Η «Εκκίνηση» για την ΔΙΑΔΕΥΑΔΚ: Τι έχουν τα έρμα και χαλάνε;

ΚΕΡΚΥΡΑ. Τις τελευταίες μέρες παρακολουθούμε μια σειρά από βλάβες που συμβαίνουν στο δίκτυο ύδρευσης της Κέρκυρας. Είτε πρόκειται για μικρές βλάβες «ρουτίνας», είτε για μεγαλύτερης σημασίας όπως αυτή στο Σολάρι που άφησε χωρίς νερό το μεγαλύτερο τμήμα της πόλης. Παραφράζοντας μια λαϊκή φράση θα μπορούσαμε να αναρωτηθούμε και εμείς «τι έχουν τα έρμα και χαλάνε αφού όλη μέρα τα φτιάχνουμε». Αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι, θα πρέπει να πάμε μερικά χρόνια πίσω γιατί ούτε το δίκτυο πάλιωσε σε μία νύχτα ούτε η ΔΙΑΔ.Ε.Υ.Α.Δ.Κ. έμεινε χωρίς ανθρώπους και τεχνικά μέσα σε μία μέρα.

Η κουβέντα γύρω από το θέμα του νερού έχει δύο μέρη, χωρίς απαραίτητα αυτά να έχουν τον ίδιο σχεδιασμό. Το ένα είναι αυτό της τοπικής αυτοδιοίκησης και το άλλο αυτό της κεντρικής διοίκησης και κατ’ επέκταση της κυβέρνησης. Είναι ξεκάθαρο πως η κυβέρνηση της ΝΔ ακολουθεί μια ακραία νεοφιλελεύθερη πολιτική ξεπουλώντας δημόσια αγαθά και περιουσία.

Εξάλλου από τα πρώτα χρόνια των μνημονίων οι δημόσιες εταιρείες ύδρευσης μπήκαν στο στόχαστρο και ήταν υποψήφιες για ιδιωτικοποιήσεις. Έτσι λοιπόν, κάποιες φορές βρίσκει πρόθυμους συμμάχους στην τοπική αυτοδιοίκηση όπως στην περίπτωση της Κέρκυρας, κάποιες άλλες βρίσκει αντιστάσεις όπως στην περίπτωση της Πάτρας.

Όπως και να ‘χει, ο βασικός άξονας της τωρινής κυβερνητικής πολιτικής είναι πως το νερό πρέπει να περάσει στα λεγόμενα ΣΔΙΤ (Σύμπραξη Δημοσίου Ιδιωτικού Τομέα). Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτό που συμβαίνει στην ΕΥΔΑΠ με τον διαγωνισμό για τη διαχείριση του εξωτερικού δικτύου που τροφοδοτεί με πόσιμο νερό την Αττική.

Στην περίπτωση της Κέρκυρας αυτό συμβαίνει με δύο παράλληλες κινήσεις για τις οποίες η κυβέρνηση της ΝΔ ονειρεύεται κάποια στιγμή να αρχίσουν να συγκλίνουν με σκοπό να τμηθούν. Η πρώτη έχει αρχίσει από την εποχή των μνημονίων και αφορά μειώσεις σε πόρους και προσωπικό. Η δεύτερη είναι πιο σύγχρονή, ξεκινάει μετά τα μνημόνια, την περίοδο που περιμέναμε την ανάπτυξη η οποία θα ερχόταν με όχημα τα ΣΔΙΤ.

Σήμερα, η ΔΙΑΔ.Ε.Υ.Α.Δ.Κ. έχει φτάσει στο σημείο να τρέχει πίσω από τις βλάβες και να μην προλαβαίνει. Η πρόληψη έχει περάσει σε δεύτερη αν όχι τρίτη μοίρα. Το δίκτυο ύδρευσης είναι παλιό και τα συνεργεία δεν διαθέτουν σε καμία περίπτωση το απαιτούμενο προσωπικό για να ανταποκριθούν. Η γεωγραφική έκταση του δικτύου δυσκολεύει ακόμα περισσότερο την κατάσταση.  Όταν δεν υπάρχει το αναγκαίο επιστημονικό και τεχνικό προσωπικό δεν μπορεί να γίνει ούτε σχεδιασμός για νέες υποδομές, ούτε συντήρηση των υφιστάμενων. Επίσης, οι πόροι από το κεντρικό κράτος για επενδύσεις και νέα έργα διατίθενται με το σταγονόμετρο. Η κατάσταση τείνει να θυμίζει ολοένα και πιο πολύ σκύλο που κυνηγάει την ουρά του.

