Ποιος πληρώνει το μάρμαρο;

Κάπως πρέπει να κλείσει η ψαλίδα ανάμεσα στον ιδιωτικό προσπορισμό από τον θαλάσσιο τουρισμό και την υποχρηματοδοτούμενη — εντέλει — δημόσια υποδομή που τον αφορά, έμμεσα και άμεσα. Παρακάμπτοντας το γεγονός ότι οι αποκλίσεις στις προβλέψεις για τα προσδοκώμενα από τον Δήμο έσοδα από την κρουαζιέρα είναι μεγάλες, η έναρξη ισχύος του μέτρου επιβολής τέλους ανά επιβάτη είναι καλοδεχούμενη.

Σε απόλυτους αριθμούς, προσδοκάται το έσοδο αυτό να κυμανθεί από τις 400 χιλιάδες έως — ίσως — και το 1,1 εκατομμύριο ευρώ. Τα χρήματα αυτά θα μπουν στα δημοτικά ταμεία, για να χρηματοδοτηθούν στη συνέχεια έργα και υπηρεσίες που συνδέονται με κάθε τρόπο με την επιπλέον όχληση που συνεπάγεται η κρουαζιέρα για την πόλη.

Όλη αυτή η διαδικασία προβλέπεται τόσο από τον Κώδικα όσο και από τις διατάξεις του δημόσιου λογιστικού και αναμένεται να ανακουφίσει τον Κεντρικό Δήμο, στην επικράτεια του οποίου βρίσκεται και το λιμάνι που φιλοξενεί τα κρουαζιερόπλοια. Γι' αυτό, άλλωστε, δεν είναι δικαιούχοι και οι άλλοι δήμοι — αν και, ενδεχομένως, θα έπρεπε να υφίσταται μια πιο διευρυμένη πρόνοια, που να περιλαμβάνει και τον ελλιμενισμό των σκαφών θαλάσσιου τουρισμού. Τα σκάφη αυτά επιβαρύνουν αναλόγως το λιμάνι και την πόλη που επισκέπτονται, είτε ελλιμενίζονται είτε παραμένουν στο αγκυροβόλιο (Γαρίτσα). Κι αυτό, πέραν των άλλων προβλεπομένων — και συχνά ανείσπρακτων.

Όσο για τα σκουπίδια που προέρχονται από τα κρουαζιερόπλοια, ενδιαφέρον θα έχει να αποσαφηνιστεί πού καταλήγουν. Εφόσον η Κέρκυρα στερείται εγκατάστασης και μεταφέρει τα απορρίμματά της εκτός, επιβαρυνόμενη τόσο με τη μεταφορά όσο και με την είσοδο στη μονάδα προορισμού, ποιος πληρώνει αυτό το επιπλέον κόστος — από το νησί στη Δωδώνη και την Κοζάνη;

Διότι ο ΟΛΚΕ εισπράττει 224 ευρώ ανά άφιξη σκάφους (τουλάχιστον με το τιμολόγιο του 2024), αλλά πού τα οδηγεί ο ανάδοχος αποκομιδής; Αν τα στέλνει ιδίοις εξόδοις εκτός Κέρκυρας, το ερώτημα ας θεωρηθεί ρητορικό. Αν όμως όχι, γιατί να επιβαρύνεται ο Δήμος, ο ΦΟΔΣΑ και με αυτό το κόστος;

Εν ολίγοις, τα ερωτήματα για τη διαχείριση της τουριστικής Κέρκυρας δεν είναι λίγα. Και σε αυτά αποτυπώνεται η ολοένα διευρυνόμενη φτώχεια ενός αποδεδειγμένα πλούσιου τόπου. Από τον περιορισμό αυτού του ανοίγματος εξαρτώνται πολλά.

* Η φράση «ποιος πληρώνει το μάρμαρο», προέκυψε όταν η Αθήνα ανέλαβε τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896. Τότε εκκρεμούσε η αναμόρφωση του Παναθηναϊκού Σταδίου. Η Επιτροπή των Ολυμπιακών Αγώνων προγραμμάτισε την αναμαρμάρωσή του.