Αν η μισή μου καρδιά... Θυμάσαι;

Ή μήπως πρόκειται για τη διατήρηση πάση θυσία της αιματηρής έντασης σ' αυτήν την ελεγχόμενη σύγκρουση, που ρέει ποταμός το αίμα. Προχθές πάλι των Παλαιστινίων, με αφορμή την προβοκατόρικη κίνηση των Αμερικανών στην Ιερουσαλήμ. Η προοδευτική ανθρωπότητα έσπευσε για μια ακόμα φορά να καταδικάσει αλλά είτε είναι εξαιρετικά ανήμπορη είτε κινδυνεύει να χαρακτηρισθεί υποκρίτρια εφόσον οι αντιδράσεις της σε τίποτα δεν αμβλύνουν τη λειτουργία του σφαγείου. Εκεί όπου ανανεώνεται αενάως το ραντεβού με τον όλεθρο.

Κι η Αθήνα πόσο κομψή πια; Η τριμερής για τα ενεργειακά δίκτυα και η γεωπολιτική αντιπαράθεση Άγκυρας - Τελαβίβ, στρογγύλεψαν τις ελληνικές θέσεις επί των ημερών της Αριστεράς, των Κινημάτων και της Οικολογίας. Έκαναν κροκοδείλια τα δάκρυα για τη νέα (και κάθε) εκατόμβη νεκρών Παλαιστινίων. Αντικείμενο προοδευτικών δημοσίων σχέσεων, «πρέπει να πούμε κάτι και γι' αυτό». Μια ακόμα αφορμή για κυνηγητό με τους μπάτσους, στα τόσα άλλα, να συντηρείται ο φαύλος κύκλος της αδυναμίας και άλλοτε της ιδιοτέλειας.

Τα γεγονότα μοιάζει να μην παίζουν πια κάποιον ρόλο. Τι ακριβώς έγινε; Τα μέτωπα απλώς (;) αναπαράγονται, σημειώνονται με αύξοντα αριθμό. Απογοήτευση; Όχι, επισήμανση ότι αυτός ο κύκλος είναι φαύλος και το να πολώνεσαι, όπως παλιά, δεν φτάνει. Όταν αρνήθηκες να δεις τον ριζοσπαστισμό στον αραβικό ξεσηκωμό (σ.σ. φαντάστηκες μόνον την συνωμοσία!) έχασες την ευκαιρία να κατανοήσεις το ποιόν των σύγχρονων συγκρούσεων. Έτσι τις παρέδωσες (σ.σ. ή τις διευκόλυνες) να περιορισθούν στον σκοταδισμό. Γι' αυτούς, αναζήτηση διακριτής ταυτότητας, για σένα, ακατανόητος πρωτογονισμός. Βαβυλωνία! Χάσαμε! Βγήκες εθελουσίως από την παρτίδα. Ότι και να λες τώρα, όσο και να κλαψουρίζεις για τους νεκρούς, το στίγμα σου δεν σημαίνει, δε φαίνεται, δεν ακούγεται! Μαζί και ο σφιγμός σου σαν κίνημα δημοκρατικό, αλληλεγγύης και ριζοσπαστικό. Αν είναι να δακρύσεις για κάτι; Κάντο για πάρτη σου. Ίσως και νάναι μια ενδιαφέρουσα ομολογία... Είναι κι αυτό, κάτι!