Δίνει τα κλειδιά της «ΒΕΛΚΑ» ο Κερκυραϊκός

αφού υποχρεωτικά την Τετάρτη 14 Οκτωβρίου θα παραδοθούν τα κλειδιά του κτιρίου. Μια εξέλιξη κάθε άλλο παρά θετική για τον κερκυραϊκό αθλητισμό, αφού ένας κλειστός χώρος άθλησης που εξυπηρετούσε εκατοντάδες αθλητές και αθλήτριες κλείνει σε μια εποχή που ενώ υπάρχουν άλλοι τρεις κλειστοί χώροι, το κλειστό του ΕΑΚΚ, το προπονητήριο του ΕΑΚΚ και το Ναυσιθόειο, μόνο το πρώτο είναι ουσιαστικά σε λειτουργία.

Στον τεράστιο χώρο που είχε δώσει για χρήση ο ιδιοκτήτης κ. Δαυίδ στον Κερκυραϊκό, οι άνθρωποι της ομάδας είχαν δημιουργήσει γήπεδο χάντμπολ, ξεχωριστό γήπεδο μπάσκετ και ξεχωριστό χώρο για στίβο με διαδρόμους με ταρτάν για ταχύτητες, για επί κοντώ, για άλματα τριπλούν, μήκος και ύψος, αλλά και για indoor cricket, ενώ υπήρχε αίθουσα για πινγκ πονγκ αλλά και ξενώνας με δυνατότητα φιλοξενίας μέχρι 20 ατόμων.

Όλα αυτά αποτελούν παρελθόν, ο Κερκυραϊκός μένει άστεγος και πλέον τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. Όπως δήλωσε ο προπονητής του στίβου Παύλος Σκορδίλης, γυρίζουμε 35 χρόνια πίσω, ενώ μια μεγάλη φουρνιά νέων αθλητών δεν θα μπορέσει να κάνει τη σωστή προπόνηση τον χειμώνα, με αποτέλεσμα κάποια από αυτά τα παιδιά δεν θα μπορέσουν ποτέ να φτάσουν στο ύψος των δυνατοτήτων τους. Μάλιστα υπενθύμισε ότι το 1997 με τις δυο παγκόσμιες πρωτιές του Φίλιππου Σγούρου είχε δοθεί μέσα στο κλειστό γυμναστήριο ένας διάδρομος στην πλευρά της εξέδρας για να μπορεί να προπονείται, αλλά ούτε αυτό πλέον είναι εφικτό.

Μην ξεχνάμε ότι χάρη στον χώρο στου Βρυώνη και τη δυνατότητα προπόνησης όλο τον χειμώνα, έφτασε στη δεύτερη θέση του κόσμου η Κ. Ρωμαίου, στην πρώτη θέση της Ευρώπης ο Μαντζουρογιάννης και η Καρύδη και πολλοί άλλοι διακρίθηκαν σε Πανελλήνιους και Βαλκανικούς αγώνες.

Τέλος εποχής, με την πολιτεία απλά να υπόσχεται πάνω από 40χρόνια κλειστό στον ΚΓΣ στον ιδιόκτητο χώρο που έχει στις Αλυκές, με τη ΓΓΑ αθλητισμού να μη δίνει λύση για τη διόρθωση του παρκέ στο κλειστό προπονητήριο του ΕΑΚΚ, ενώ το Ναυσιθόειο είναι εκτός λειτουργίας εδώ και δύο χρόνια. Παρόλα αυτά οι διακρίσεις έρχονται.

Ο Νίκος Πέρρος έχοντας τον χώρο στου Βρυώνη για προπονήσεις, δημιούργησε τμήμα χάντμπολ στον Κερκυραϊκό και μάλιστα μέσα σε τρία χρόνια οι ομάδες παίδων και κορασίδων έφτασαν στους τελικούς του Πανελληνίου πρωταθλήματος, δείγμα του τι σημαίνει να υπάρχουν αθλητικές εγκαταστάσεις. Ο ίδιος που τις τελευταίες μέρες μαζί με τους άλλους προπονητές, αθλητές και γονείς ξήλωσαν και μετέφεραν τα πάντα από το κλειστό στου Βρυώνη, μας είπε ότι είναι ένα θλιβερό γεγονός και θα μπορούσε να δοθεί λύση για τη νεολαία γενικότερα αν π.χ. τον χώρο τον είχε αγοράσει ο Δήμος της Κέρκυρας και τον μετέτρεπε σε χώρους αθλητισμού και πολιτισμού. Μια εφικτή και καθ’ όλα ρεαλιστική πρόταση, αφού ο Δήμος έχει τέτοιες δυνατότητες.

Τέλος, αυτές τις μέρες, όπως εδώ και δεκάδες χρόνια, ακούμε για αθλητικά έργα, οι πολιτικοί μιλάνε για παρεμβάσεις και οι υποσχέσεις είναι πολλές. Εμείς θα προτιμούσαμε να ακούμε τι έχει δοθεί σε χρήση και όχι σχεδιασμούς για το τι θα γίνει. Γιατί δυστυχώς οι υποσχέσεις είναι πολλές όμως όλοι γνωρίζουν την επικρατούσα κατάσταση στις αθλητικές υποδομές του νησιού. 40 χρόνια τώρα η πολιτεία ακούει την κραυγή αγωνίας και τις ικεσίες του στίβου για ένα υποτυπώδες κλειστό προπονητήριο, μια «φτηνή κατασκευή», αλλά…  χόρτασε υποσχέσεις.