Δυο τακτικές και η παραίτηση Κοτζιά

Έτσι τέθηκε το ζήτημα και στην τρέχουσα φάση. Κυρίως ως προϋπόθεση διευθέτησης του ΝΑΤΟϊκού σχεδιασμού με αγκάθι τα διμερή θέματα. Σ' αυτόν τον άξονα κινήθηκε η Αθήνα. Η αξιωματική αντιπολίτευση και ο Καμμένος δημιουργούν την εντύπωση ότι μπορούν να τον αλλάξουν και να υπερβούν αυτές τις προϋποθέσεις. Η διαφορά Μητσοτάκη και Καμένου στο προκείμενο είναι ότι ο πρόεδρος της ΝΔ αναφέρεται στο μέλλον με την προϋπόθεση ότι θα ασκεί αυτός διοίκηση ενώ ο πρόεδρος των Αν. Ελλ. αποκαλύπτει τα δικά του ερείσματα στην Υπερδύναμη, προτείνοντας ακόμα και βελτιώσεις σ' αυτό που αποκαλείται ΝΑΤΟϊκή διευθέτηση. Και τούτο ανεξαρτήτως αν αυτές προέρχονται από δικές του επινοήσεις ή «ξεπλένονται» ως τέτοιες, προερχόμενες τις οίδε από που. Μια τέτοια προσέγγιση οδηγεί αναπόδραστα στο συμπέρασμα ότι η παρτίδα, μόλις έναν χρόνο πριν από την συνταγματικά προβλεπόμενη εκπνοή του χρόνου της κυβερνητικής θητείας, έχει ανοίξει πολύ. Όλες οι συμμαχίες που αρχικώς συγκρότησαν την κυβερνητική πλειοψηφία, τίθενται υπό το κράτος αυτών των νέων δεδομένων. Και τούτο αφορά στον ίδιο τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ όσο και στους επικεφαλής των Αν.Ελλ. και της Κίνησης «Πράττω», που συνέδραμε στην κυβέρνηση σα να ήταν πολιτικό κόμμα, στη βάση κειμένων και προεκλογικών, τότε, πολιτικών συμφωνιών. 

Η στάση των Ρώσων από την άλλη, όσον αφορά στη νέα γεωγραφία στην περιοχή τόσο της Βαλκανικής όσο και της Μ. Ανατολής, αξιολογείται αναλόγως. Γι' αυτό και δεν θεωρείται τυχαία η ανάδειξη του εκκλησιαστικού ζητήματος της Ουκρανίας, έτσι όπως αυτή έγινε με την εμπλοκή του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Το 2018-19 δεν είναι 1999, που ο ρωσικός στρατός και η μοσχοβίτικη διπλωματία αποδείχθηκαν ανήμποροι να ανακτήσουν με σύγχρονους όρους την επιρροή στο Βελιγράδι. Η ανάσχεσή τους τώρα και για μια ακόμα φορά υπερβαίνει τις συνθήκες ισοτίμων σχέσεων (και) για φίλους και εχθρούς.
Συνήθως όταν τα πολιτικά ζητήματα εμφανίζονται διληματικά, μόνον κατηγορηματική απάντηση μπορεί κανείς να δώσει. Σ' αυτήν τη δραματική φάση, πράγματι ο καθείς κάνει τις επιλογές του. Έτσι και στην ελληνική κυβέρνηση. Τα περί μυστικών κονδυλίων, είναι δυνατόν να μεταθέσουν προς στιγμήν την συζήτηση, δήθεν σε αναμέτρηση προσωπικού κύρους ανάμεσα στους δυο υπουργούς, δεν αντέχουν όμως ούτε λεπτό μπροστά στη μεγάλη εικόνα, που αδυνατούν να περιγράψουν. Πολύ δε περισσότερο να την ερμηνεύσουν.