Αρμόζουμε στην Κέρκυρα;

Είναι βασική μας υποχρέωση ως πολίτες αυτής της χώρας, να αναρωτηθούμε και να απαντήσουμε ίσως στο πιο βαθύ και ουσιαστικού περιεχομένου ερώτημα. Ποια είναι η ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑ που διέπει και καθοδηγεί τις σκέψεις και τις πράξεις μας ; Ποια δύναμη μας συνδέει σήμερα με τον Παρθενώνα, τον Ναό του Επικούριου Απόλλωνα, τους Δελφούς, την Επίδαυρο, τους Ολυμπιακούς αγώνες ; Ποια σκέψη μας προεκτείνει τον Θαλή, τον Πυθαγόρα, τον Σωκράτη, τον Αριστοτέλη, τον Πλάτωνα, τους Επικούριους ; Μορφώνει η παιδεία των νέων Ελλήνων ή παραμορφώνει, σκοτεινιαζοντας τον ήλιο και την σελήνη; 

Είναι δυνατόν οι ίδιοι νόμοι και κανόνες που επιβάλλονται στην Δράμα και στην Λαμία να ισχύουν και για την Κέρκυρα, τη Ρόδο ή το Ηράκλειο; Είναι ελληνικές οι κυβερνήσεις; Ανήκει η Ελλάδα στους Έλληνες; 

Η Ήπειρος είναι τριχοτομημένη, η Μακεδονία είναι τριχοτομημένη, η Θράκη είναι τριχοτομημένη, το Αιγαίο είναι διχοτομημένο, η Κύπρος είναι διχοτομημένη, τα Επτάνησα είναι διχοτομημένα. Τα χερσαία σύνορα της πατρίδας μας είναι οι πιο φτωχές και υπανάπτυκτες περιοχές της Ευρώπης. Η ειρήνη, η δημοκρατία και η ανάπτυξη ενός τόπου προϋποθέτουν ειρηνικές και αναπτυξιακές σχέσεις με τους γείτονες του. Σε ποια περιοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης συμβαίνουν αντίστοιχα πράγματα;

Σκύβουμε το κεφάλι προβληματισμένοι για το μέλλον μας.

Η Κέρκυρα είναι ένας τόπος ΜΟΝΑΔΙΚΗΣ φυσικής ομορφιάς και τεράστιων δυνατοτήτων θεμελιώδους ανάπτυξης και παραγωγής όλων των τομέων της οικονομίας. Πρωτογενής, βιομηχανικός, υπηρεσιών, τουρισμού και τόπος συνάντησης τέχνης και πνεύματος. Αντ αυτού ζούμε μια εκκωφαντικη σιωπή κακοποίησης και υποταγής στα κελεύσματα ενός αναχρονιστικού κράτους και μιας ξένης υποδούλωσης που συντηρεί όλους τους δυνάστες αυτού του νησιού. Η ιστορική πόλη κακοποιημένη στις περισσότερες περιοχές της, η ενετική πόλη στα μισά της κτίρια να θυμίζει παραρτήματα των φυλακών Κορυδαλλού, τα φρούρια σε τραγική εγκατάλειψη, οι ονοματοθεσίες να παραμένουν φορτικα ενετοβρετανικες, και η ελληνική αρχαιολογική υπηρεσία να προστατεύει την κουλτούρα, τη σκέψη και τον πολιτισμό των ξένων δυναστών. Ακόμη κι ο Μοροζίνι, ο μοναδικός καταστροφέας της ακρόπολης να μας κοιτάζει ειρωνικά αφ'υψηλού στο μέγαρο του San Giacomo ως δημαρχείου της Κέρκυρας.

Δεν υπάρχει ευρωπαϊκό Μουσείο χωρίς κλεμμένα αρχαία ελληνικά αγάλματα και αρχιτεκτονικά στοιχεία. Τα οποία έχουν κλαπεί στο σύνολο τους. Δεκαετίες τώρα η Ελλάδα παλεύει για την επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα και δεν μας λογαριάζει κανείς. Την ίδια ώρα εμείς είμαστε υποχρεωμένοι και καταδικασμένοι να συντηρούμε τις πόλεις των δυναστών μας. Αλήθεια η ελληνοποίηση της πόλης μας πότε θα αρχίσει; Κανείς δεν θέλει να σβήσει απ'την μνήμη του ακόμη και τους κακούς αιώνες της ιστορίας του. Η σφραγίδα όμως της ελευθερίας μας πότε θα αποτυπωθεί;

Το θέμα είναι πολύ σοβαρό και χρήζει ιδιαίτερης σκέψης και προσοχής. Δεκάδες δυνατότητες του νησιού παραμένουν τραγικά ανεκμετάλλευτες. Αχίλλειο, Μον Ρεπό, ανάκτορα Μιχαήλ και Γεωργίου, φρούρια και άλλα πολλά που πρέπει διατηρώντας τον μουσειακό τους χαρακτήρα να παράξουν πλούτο αποζημίωση του κερκυραϊκού λαού. Ακόμη και σήμερα με οδηγό δήθεν την UNESCO οι ξένοι προσπαθούν να συντηρήσουν στην Κέρκυρα υπόδουλη σκέψη και συμπεριφορά. Αυτή η κοινωνική πραγματικότητα πρέπει να τελειώσει. Οι Κερκυραίοι οφείλουμε να πάρουμε το νησί μας στα χέρια μας, να το φροντίσουμε και να το ξαναγυρίσουμε στην ιστορία ως νησί των Φαιάκων.

Η αλλαγή σκέψης, συμπεριφοράς και πράξης είναι επιτακτικά αναγκαίες. Οι Κερκυραίοι πρέπει να κερδίσουμε την Κέρκυρα μας. Μας ανήκει. Αυτές οι γαλάζιες και πράσινες θάλασσες περιμένουν τις αγκαλιές μας.

Τα χωριά ερημώνουν και τα κλασσικά κτίρια καταντούν ερείπια. Οι διακοινοτικές συνδέσεις οι οδικές είναι επικίνδυνο πέρασμα. Σπουδαία νερά διαχέονται άσκοπα. Η ιστορική πόλη έχει ταυτιστεί με το "άρωμα" των υπονόμων και των καναλιών. Η παρέμβαση είναι σχεδόν αδύνατη.

Ο στρατηγικός σχεδιασμός αντιμετώπισης της τραγικά επικίνδυνης αυτής κατάστασης είναι ανύπαρκτος. Το σύνολο των υποδομών του νησιού προσβάλλουν αντί να υπηρετούν τον πολίτη. Η Κέρκυρα είναι παραμελημένη στοχευμένα και εντάσσεται σ' αυτήν την πολιτική της πτωχοποιησης των βορείων συνόρων της πατρίδας μας. Οι επενδύσεις είναι ξένων συμφερόντων στον τουρισμό, απομονωμένες και μακριά από την κερκυραϊκή κοινωνία. Μιλάμε για τουρισμό στην Κέρκυρα και όχι για κερκυραϊκό τουρισμό.

Οι λύσεις φαίνεται ότι δεν θα έρθουν απ'τις αυτοδιοικητικές ή κρατικές αρχές. Η ενεργοποίηση των Κερκυραίων σ ένα κίνημα ελεύθερης, ανεξάρτητης και παραγωγικής Κέρκυρας είναι επιτακτική ανάγκη. Δεν υπάρχει χρόνος. Όλα να ξεκινήσουν τώρα. Όλοι μαζί για την Κέρκυρα που αξίζει την αγάπη και την φροντίδα μας!