Βορράς χωρίς υποτυπώδεις αθλητικές εγκαταστάσεις

ΚΕΡΚΥΡΑ. Σχεδόν σαράντα χρόνια σε αυτό το χώρο και ακόμη βλέπω στην Κέρκυρα του πολιτισμού και του αθλητισμού, άθλιες ή και καθόλου αθλητικές εγκαταστάσεις, με τους εκλεγμένους να τάζουν, να τάζουν, να τάζουν αλλά να μην κάνουν τίποτε.

Σήμερα θα σταθώ ακόμη μια φορά φέτος στους αθλητές-τριες στίβου της Βόρειας Κέρκυρας, που έφτασαν τα τελευταία 5 χρόνια να φέρουν παγκόσμια και Πανευρωπαϊκά μετάλλια (η Κ. Ρωμαίου 2η στο Παγκόσμιο στο τριπλούν, ο Π. Ματζουρογιάννης κορυφαίος και χρυσός στο Πανευρωπαϊκό), με την ανάγκη καθημερινής πολύωρης ταλαιπωρίας με τα ΚΤΕΛ για να κατέβουν στο ΕΑΚΚ για προπόνηση.

Η ανάγκη να υπάρχει σε ένα γήπεδο στη Βόρεια Κέρκυρα ταρτάν για τους αθλητές του στίβου είναι μεγάλη και το λέμε δεκαετίες τώρα (αντίστοιχη και στη Νότια Κέρκυρα), γιατί απλά έχουν και αυτά τα παιδιά στα άκρα του νησιού δικαίωμα στην άθληση και στη διάκριση. Στο Νότο ο Δήμαρχος κ. Κ. Λέσσης πριν λίγες μέρες δεσμεύτηκε  ότι το γήπεδο της Λευκίμμης θα έχει ταρτάν το 2023 και μάλιστα θα δημοπρατηθεί το έργο μέσα στον Ιούλιο.

Για το Βορρά υπάρχει μια ίδια υπόσχεση για το γήπεδο της Αχαράβης, αλλά τι να πούμε γι αυτό; Εδώ ξεκίνησε η αλλαγή συνθετικού χλοοτάπητα πέρσι τον Αύγουστο, μετά 10 μήνες το μόνο που έγινε ξηλώθηκε ο παλιός τάπητας, διακόπηκε η συνεργασία με τον εργολάβο και πάμε για εγκατάσταση νέου μήπως και τελειώσει κάποτε, μια εργασία δυο εβδομάδων. Να μιλήσουμε για ταρτάν, για σκάμματα, για βαλβίδες  ρίψεων κλπ;;; Δεν τολμάμε…!!!

Εκεί στην Αχαράβη υπάρχει πολύς κόσμος που ασχολείται με τον αθλητισμό, ποδόσφαιρο, βόλεϊ, κρίκετ, στίβος είναι αθλήματα που υπάρχουν ομάδες και μετέχουν σε αντίστοιχα πρωταθλήματα. Όμως αν εξαιρέσουμε το γήπεδο ποδοσφαίρου, που είναι κλειστό τώρα, δεν υπάρχει ούτε για το βόλεϊ, ούτε για το κρίκετ, ούτε για το στίβο χώρος να προπονηθούν τα παιδιά, όλοι το ξέρουν, όλοι κουνούν το κεφάλι τους, αλλά μένουμε στα ΘΑ, ΘΑ, ΘΑ…

Την περασμένη εβδομάδα ο αθλητής Στέλιος Τσακμάκης αγωνίστηκε με την φανέλα της Εθνικής Ελλάδας στους Βαλκανικούς αγώνες στο Μαυροβούνιο, στο άλμα εις μήκος και στη σκυταλοδρομία 4Χ100μ. Μια φωτογραφία για να αντιληφθεί κανείς που προπονείται και πως αυτό το παιδί έφτασε στην Εθνική, είναι χαρακτηριστική, έχοντας δίπλα του τον προπονητή του Δημήτρη Δεληφώτη, παλιό άλτη της Εθνικής και του ΠΑΟΚ, καθηγητή φυσικής αγωγής. Θα λέγαμε ότι σε τέτοιες συνθήκες, ούτε στη Μαδαγασκάρη, ούτε στη Μοζαμβίκη ούτε στα βάθη κάποιας ζούγκλας δεν προετοιμάζεται αθλητής της Εθνικής ομάδας. Και είναι μόνο ένας αυτή τη στιγμή γιατί λείπουν οι ανθρώπινοι χώροι άθλησης.      

Είναι χαρακτηριστική η ανάρτηση του Δημήτρη Δεληφώτη που τα λέει όλα σε δυο γραμμές… «Αυτές είναι οι υπερσύγχρονες εγκαταστάσεις στην Αχαράβη Βόρειας Κέρκυρας στις οποίες ετοιμάζουμε τους αυριανούς αθλητές μας…. Φτουυυυυυ να μην μας ματιάξουν…».

Δεν ξέρουμε τις οικονομικές δυνατότητες κάθε Δήμου, ούτε της Βόρειας Κέρκυρας, αλλά αφού η Πολιτεία, η ΠΙΝ που την εκπροσωπεί ως τώρα είναι στους σχεδιασμούς και στα ΘΑ, μήπως ο Δήμαρχος κ. Γ. Μαχειμάρης πρέπει να κάνει την υπέρβαση; Γιατί είναι αυτός που έφτιαξε αυτό το στολίδι, το γήπεδο στον Αλμυρό (σας Δήμαρχος πριν 30 χρόνια περίπου), είναι αυτός που μετά την μεγάλη επιτυχία της Μαρίας Γεωργάτου να κατακτήσει μετάλλιο στους Ολυμπιακούς αγώνες του Σύδνεϋ, έφτιαξε (σαν Νομάρχης τότε) το κλειστό προπονητήριο στο ΕΑΚΚ  για να μπορεί ο σύλλογός της ο Γ.Ο.Κ.  να έχει χώρο προπόνησης. Μήπως πρέπει άμεσα να κινηθεί και όπως αυτός της Νότιας Κέρκυρας να δρομολογήσει τουλάχιστον το ταρτάν, τα σκάμματα και τις βαλβίδες των ρίψεων για να μπορεί η Βόρεια Κέρκυρα να αξιοποιήσει τα παιδιά της;