Κρυμμένα μυστικά και ντοκουμέντα...
Σε πολλούς η θρυλούμενη επανεμφάνιση Σαμαρά ξυπνά μνήμες δεκαετίας του ΄90. Είναι όμως έτσι;
Κάθε άλλο παρά ιστορικό ανάλογο συνιστά η πιθανή επανεμφάνιση του Σαμαρά στο πολιτικό προσκήνιο. Το μόνο κοινό με τη δεκαετία του ’90 είναι ο ίδιος και ο Μητσοτάκης: τότε ο πατέρας, σήμερα ο γιος. Όλα τα άλλα διαφέρουν. Πρώτα πρώτα, η συγκυρία. Στις αρχές της δεκαετίας του '90 άλλαζε η Ευρώπη και ολόκληρος ο πλανήτης, με το ραγδαίο τέλος των σοσιαλιστικών χωρών και την αναδίφηση στα ερείπια παλιών εθνοτικών διαιρέσεων προς ιμπεριαλιστική διαχείριση.
Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, που φλερτάρισε έστω και για λίγο με τη βαλκανική ολοκλήρωση, παραπληρωματική της ευρωπαϊκής, είχε πλειοψηφία μίας μόλις έδρας, ενώ ο Ανδρέας εξακολουθούσε να συσπειρώνει το ΠΑΣΟΚ, διατηρώντας τη μαχητικότητά του. Δεν ήταν λοιπόν μόνο ο Συμπιλίδης που του αφαίρεσε τη δεδηλωμένη, αλλά και η οριακή κοινοβουλευτική διαφορά, ελέω της αναλογικής. Εν ολίγοις, ο δικομματισμός ήταν παρών — τώρα δεν είναι.
Όσο για την πεποίθηση ότι το τρέχον ευρωπαϊκό υπόδειγμα -ολίγον δεξιό, ολίγον εθνοκεντρικό- θα έρθει και στην Ελλάδα αργά ή γρήγορα, εάν ανατρέξει κανείς στην πρόσφατη ιστορία, θα διαπιστώσει σε πλείστες όσες περιπτώσεις την ιδιάζουσα πολιτική φυσιογνωμία της χώρας, που δεν ταιριάζει στα δυτικά υποδείγματα, λόγω κυρίως της θέσης και έτσι της ιστορίας της.
Παρά το καραμανλικό τότε «Ελλάς, Γαλλία, συμμαχία», ο Ανδρέας έφτιαξε σοσιαλιστικό κόμμα, πράσινο από το χρώμα του αραβικού Μπααθ, με ανάλογη δομή και χωρίς γαρύφαλλο. Έτσι, επικράτησε ως διακριτό κομματικό υποκείμενο, ακόμα και έναντι των άλλων ευρωπαϊκών.
Σήμερα δύσκολα αντιστοιχίζονται φιγούρες και προτάγματα με εκείνες τις αναφορές, ώστε να μπορούν να γίνουν προβλέψεις. Όσο για τη διακήρυξη όσων κεφαλαιοποίησαν τις τηλεοπτικές τους εμφανίσεις με ρήτρα αναγνωρισιμότητας, παραβλέπει την επιτροπεία υπό την οποία βρίσκεται η χώρα — με διάρκεια έως και έναν αιώνα — και έτσι υποτιμάται η προϋπόθεση της τομής (και με τα γεωπολιτικά της χαρακτηριστικά), ώστε να φαίνεται εφικτή μια διαφορετική πολιτική επιλογή.
Παρά τις πολλές επετειακές αναφορές, που όμως δεν το αγγίζουν, το 2015 διδάσκει και σ’ αυτό, επισημαίνοντας τις συνέπειες του βολονταρισμού αντί της ριζοσπαστικής στάσης, που εύκολη και αυτονόητη δεν τη λες...
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΑΙΤΗΣ
Είναι ο εκδότης - διευθυντής της Ενημέρωσης. Έχει σπουδάσει και εργαστεί ως μηχανικός και ηλεκτρονικός. Δημοσιογραφεί από τις αρχές της δεκαετίας του 1980. Έχει συνεργαστεί με σχεδόν όλες τις αθηναϊκές εφημερίδες. Διετέλεσε πρόεδρος του Συνδέσμου Ημερησίων Περιφερειακών Εφημερίδων, τον οποίον υπηρέτησε και από τη θέση του γενικού γραμματέα στο δ.σ. επί οκτώ χρόνια. Πιστεύει πως η ισχυρότερη ιδιότητα του δημοσιογράφου στην ενημέρωση είναι το ενδιαφέρον του για τα κοινά και στην επικοινωνία η έντιμη και ανιδιοτελής διαμεσολάβηση.
