Open Mall Πάσχα! Αυτό θέλουμε;
Σπύρος Κουτάγιας
25 Απριλίου 2022
/ 11:46
Γράφει ο Σπύρος Κουτάγιας
Το Πάσχα στην Κέρκυρα έγινε ευρύτερα γνωστό για την θεία κατάνυξη που προσέφερε το ατμοσφαιρικό σκηνικό της παλαιάς πόλης υπό τους ήχους των φιλαρμονικών της. Εδώ και χρόνια οι Κερκυραίοι και οι Αρχές του Τόπου κατέβαλαν κάθε προσπάθεια να έχουν μια πόλη γιορτινή και φιλόξενη για ένα όμως δεδομένο αριθμό επισκεπτών που συμμετείχε με σεβασμό στις θρησκευτικές εκδηλώσεις.
Ακόμα θυμάμαι εκείνο το σχοινί στην απέναντι πλευρά του Λιστόν που παρείχε τη ζητουμένη ευταξία και την παύση των παραγγελιών κατά την διάρκεια του Επιτάφιου της Μητρόπολης υπό το άγρυπνο βλέμμα του αρχιδενδροκόμου του Δήμου.
Οι μεγαλύτεροι εν ζωή μπορούν να διαβεβαιωσουν ότι τα έθιμα του Τόπου μας επαναλαμβάνονταν κάθε χρόνο χωρίς προσθαφαιρέσεις και νεωτερισμούς. Νιοραντσαρίες (=εξυπνάδες) πάντα υπήρχαν αλλά ως ένα ίδιο γνώρισμα ενός θεοσεβούς κλήρου, που πάντοτε χαρακτηρίζονταν ως ανθρώπινες γλαφυρές νότες και δεν ήταν κατακριτέες σαν τις αυξανόμενες ασχημονίες που συμβαίνουν τελευταίως.
Όλα αυτά μέχρι που μπήκε στην ζωή μας η παγκοσμιοποιημένη αγορά, αυτή που επέβαλλε τους όρους του ατέρμονου κέρδους στο κερκυραϊκό Πάσχα. Η πόλη που μεγαλώσαμε, το Πάσχα των νεανικών μας χρόνων έχει περάσει πλέον στα δίκτυα της γενικότερης τουριστικής "ανάπτυξης", η όποια είναι πλέον προσαρμοσμένη στους όρους ενός απέραντου open mall, μιας ανοικτής αγοράς.
Σε αυτό οι επισκέπτες διαμένουν σε boutique hotels, καλαίσθητα διαμερίσματα και σπίτια, ακόμα ακόμα και σε πολυτελή κρουαζιερόπλοια που μας προσεγγίζουν δίκην πλωτών κωμοπόλεων, και κατερχόμενοι αυτών μπορούν, ως "ευλαβικοί" καταναλωτές, να κάνουν τα ψώνια τους, να φάνε και να πιούνε, να διασκεδάσουν και να χαρούν το πασχαλινό, και όχι μόνο, θέαμα συντηρώντας τα πρόσταγματα των μεγάλων funds.
Οι ολοένα λιγοστοί κάτοικοι της παλαιάς πόλης και μικροεπιχειρηματίες είναι πλήρως ενταγμένοι στο διαμορφωθέν σύστημα και στην επιβληθείσα κουλτούρα πληρωμής.
Επί αυτού του εδάφους όλοι συνωστίζονται για ένα μερτικό δύναμης και εξουσίας, χρημάτων και χωροκατάκτησης, αυτοπροβολής και δημοσίων σχέσεων... Ούτε λόγος για εμπνευσμένη ηγεσία και δεν εννοώ μόνο σε πολιτικό επίπεδο!
Επι αυτού του εδάφους κάποιοι επιλέγουν συνειδητά την εναπομείνασα παράδοση στην γειτονιά, στις μικρές εκκλησίες στην κερκυραϊκή ύπαιθρο και στην ετοιμόρροπη πατροπαράδοτη οικογένεια αφήνοντας τους συνωστισμένους στα πολύβουα καντούνια της συναλλαγής ...
Επι αυτού του εδάφους καλούνται και πάλι "όσοι πιστοί" να σταθούν αλληλέγγυοι για την επαναφορά της "κανονικότητας" στο γνήσιο κερκυραϊκό Πάσχα αλλά και της αντίστασης σε κάθε μορφή χειραγώγησης και αποπροσανατολισμού από την πολιτιστική μας ταυτότητα.
Ο λόγος της ανάκτησης σαφής: "Μας έδωσαν χρήμα, τους δώσαμε τον κόσμο", όπως σωστά κάπου αναφέρει ο σκηνοθέτης Spencer Cathcart στο ντοκιμαντέρ μικρού μήκους "Το ψέμα στο οποίο ζούμε" (N.B. https://www.videoman.gr/76296).
