Αντί-δημάρχων
Είναι κρίμα να αποδίδεται η χαμηλή αποτελεσματικότητα σε ΄κείνους που καλούνται να επιλύσουν γρίφους που τους ξεπερνάνε αντικειμενικά και όχι πάντα διότι υπολείπονται των προδιαγραφών.
Αντί-δημάρχων
Eφόσον η Κέρκυρα, ιδίως η πόλη, βρίσκεται επί ξυρού ακμής, τότε το επίδικο δεν είναι το όνομα των αντιδημάρχων αλλά η πολιτική της δημοτικής διοίκησης. Είναι κρίμα να αποδίδεται η χαμηλή αποτελεσματικότητα σε 'κείνους που καλούνται να επιλύσουν γρίφους που τους ξεπερνάνε αντικειμενικά και όχι πάντα διότι υπολείπονται των προδιαγραφών. Κάπως έτσι γίνεται και με τις κυβερνήσεις όταν η αλλαγή των υπουργών μοιάζει με το στρίβειν δια του διαζυγίου, κερδίζοντας απλώς χρόνο.
Το «ξυράφι» που μας απειλεί, αποκαλείται, κατ' αρχάς, κρίση υποδομών. Σ' αυτήν αντικατοπτρίζεται η ραγιάδικη στάση απέναντι στις μεγάλες ιδιωτικές επενδύσεις σε συνδυασμό με την πενία πολιτικής, πόρων και προσωπικού για την τοπική διοίκηση. Αυτή, πέραν των καλών προθέσεων, καλείται να αναμετρηθεί άνισα με ισχυρότερους και πλουσιότερους μηχανισμούς. Η γενική κυβέρνηση, με προτεραιότητα την βελτίωση της χρηματοπιστωτικής της εικόνας, ενώ εισπράττει από τον τουρισμό και τα εν γένει φορολογικά έσοδα, αφήνει την τοπική κλίμακα να δίνει τον αγώνα τον δύσκολο, βράζοντας στο ζουμί της.
Η απάντηση σε όλα αυτά είναι η ανασύνταξη, ευρεία κοινωνική συμμαχία σε τοπικό επίπεδο και διεκδίκηση σε όλα τα επίπεδα και όλα τα μέτωπα. Κυρίως απέναντι στην ευνοϊκή και άδικη σχέση γενικής κυβέρνησης και μεγάλων επενδυτών σε βάρος της καθημερινότητας των ντόπιων. Μπορεί το τυράκι της ανάπτυξης να ικανοποιεί μερικούς που μπορούν να καρπωθούν κάτι απ' αυτήν όμως αφήνει εκτός τους πολλούς άλλους. Πρωτίστως τη μισθωτή εργασία, οι αμοιβές της οποίας δεν έχουν ρήτρα ανάπτυξης ενώ και ο συνδικαλιστικός γενιτσαρισμός την έχει σχεδόν αφοπλίσει.
Εν ολίγοις η διεκδίκηση των πόρων που παράγονται και διαρρέουν εκτός σε βάρος του τόπου και των ανθρώπων του είναι μονόδρομος. Όχι πως είναι κάτι εύκολο και αυτονόητο. Ο τρόπος για να λύσει η κοινωνία αυτόν τον «αναπτυξιακό», πολιορκητικό κριό, δεν βρίσκεται στα βιβλία της ιστορίας αλλά κυρίως στην ικανότητα να διαβάζει την εξελισσόμενη κατάσταση. Καλές είναι οι πίτες και τα λογίδρια όμως η πραγματική ζωή τραβάει την ανηφόρα, που θάλεγε κι ο ποιητής
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΑΙΤΗΣ
Είναι ο εκδότης - διευθυντής της Ενημέρωσης. Έχει σπουδάσει και εργαστεί ως μηχανικός και ηλεκτρονικός. Δημοσιογραφεί από τις αρχές της δεκαετίας του 1980. Έχει συνεργαστεί με σχεδόν όλες τις αθηναϊκές εφημερίδες. Διετέλεσε πρόεδρος του Συνδέσμου Ημερησίων Περιφερειακών Εφημερίδων, τον οποίον υπηρέτησε και από τη θέση του γενικού γραμματέα στο δ.σ. επί οκτώ χρόνια. Πιστεύει πως η ισχυρότερη ιδιότητα του δημοσιογράφου στην ενημέρωση είναι το ενδιαφέρον του για τα κοινά και στην επικοινωνία η έντιμη και ανιδιοτελής διαμεσολάβηση.
