το «πολυπολιτισμικό» φεστιβάλ του στην Πάνω Πλατεία. Το δημοσιευμένο πρόγραμμά του περιλάμβανε εκτός από τις συζητήσεις, τα μαθήματα και τα bazaar, μουσικά προγράμματα που θα άρχιζαν στις 10.30 και θα έληγαν στις 12.00. Μέχρι τις 1.30 που απαυδισμένοι καλέσαμε την άμεση δράση, τόσο «άμεση» που να εμφανισθεί τελικά στις 2.00, δεν κατάλαβε τίποτα από τον πανικό που προκάλεσαν, ώστε να επέμβει αυτεπάγγελτα; Καμία από τις τρείς μέρες που διήρκεσε το «φεστιβάλ»; Προχθές πάλι, βγήκε στη γύρα κλιμάκιο του δήμου για να οριοθετήσει τους χώρους των τραπεζοκαθισμάτων. Και πήγαινε μόνο στους μαγαζάτορες με άδεια, αφήνοντάς τους με το στόμα ανοιχτό να βλέπουν τους παράτυπους συναδέλφους τους όχι μόνον να μην πληρώνουν πρόστιμα για τον χώρο που παράνομα καταλαμβάνουν, αλλά να επιβραβεύονται κιόλας, δια της απουσίας επιβολής ορίων! Άσε που έφτασαν να σημαδέψουν και περιοχή με δέντρο στη μέση της. Για να κρεμάσει ο δυστυχής, νόμιμος όμως, επιχειρηματίας, τραπέζι και καρέκλες στα κλαδιά του!
Με τόσα που έχουν δει τα μάτια μας, δεν νομίζω ότι περιμένει κανείς μας πολλά από την καινούργια δημοτική και περιφερειακή μας αρχή. Χώρα σε κρίση, λειψά τα κονδύλια, ελάχιστες οι προσλήψεις, τα ξέρουμε. Έχουμε όμως την απαίτηση να γνωρίζουν τουλάχιστον τη διαφορά μεταξύ επιβεβλημένης ανοχής και αδιαφορίας. Δημόσιας, κοινόχρηστης χρήσης και ιδιοποίησης. Ελευθερίας και αυθαιρεσίας ή ασυδοσίας. Εξυπηρέτησης των «δικών» μας και υπηρεσίας του συνόλου. Και να μας το δείξουν!