Αν αυτό θέλουμε τουλάχιστον ας το κάνουμε με όρους μέλλοντος για τον Τόπο μας, αν όχι τότε ας γίνει το "αληθώς ανέστη" παραίνεση για αλλαγή πορείας.
Δρ. Σπύρος Κουτάγιας
Οδοντίατρος - Προσθετολόγος
Ακόμα θυμάμαι εκείνο το σχοινί στην απέναντι πλευρά του Λιστόν που παρείχε τη ζητουμένη ευταξία και την παύση των παραγγελιών κατά την διάρκεια του Επιτάφιου της Μητρόπολης υπό το άγρυπνο βλέμμα του αρχιδενδροκόμου του Δήμου.
Οι μεγαλύτεροι εν ζωή μπορούν να διαβεβαιωσουν ότι τα έθιμα του Τόπου μας επαναλαμβάνονταν κάθε χρόνο χωρίς προσθαφαιρέσεις και νεωτερισμούς. Νιοραντσαρίες (=εξυπνάδες) πάντα υπήρχαν αλλά ως ένα ίδιο γνώρισμα ενός θεοσεβούς κλήρου, που πάντοτε χαρακτηρίζονταν ως ανθρώπινες γλαφυρές νότες και δεν ήταν κατακριτέες σαν τις αυξανόμενες ασχημονίες που συμβαίνουν τελευταίως.
Όλα αυτά μέχρι που μπήκε στην ζωή μας η παγκοσμιοποιημένη αγορά, αυτή που επέβαλλε τους όρους του ατέρμονου κέρδους στο κερκυραϊκό Πάσχα. Η πόλη που μεγαλώσαμε, το Πάσχα των νεανικών μας χρόνων έχει περάσει πλέον στα δίκτυα της γενικότερης τουριστικής "ανάπτυξης", η όποια είναι πλέον προσαρμοσμένη στους όρους ενός απέραντου open mall, μιας ανοικτής αγοράς.
Σε αυτό οι επισκέπτες διαμένουν σε boutique hotels, καλαίσθητα διαμερίσματα και σπίτια, ακόμα ακόμα και σε πολυτελή κρουαζιερόπλοια που μας προσεγγίζουν δίκην πλωτών κωμοπόλεων, και κατερχόμενοι αυτών μπορούν, ως "ευλαβικοί" καταναλωτές, να κάνουν τα ψώνια τους, να φάνε και να πιούνε, να διασκεδάσουν και να χαρούν το πασχαλινό, και όχι μόνο, θέαμα συντηρώντας τα πρόσταγματα των μεγάλων funds.
Οι ολοένα λιγοστοί κάτοικοι της παλαιάς πόλης και μικροεπιχειρηματίες είναι πλήρως ενταγμένοι στο διαμορφωθέν σύστημα και στην επιβληθείσα κουλτούρα πληρωμής.
Επί αυτού του εδάφους όλοι συνωστίζονται για ένα μερτικό δύναμης και εξουσίας, χρημάτων και χωροκατάκτησης, αυτοπροβολής και δημοσίων σχέσεων... Ούτε λόγος για εμπνευσμένη ηγεσία και δεν εννοώ μόνο σε πολιτικό επίπεδο!
Επι αυτού του εδάφους κάποιοι επιλέγουν συνειδητά την εναπομείνασα παράδοση στην γειτονιά, στις μικρές εκκλησίες στην κερκυραϊκή ύπαιθρο και στην ετοιμόρροπη πατροπαράδοτη οικογένεια αφήνοντας τους συνωστισμένους στα πολύβουα καντούνια της συναλλαγής ...
Επι αυτού του εδάφους καλούνται και πάλι "όσοι πιστοί" να σταθούν αλληλέγγυοι για την επαναφορά της "κανονικότητας" στο γνήσιο κερκυραϊκό Πάσχα αλλά και της αντίστασης σε κάθε μορφή χειραγώγησης και αποπροσανατολισμού από την πολιτιστική μας ταυτότητα.
Ο λόγος της ανάκτησης σαφής: "Μας έδωσαν χρήμα, τους δώσαμε τον κόσμο", όπως σωστά κάπου αναφέρει ο σκηνοθέτης Spencer Cathcart στο ντοκιμαντέρ μικρού μήκους "Το ψέμα στο οποίο ζούμε" (N.B. https://www.videoman.gr/76296).
Αν αυτό θέλουμε τουλάχιστον ας το κάνουμε με όρους μέλλοντος για τον Τόπο μας, αν όχι τότε ας γίνει το "αληθώς ανέστη" παραίνεση για αλλαγή πορείας.
Δρ. Σπύρος Κουτάγιας
Οδοντίατρος - Προσθετολόγος
