Ουδέν κακόν...

Και εκεί που μέχρι πρόσφατα πετούσαμε ανερυθρίαστα τα αποφάγια μας στους κάδους με την αυστηρή προειδοποίηση «εδώ μόνο συσκευασίες» ενώ τα πλαστικά και γυάλινα μπουκάλια, μαζί και τα κουτιά του γάλακτος και των δημητριακών, προσθέτονταν στους όγκους των σκουπιδιών που πήγαιναν στις χωματερές, δεν υπάρχει τώρα «τοπική κοινωνία» που να σέβεται τον εαυτό της και που να μην έχει διοργανώσει τουλάχιστον μία «ενημερωτική δράση», έναν «ανοιχτό διάλογο», μια εκδήλωση τέλος πάντων με σκοπό την ενημέρωση για την ανακύκλωση. Γίναμε λοιπόν όλοι εξπέρ σε όρους όπως «κυκλική οικονομία» και «ανταποδοτικό όφελος» και μεθόδους όπως «διαλογή στην πηγή» σε ..τέσσερα ρεύματα παρακαλώ ενώ οι Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις (Κοιν.Σεπ) λαϊκής βάσης, συναγωνίζονται τις Εταιρείες Ανταποδοτικής Ανακύκλωσης και τα Κέντρα Ανακύκλωσης που ήδη εμφανίστηκαν σε πολλά σημεία του νησιού για το ποιος θα πρωτο-ανακυκλώσει!
Καταλήγουμε λοιπόν στο ότι η ανεπάρκεια του κεντρικού σχεδιασμού και της τοπικής αυτοδιοίκησης στο θέμα της διαχείρισης των απορριμμάτων, ναι μεν μας ζημίωσε οικονομικά και πολιτισμικά και μας ξευτέλισε ηθικά, φαίνεται όμως πως μας χειραφέτησε κιόλας, εξαναγκάζοντάς μας να εγκαταλείψουμε την παθητική εξάρτηση, τον άρρωστο ατομικισμό και την αδιαφορία μας για τα κοινά και να θέσουμε συλλογικούς στόχους, διεκδικώντας λύσεις «εκ των κάτω» στη βάση του εθελοντισμού και των συμπράξεων με ιδιωτικές πρωτοβουλίες. Αυτή άλλωστε δεν είναι και η έννοια της κοινωνίας των πολιτών;