Στην επαρχία δεν υπάρχουν μόνον αστυνομικές ειδήσεις
editorial
15 Απριλίου 2016
/ 13:21
Δεν θελήσαμε να δώσουμε άλλες λεπτομέρειες. Κι όχι από δημοσιογραφικό savoir vivre ή κούφια δεοντολογική εμμονή... Οι εκπομπές ...ποικίλης ύλης βρήκαν θέμα να κανιβαλίσουν. Οι ενστάσεις πολλές. Δεν ανταποκριθήκαμε κι ας φιγουράριζε το θέμα στην πρώτη μας σελίδα χθες! Το πρώτον είναι ότι μιλάμε για μικρά παιδιά του Δημοτικού. Η γενίκευση μπορεί να προβάλλει οιονεί φαντασιώσεις, να λεκιάσει την εύθραυστη παιδική καθημερινότητα. Είναι μια σχολική κοινότητα, που αντέδρασε, όπως έπρεπε, συνεργάστηκε, οργάνωσε, αποκάλυψε. Τα υπόλοιπα είναι δουλειά της Δικαιοσύνης και των υπηρεσιακών φορέων.
Στις Δημοκρατίες ο κατηγορούμενος δικάζεται, δεν λιντσάρεται. Κι ο εισαγγελικός λειτουργός, κατήγορος πρέπει να πείσει το Δικαστήριο για την ενοχή του...
Ύστερα είναι κι ένα επαγγελματικό, δικό μας θέμα. Εάν η επαρχία παίζει μόνον σε... εθνικό δίκτυο με κάτι τέτοιες αφορμές, απειλείται να παραμείνει στο συλλογικό υποσυνείδητο ως η περιοχή της χώρας παραγωγής αποκλειστικά και μόνον αστυνομικών ειδήσεων και δη των εντυπωσιακότερων τέτοιων. Όλες οι άλλες αγνοούνται επιδεικτικά από τις κεντρικές επιχειρήσεις media, που ισχυρίζονται ότι αναγκάστηκαν σε μια τέτοια συμπεριφορά λόγω της κοστοβόρας συντήρησης δικτύου, που θα τις τροφοδοτούσε και με τα καλά, επαρχιακά νέα.
Δεν είναι αλήθεια! Οι μικρές, επαρχιακές επιχειρήσεις media, συχνά (σ.σ. βεβαίως όχι πάντα) αποδεικνύουν ότι είναι θέμα επιλογής!
Το είδος της "θεραπευτικής" δημοσιογραφίας που διακονείται γαργαλώντας τα ταπεινότερα ένστικτά μας δεν είναι υποχρεωτικό. Είναι θέμα επιλογής!
Αν έχουμε ενδώσει σ' αυτό που σήμερα στηλιτεύουμε, κατά το παρελθόν, ρωτάτε; Ναι έχουμε ενδώσει. Κι όχι μια αλλά περισσότερες φορές. Με αντίτιμο την αναφορά του Μέσου στο ρεπορτάζ που κάνει γκελ σε φόντο κακοτραβηγμένων φωτογραφιών ή βίντεο, θολωμένων από κακαίσθητα υδατογραφήματα, τεκμήριο... επαρχιακής αποκλειστικότητας. Και κάθε φορά μετανιώναμε γι αυτό το αρρωστημένο παιχνίδι αναγνωρισιμότητας και δημοσίων σχέσεων, λεοντή δημοσιογραφίας. Κάποτε πρέπει να σταματήσει κανείς να το κάνει...
