Η μουσική τώρα που την έχουμε περισσότερο ανάγκη!

Ως γνωστόν, τα μέτρα αυτά έχουν οδηγήσει σε αναστολή κάθε καλλιτεχνικής ή ακαδημαϊκής δραστηριότητας και στον χώρο των Γραμμάτων και των Τεχνών. Πέραν δε του αμιγώς καλλιτεχνικού πλήγματος, τεράστια είναι και η οικονομική ζημιά που ήδη έχει επιφέρει η αναστολή λειτουργίας των διαφόρων καλλιτεχνικών σωματείων, κρατικών και ιδιωτικών. 

Παρ’ όλα αυτά, πολλοί μεγάλοι καλλιτεχνικοί φορείς του εξωτερικού έχουν ανακοινώσει μια σειρά από δράσεις για όσο διάστημα διαρκούν να μέτρα, προκειμένου να προσφέρουν στο φιλόμουσο κοινό τη δυνατότητα να παρακολουθήσει συναυλίες και παραστάσεις υψηλού επιπέδου, διαδικτυακά ή τηλεοπτικά. 

Από τους πρώτους φορείς που ξεκίνησαν μια τέτοια αξιέπαινη πρωτοβουλία, ήταν η όπερα της Βιέννης, αρχίζοντας από τις 15 Μαρτίου τις δωρεάν μεταδόσεις παραστάσεών της, μέσω της ιστοσελίδας www.staatsoperlive.com. Οι εν λόγω μεταδόσεις θα συνεχιστούν καθημερινά, τουλάχιστον έως και τις 2 Απριλίου. 

Μία ημέρα αργότερα το παράδειγμα αυτό ακολούθησε και η περίφημη Metropolitan Opera της Νέας Υόρκης, η οποία, από τις 16 Μαρτίου και κάθε βράδυ, προσφέρει δωρεάν αναμετάδοση σημαντικών παραστάσεων των τελευταίων 14 ετών. Mετά τη μετάδοση, το περιεχόμενο αυτό παραμένει ενεργό στην ιστοσελίδα metopera.org για 20 ώρες και στη συνέχεια μπορεί κάποιος να το παρακολουθήσει στην ειδική on demand υπηρεσία. Ανάλογη πρακτική ακολούθησε επίσης η Φιλαρμονικής Ορχήστρα του Βερολίνου αλλά και άλλα μεγάλα μουσικά σύνολα της Ευρώπης και των ΗΠΑ.

Ενδεικτικά, πέραν των μελοδραματικών παραστάσεων που προβάλλει δωρεάν το προαναφερθέν θέατρο «La Fenice» της Βενετίας, και το Θέατρο «San Carlo» της Νάπολης προσφέρει διαδικτυακή προβολή παραστάσεων όπερας και μπαλέτου, αλλά και εισαγωγικά μαθήματα για την ιστορία της όπερας και για τη ζωή και το έργο σπουδαίων μουσουργών όπως ο Puccini και ο Rossini.

Αλλά και στη Ρουμανία, η Εθνική Λυρική Σκηνή της χώρας τις τελευταίες ημέρες προσφέρει διαδικτυακά αρκετές από τις πρόσφατες παραγωγές της, ενώ και η Λυρική Σκηνή του Μπράσοφ πραγματοποίησε διαδικτυακή παράσταση, με τους καλλιτέχνες να ερμηνεύουν από το σπίτι τους (!) αποσπάσματα από την όπερα «Nabucco» του Verdi. Ένα βήμα παραπέρα προχώρησε το Διεθνές Φεστιβάλ «George Enescu». Προσφέρει στην ιστοσελίδα του δωρεάν διαδικτυακή πρόσβαση σε συναυλίες κλασικής μουσικής, αλλά θεατές καλούνται να δωρίσουν σε νοσοκομεία το ποσό που επρόκειτο να διαθέσουν για την αγορά εισιτηρίου, με στόχο την ενίσχυση των προσπαθειών για την αντιμετώπιση της πανδημίας του κορωνοϊού. Άλλωστε, με αυτόν τον τρόπο υπενθυμίζει και τη διάθεση προσφοράς που ο ίδιος ο Ρουμάνος συνθέτης και μαέστρος George Enescu είχε επιδείξει κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, όταν εργαζόμενος σε στρατιωτικό νοσοκομείο ίδρυσε μια ορχήστρα με σκοπό να προσφέρει κουράγιο στους τραυματίες συμπατριώτες του.

Ας τους μιμηθούμε

Κάλλιστα κάτι ανάλογο θα μπορούσε να γίνει και στη χώρα μας, αν και αντίστοιχοι ιδιωτικοί καλλιτεχνικοί φορείς σπανίζουν στην Ελλάδα (…). Ωστόσο, ήδη κάποιοι φορείς όπως το Εθνικό Θέατρο και ορισμένα μεγάλα μουσεία προσφέρουν δωρεάν ορισμένες διαδικτυακές υπηρεσίες στο κοινό τους. 

Αντιστοίχως, αρχής γενομένης από τα μεγάλα κρατικά μουσικά σύνολα (όπως η -εορτάζουσα την 80ετηρίδα της- Εθνική Λυρική Σκηνή, η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, η Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονικής κ.ά.) αλλά και φορείς σαν το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, που επίσης έχουν αναστείλει τη λειτουργία τους, θα μπορούσε να υπάρξει με κεντρικά οργανωμένη συνεργασία τους με τη δημόσια ραδιοφωνία και τηλεόραση, ώστε να ξεκινήσει ένα συστηματικό πρόγραμμα διαδικτυακής, τηλεοπτικής και ραδιοφωνικής μετάδοσης των σημαντικότερων εκ των μεγάλων μουσικών εκδηλώσεων που πραγματοποποίησαν (συναυλίες, παραστάσεις, εκπαιδευτικά προγράμματα κλπ.) τα τελευταία χρόνια. 

Και για όσους σπεύσουν να πουν ότι σε μια περίοδο σαν αυτή που διανύουμε, πολύ δύσκολα φορείς όπως η δημόσια τηλεόραση θα ασχοληθούν -τακτικά, και όχι απλώς σποραδικά- με κάτι τέτοιο, θα λέγαμε ότι τέτοιες δράσεις, πέραν της απασχόλησης και της ψυχαγωγίας, θα προσέφεραν και μια πρώτης τάξεως δυνατότητα ανάτασης του ηθικού του κόσμου που μένει στο σπίτι του βιώνοντας τα ισχύοντα πρωτοφανή (πλην, όμως, απαραίτητα) περιοριστικά μέτρα.