Πως θα μπορούσε να γίνει το δημοτικό θέατρο;

Πως θα μπορούσε να γίνει το δημοτικό θέατρο;

Στην περίπτωση του Δημοτικού Θεάτρου στοιχειοθετείται μια ευκαιρία όσμωσης του Δήμου με το Πανεπιστήμιο με δώρο και τη βιωσιμότητα του, κάτι που αποτέλεσε και εξακολουθεί ζητούμενο από την ανέγερσή του ακόμα, στις αρχές του 20ου αιώνα. Το θέμα επανέρχεται με αφορμή τη διαβούλευση που εξαγγέλθηκε για τη μελέτη αναβάθμισης του. Η συνολική ανάπλαση της περιοχής με σκοπό την ανέγερση εκεί παλατιού του πολιτισμού, μπορεί να στεγάσει και την Σχολή Παραστατικών Τεχνών. Να κατασκευαστούν αίθουσες και αμφιθέατρα, στούντιο και πλατό, προς χρήση από τους φοιτητές και τους σπουδαστές Φιλαρμονικών και Ωδείων, αναβαθμίζοντας τις σπουδές και τη μαθητεία. Δημιουργώντας μια σύγχρονη απάντηση στην έρευνα και την καλλιτεχνική δραστηριότητα, που θα καθιστά την πόλη το επίκεντρο τέτοιων εκδηλώσεων, όπως υπήρξε και στο ιστορικό παρελθόν για διαφορετικούς τότε λόγους. Το γεγονός ότι τώρα μελετάται παραλλήλως η αναβάθμιση τόσο του θεάτρου όσο και της παλιάς Νομαρχίας, ίσως είναι η ευκαιρία για σκέψεις έξω από το κουτί.

Ο πρύτανης Α. Φλώρος όταν πρωτάκουσε την ιδέα, υπήρξε κατ' αρχάς θετικός, προσθέτοντας ότι έχει και πιστώσεις να διαθέσει σε κάτι τέτοιο. Ο τελευταίος πρόεδρος Δ.Ε. του Πανεπιστημίου, Γιώργος Γραμματικάκης, όταν κι εκείνος έγινε κοινωνός, είχε εκφραστεί λέγοντας, too good to be true. Όμως τα χρόνια πέρασαν και η ιδέα αυτή της αναβίωσης του ιστορικού θεάτρου (σ.σ. για την υποστήριξη της οποίας συγκεντρώθηκαν τότε, χιλιάδες υπογραφές), αγκαλιάζοντας τον αυτοδιοικητικό θεσμό με το πανεπιστήμιο, έμεινε μια ενδιαφέρουσα ιδέα και μόνον.

Οι αντίθετες αιτιάσεις αναφέρονται στην αδυναμία των Τεχνικών Υπηρεσιών να ανταποκριθούν σε κάτι τέτοιο. Κι έτσι προτιμάται κάτι λιγότερο οραματικό, που αναμφίβολα θα εξωραΐσει όμως δεν θα υπηρετεί την αλλαγή υποδείγματος, που τόσο ανάγκη έχει η κερκυραϊκή κοινωνία, ενώ θα αποπειράται να αντιμετωπίσει τα προβλήματα βιωσιμότητας με εισπρακτικά ημίμετρα. Αντιθέτως αν ο νέος χώρος είναι η έδρα μέρους του πανεπιστημίου στην καρδιά της πόλης, ενδεχομένως προικοδοτούμενη και με υπόγειο πάρκιν, η βιωσιμότητά του θάχει άλλες δυνατότητες και προοπτικές.

Και γιατί δηλ. είναι ουτοπικά ρομαντική, μια τέτοια αναβάθμιση του κέντρου της πόλης σε μια ενεργή συμμαχία της με το πανεπιστήμιο ενώ αντιθέτως θεωρείται ρεαλιστική η ανέγερση του κτηρίου για να στεγάσει το Τμήμα μουσικών σπουδών στους Κυνοπιάστες;