Ως απάντηση της κυβέρνησης στην παραπάνω συνθήκη είναι τα ΣΔΙΤ. Ό,τι δεν μπορεί να κάνει το δημόσιο το αναλαμβάνουν ιδιώτες. Για την Κέρκυρα αυτό σχεδιάζεται να συμβεί μέσω του εργοστασίου αφαλάτωσης που δημοπρατήθηκε πρόσφατα από το υπουργείο Υποδομών. Μάλιστα το ποσό αφορά την κατασκευή και τη μετέπειτα λειτουργία της εγκατάστασης με σκοπό η ανάδοχος εταιρεία να βγάλει το αντίστοιχο κέρδος. Άρα, για να το πούμε απλά, θα έχουμε ένα εργοστάσιο, που θα ανήκει σε ιδιώτη, ο οποίος δεν θα βάλει ούτε ένα ευρώ γιατί θα έχει κατασκευαστεί με τα λεφτά του ελληνικού δημοσίου και θα παράγει πόσιμο νερό. Για να βγάλει κέρδος ο ιδιώτης θα πρέπει να πουλήσει το παραγόμενο νερό. Σε ποιον όμως; Στη ΔΙΑΔ.Ε.Υ.Α.Δ.Κ.; Στο δήμο;  Και σε ποιά τιμή;

Αυτή τη στιγμή λειτουργεί στην Κασσιόπη εγκατάσταση αφαλάτωσης με ικανότητα παραγωγής 1.000 κυβικών μέτρων πόσιμου νερού. Η νέα αφαλάτωση που θα κατασκευαστεί μέσω ΣΔΙΤ θα έχει ικανότητα παραγωγής 15.000 κυβικών μέτρων.

Με τις σημερινές τιμές της ηλεκτρικής ενέργειας ποιά είναι η τιμή ανά κυβικό νερού στην αφαλάτωση Κασσιόπης; Η απάντηση θα μας βοηθούσε να εκτιμήσουμε την τιμή στην οποία θα μας πουλάει το νερό ο ιδιώτης ώστε να έχει κέρδος. Και ποια είναι αυτή η μελέτη της εγκατάστασης, ώστε να ξέρουμε ποιες ενεργειακές απαιτήσεις θα υπάρχουν;

Καθώς δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ουσιαστικά μιλάμε για μία εγκατάσταση βιομηχανικού επιπέδου, ένα μικρό εργοστάσιο. Αυτά τα δεδομένα λείπουν από το δημόσιο διάλογο και δεν μας δίνουν την πλήρη εικόνα της κατάστασης. Είναι πολύ δελεαστικό να υποσχόμαστε πόσιμο νερό, όταν όλοι γνωρίζουμε την κατάσταση που επικρατεί στην Κέρκυρα. Αλλά ποιό θα είναι τελικά το κόστος;

Και το κερασάκι στην τούρτα είναι το μπάχαλο που επικρατεί με τους λογαριασμούς και τον έλεγχο της κατανάλωσης. Οι λογαριασμοί που φτάνουν στους καταναλωτές έχουν διαφορετική τιμολογιακή πολιτική ανάλογα με την περιοχή. Μπορεί ο κάτοικος του κεντρικού δήμου να έχει διαφορετικά ύψη χρεώσεων σε σύγκριση με ένα κάτοικο του βόρειου ή νότιου δήμου, αφού τα βάρη δεν κατανέμονται αναλογικά. Ταυτόχρονα, είναι αν μη τι άλλο οξύμωρο να υπάρχουν γεμάτες πισίνες σε τουριστικά καταλύματα αλλά τα γειτονικά σπίτια των χωριών να μην έχουν νερό. 

Στα παραπάνω η θέση των δημοτικών αρχών είναι, αν όχι υποστηρικτική, στην καλύτερη περίπτωση παθητική. Είναι ξεκάθαρη η αδυναμία να υπερασπιστούν τα συμφέροντα του κερκυραϊκού λαού και να διεκδικήσουν το οτιδήποτε για τη βελτίωση της κατάστασης. Το πιο απλό παράδειγμα, δεν έχουν ζητήσει καν τη μελέτη για την αφαλάτωση που υποτίθεται θα ξεδιψάσει την πόλη της Κέρκυρας. Και αν την έχουν, αυτή δεν έχει γίνει γνωστή.

Σχεδόν ένα χρόνο πριν τις επόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές η προεδρία της κ. Υδραίου θα αφήσει μια υπηρεσία αποδυναμωμένη σε όλα τα επίπεδα. Είτε πρόκειται για το έμψυχο δυναμικό, είτε για τα τεχνικά μέσα, είτε για την οικονομική ευρωστία της ΔΙΑΔ.Ε.Υ.Α.Δ.Κ. Όμως, το χειρότερο ίσως είναι πως σε καμία στιγμή δεν παρουσίασε ένα πλάνο για το μέλλον της υπηρεσίας. Η παρακαταθήκη της φαίνεται πως θα είναι το άνοιγμα του δρόμου προς τα ιδιωτικά συμφέροντα ώστε να προσπαθήσουν να μετατρέψουν ένα δημόσιο αγαθό σε προϊόν προς πώληση.

Κλείνοντας, πρέπει να αναρωτηθούμε για πόσο ακόμα θα συνεχίσει να υπάρχει δημόσιος φορέας διαχείρισης νερού στην Κέρκυρα. Πόσο προσωπικό και τι τεχνικά μέσα θα διαθέτει και αν θα είναι οικονομικά βιώσιμος. Δημοτική αρχή και κυβέρνηση φαίνεται να έχουν πάρει τις αποφάσεις τους. Εμείς από την πλευρά μας πρέπει να διεκδικήσουμε την ενίσχυση των ΔΕΥΑ με όλους τους τρόπους, με μοναδικό στόχο να προσφέρουν ένα αγαθό όπως το νερό σε άριστη ποιότητα με το χαμηλότερο δυνατό κόστος για το λαό.