Τι Λωζάνη, τι Κοζάνη

Πρόκειται για τις αναγωγές εκείνες που σχετίζονται με τη δυναμική και τις επιρροές των Τούρκων και των Σλάβων στην περιοχή, έτσι όπως κατά περίπτωση και περίοδο διεκτραγωδούνται οι εκφάνσεις του ανατολικού ζητήματος. Η Αθήνα, στις καλύτερες διπλωματικές της μέρες, ιστορικά, είχε τη δυνατότητα να ιεραρχεί την αντιμετώπιση των γεωγραφικών ζητημάτων. Στη χειρότερη περίπτωση, όφειλε να διαχειριστεί ταυτοχρόνως και το από Βορρά και το από Ανατολάς, ζήτημα. Μια τέτοια συγκυρία συνήθως την έφερνε σε πολύ δύσκολη θέση.

Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση έχει ιεραρχήσει για το 2018 να διαχειριστεί πρώτα το βαλκανικό ζήτημα και κατόπιν το ανατολικό. Το μέτρο της ρευστότητας των εξελίξεων στα δυο μέτωπα, παραπέμπει κατ' αρχάς στο πρώτο ως πλέον ώριμο. Άλλωστε και ο διεθνής παράγοντας ωθεί παντοιοτρόπως σε μια τέτοια επιλογή. Κάτι τέτοιο σημαίνει την εξομάλυνση των σχέσεων της Αθήνας και με τα Τίρανα και με τα Σκόπια, συμπεριλαμβανομένου του ονόματος.

Αυτή η εξέλιξη θα ρυθμίσει «προαιώνιες» εκκρεμότητες, αποκαθιστώντας έτσι και ένα μεγάλο μέρος του ενεργειακού διαύλου Ανατολής - Δύσης, τόσο στην ξηρά όσο και στη θάλασσα. Προαπαιτούμενο, η υποχώρηση της «μεγάλης ιδέας» και έτσι του αλυτρωτισμού, απ' όπου κι αν προέρχεται... Κάποιος ευφάνταστος μάλιστα, θα μπορούσε να δει στην προβολή αυτών των προσδοκιών «αύριο» ακόμα και την επανεμφάνιση της βαλκανικής, οικονομικής ολοκλήρωσης, με τη δική της συναλλαγματική αναφορά και την όποια ειδική σχέση με τη γερμανική Ε.Ε. Αλλά ευφάνταστος είναι, ό, τι θέλει, λέει...

Κι απομένει το από Ανατολάς εκκρεμές ζήτημα, που θα σημάνει μια νέα, συνολική ρύθμιση του ζητήματος, την πρώτη τέτοιας κλίμακας, μετά τον μεγάλο 1ο παγκόσμιο πόλεμο.

Δεδομένης μάλιστα της στρατιωτικής εμπλοκής αλλά και της εξελισσόμενης παρέμβασης των Αγγλοσαξώνων με χίλιους τρόπους και σ' όλα τα μέτωπα, το πολυπαραγοντικό αυτό θέμα κρίνεται ως σημαντικότερο και μεγαλύτερης στρατηγικής αξίας. Ο ελληνικός ρόλος εξακολουθεί συμπληρωματικός, υποκείμενος στις καθιερωμένες συγγένειες... Και μια τελευταία παρατήρηση, δεν πρόκειται να υπάρξει χαλάρωση των δανειακών δεσμών της Αθήνας δίχως την ευπειθή συμπεριφορά της στο γεωπολιτικό πεδίο. Αυτό και το μέτρο των εσωτερικών, πολιτικών εξελίξεων!