Γεννήθηκα στην κιβωτό μαζί με άλλα ζώα

έχει προ καιρού συντελεστεί. Τα χαρακτηριστικά της περιέχουν αφήγημα, ήθος, χρώμα, νοοτροπία, κουλτούρα και στόχους. Ο ΣΥΡΙΖΑ δοκίμασε την αντοχή των αφηγήσεων της αποκαλούμενης και ευρωπαϊκής Αριστεράς, κατά το πρώτο μισό του '15. Έκτοτε προσαρμόστηκε στο σχέδιο των δανειστών και αναπόδραστα οι πολιτικοί του στόχοι επικεντρώθηκαν στην εκπροσώπηση της «μεγάλης, δημοκρατικής παράταξης». Δεν θέλησε να γίνει παρένθεση. Ανιχνεύοντας ότι αχνοφαίνεται από τη μακρά σοσιαλδημοκρατική διαδρομή, το υιοθέτησε. Ήλθε για να μείνει!

Άλλωστε, ο πολιτικός ριζοσπαστισμός, στις μέρες μας, έχει χρώματα και εικόνες, που τρομάζουν τους «χορτασμένους» Δυτικούς ακόμα κι αν είναι εκείνοι, που πλήρωσαν πανάκριβα το μάρμαρο της κρίσης υπερσυσώρρευσης. Η περιστολή των δικών τους καταναλωτικών δυνατοτήτων, υπήρξε και εξακολουθεί, το μέτρο της συρρίκνωσης της οικονομίας ώστε να ξαναβγεί το υπεραποθηκευμένο κεφάλαιο παγανιά, με καλύτερους όρους.

Οι νέες γεωπολιτικές επιδιώξεις των μεγάλων παικτών συναρθρώνονται με τις οικονομικές στο πεδίο των νέων εφαρμογών κυρίως της κυκλοφορίας. Ανοίγουν νέοι δρόμοι, αναβιώνουν οι παλιοί. Όλα αυτά όμως με ψηφιακούς συντελεστές ιλιγγιώδους επιτάχυνσης, σε κάθε ...διάσταση του χρόνου!

Η ανάγκη να αντιδράσουν όσοι ομνύουν στην υπόθεση της εργασίας (σ.σ. και όχι μόνον της μισθωτής) προσκρούει μέχρι ώρας στην αδράνεια των αναλόγων ρευμάτων, κινήσεων και κομμάτων του 20ου αιώνα, που βολεύονται στην πεποίθηση ότι το καινούργιο θα είναι μια καλύτερη εκδοχή του παλιού. Γι' αυτό και περιχαρακώνονται στην κιβωτό τους, μεταφέροντας τα ιερά και τα όσια μέχρι να κοπάσει η αντεπαναστατική θύελλα. Σα να γνωρίζουν την τιμή των μεταβλητών και ψάχνουν την εξίσωση. Ανάποδα!

Και μπορεί το πρόβλημα να μην είναι ελληνικό όμως εξακολουθεί να ζητείται η «τοπική» εκδοχή του πολιτικού διεθνισμού της εργασίας. Αυτήν όσο και να ψάξει κανείς δεν θα τη βρει στην σύνοδο των ευρωπαϊκών χωρών του Νότου ούτε στις διεθνείς συναντήσεις αφυδατωμένων οργανισμών. Ο ευρών αμειφθήσεται...