Ο ρεφορμισμός του αυτονόητου
Τα ξενοδοχειακά κρεβάτια θεωρούνται ως φόρτος, ίδια με των κατοικιών, όμως έτσι στερείται η Αυτοδιοίκηση της δυνατότητας να ρεφάρει το επιπλέον κόστος.
Ο ρεφορμισμός του αυτονόητου
Eφόσον αποδειχθεί ότι ο Δήμος δεν έχει άλλον τρόπο να προσποριστεί από τον τουριστικό τζίρο, η ταξική προνομία λάμπει δια της αποφάσεως της Αποκεντρωμένης όσον αφορά στην αύξηση των ανταποδοτικών τελών. Και μπορεί τα ξενοδοχειακά κρεβάτια να θεωρούνται ως φόρτος, ίδια με των κατοικιών, όμως έτσι στερείται η Αυτοδιοίκηση της δυνατότητας να ρεφάρει το επιπλέον κόστος, που συνεπάγεται η λειτουργία* τουριστικών κλινών στην επικράτειά του.
Σωστά το σκέφθηκε η δημοτική Αρχή, προσέκρουσε όμως στο κεντρικό Κράτος, που δεν παίζει με τέτοια θέματα ώστε να διαχέεται έτι περισσότερο η απόδοση της τουριστικής οικονομίας υπέρ της κοινής ωφέλειας και πιο συγκεκριμένα της συντήρησης και αποκατάστασης των στοιχειωδών και θεμελιωδών υποδομών.
Πέραν των διοικητικών κ.α. ένδικων μέσων, που προσφέρονται σ' αυτές τις περιπτώσεις, η λογική απαίτηση καλόν θα ήταν να αναβαθμιστεί σε διεκδίκηση απέναντι στο Κράτος, που προστατεύει την επιχειρηματικότητα περισσότερο από την κοινωνική αναγκαιότητα.
Η εθελοτυφλότητα μπορεί να προέρχεται από την ιδεοληπτική εμμονή και ως στάση ζωής (σ.σ. εν προκειμένω υπερασπιζόμενοι τα προνόμια του κεφαλαίου, αναγνωρίζοντας σ' αυτό κι όχι στην εργασία, την κινητήρια δύναμη της οικονομίας) όμως η λύση του γρίφου δίχως να περιγράφεται και το πολιτικό πρόβλημα είναι φενάκη.
Συνεπικουρείται από την ξέπνοη στάση του λαϊκού παράγοντα, που πίστεψε πως στη νέα εποχή περισσ(ττ)εύουν οι αγωνιστικότητες. Κι αυτό νομιμοποιείται επιπλέον από συνάξεις περί των τουριστικών μας πραγμάτων χωρίς τους εργαζόμενους, που θεωρούνται έτσι απλώς υποζύγια. Αντιφάσεις, προερχόμενες από την όποια δράση στο κενό της θεωρίας. Τακτικές κινήσεις δίχως στρατηγική, καταδικασμένες να ανακυκλώνουν την ελλειπτική τους αναποτελεσματικότητα.
Κι όμως η δέσμευση πόρων υπέρ του κοινού συμφέροντος είναι όρος επιβίωσης των πολλών απέναντι στον πλουτισμό και την εξαγωγή κεφαλαίων από τους λίγους. Το εάν η Αυτοδιοίκηση θα τιμήσει το όνομά της μένει να φανεί.
* Οι λειτουργίες ήταν πηγή εσόδων για την αρχαία Αθήνα, μία μορφή έμμεσης φορολογίας. Οι πλουσιότεροι άντρες της Αθήνας ήταν πρόθυμοι να εκτελέσουν όσο το δυνατόν καλύτερα διάφορες υπηρεσίες, που όριζε η πόλη τους, με ανταμοιβή, σε πρώτη φάση, τη λαμπρότητα και τη φιλοτιμία.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΑΙΤΗΣ
Είναι ο εκδότης - διευθυντής της Ενημέρωσης. Έχει σπουδάσει και εργαστεί ως μηχανικός και ηλεκτρονικός. Δημοσιογραφεί από τις αρχές της δεκαετίας του 1980. Έχει συνεργαστεί με σχεδόν όλες τις αθηναϊκές εφημερίδες. Διετέλεσε πρόεδρος του Συνδέσμου Ημερησίων Περιφερειακών Εφημερίδων, τον οποίον υπηρέτησε και από τη θέση του γενικού γραμματέα στο δ.σ. επί οκτώ χρόνια. Πιστεύει πως η ισχυρότερη ιδιότητα του δημοσιογράφου στην ενημέρωση είναι το ενδιαφέρον του για τα κοινά και στην επικοινωνία η έντιμη και ανιδιοτελής διαμεσολάβηση.
