Οι κριτές των νεκρών*
H τελετή με υλικά της μεταπολίτευσης, μπορεί και να τον αδικεί, έτσι όπως προσαρμόζεται στις επιδιώξεις και κυρίως στους συμβιβασμούς της.
Ο θρύλος αποδίδει την κατασκευή μεγάλων και πλατιών δρόμων, των βουλεβάρτων, στο πάθημα/μάθημα της κρατούσας τάξης στο Παρίσι ώστε να μην αντιμετωπίσει ποτέ πια οδοφράγματα όπως κατά την παρισινή Κομμούνα στις ανατολικές εργατικές συνοικίες, όπου οι οδομαχίες συνεχίστηκαν, για να μείνουν στην ιστορία ως η "Ματωμένη Βδομάδα". Έτσι μοιάζει σαν να αποκτάει και πειραματικό χαρακτήρα η πεποίθηση ότι η λαϊκή εξέγερση... ανοίγει δρόμους.
Στο συγκλονιστικό τετραήμερο του Νοέμβρη του '73 στην Ελλάδα, συμπυκνώνεται ό, τι αποδίδεται στον ξεσηκωμό, επιβεβαιώνοντας τον αρχέτυπό του. Και μπορεί ο Κόσμος να ήταν πολύ διαφορετκός τότε, η επανεμφάνιση όμως, ως δια μαγείας, όλων των επαναστατικών δεδομένων, αποδίδεται στον τοκετό της συλλογικής, ιστορικής μνήμης. Και τούτο ανεξαρτήτως των δοξασιών, που υφάνθηκαν επ' αφορμή και οι συνωμοσιολόγοι, ερμηνεύοντας τα γεγονότα από το αποτέλεσμα, τα αποδίδουν σε χειραγωγημένες ενέργειες.
Η διαφορά, μισό αιώνα μετά, δεν απαντάται μόνον στη γεωγραφία όσο στην ποιοτική αλλαγή των αντιθέσεων, που συμπαρασύρουν βεβαιότητες για την επάρκεια της στρατηγικής επιδίωξης και έτσι περιορίζονται στην αναπαραγωγή αδιέξοδων τακτικών από τη βιβλιοθήκη της ιστορίας.
Το να παρατηρείς τους ανθρώπους εκείνων των γεγονότων, σα να έχουν εγγεγραμμένη στο γονιδίωμά τους την επαναστατική ταυτότητα, αποτελεί καρικατούρα του υποκειμενισμού. Δεν ερμηνεύει ούτε εκείνον τον Νοέμβρη ούτε προδιαθέτει για κάτι. Ενώ και η τελετή με υλικά της μεταπολίτευσης, μπορεί και να τον αδικεί, έτσι όπως προσαρμόζεται στις επιδιώξεις και κυρίως στους συμβιβασμούς της. Προσωπικούς και κοινωνικούς/πολιτικούς.
Εν ολίγοις, τα γεγονότα περιγράφονται αποκλειστικά από την σύνθεση των επιμέρους στοιχείων τους και έτσι περνούν στην ιστορία. Λιτά και απέριττα με την αισθητική της εποχής τους. Ανανεωτική συμβολή -μία ακόμα- στον αέναο πόθο της απελευθέρωσης, που τόσο μοιάζει του σισύφειου* άθλου!
* Στο προαύλιο του παλατιού του Πλούτωνα και της Περσεφόνης κάθονταν οι τρεις κριτές του κάτω κόσμου: ο Μίνωας, ο Ραδάμανθυς και ο Αιακός. Στο ιερό εκείνο μέρος, κρίνονταν οι ψυχές.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΑΙΤΗΣ
Είναι ο εκδότης - διευθυντής της Ενημέρωσης. Έχει σπουδάσει και εργαστεί ως μηχανικός και ηλεκτρονικός. Δημοσιογραφεί από τις αρχές της δεκαετίας του 1980. Έχει συνεργαστεί με σχεδόν όλες τις αθηναϊκές εφημερίδες. Διετέλεσε πρόεδρος του Συνδέσμου Ημερησίων Περιφερειακών Εφημερίδων, τον οποίον υπηρέτησε και από τη θέση του γενικού γραμματέα στο δ.σ. επί οκτώ χρόνια. Πιστεύει πως η ισχυρότερη ιδιότητα του δημοσιογράφου στην ενημέρωση είναι το ενδιαφέρον του για τα κοινά και στην επικοινωνία η έντιμη και ανιδιοτελής διαμεσολάβηση.
