Μικρόνοες λειτουργοί, μέγας κίνδυνος

Χωρίς να έχω τη συνήθεια να θεολογώ αισθάνομαι την ανάγκη σήμερα να το επιχειρήσω, επιστρατεύοντας την από παιδί γνώση μου και την μακρόχρονη βιωματική μου σχέση με τα θεία.  Αφορμή μου δόθηκε με τις συμπεριφορές μέρους των κληρικών, σχετικά με την αντιμετώπιση της πανδημίας. Πρόθεση μου  να συμβάλλω στον ορθολογισμό όλων εκείνων των αρνητών των μέτρων, με στόχο τη μείωση του κινδύνου.

Ο θεός σύμφωνα με τις γραφές δημιούργησε το σύμπαν στις 7 ημέρες της δημιουργίας και έθεσε αυστηρούς κανόνες,  όπως έχουν αναλυθεί από τις επιστήμες ( φυσική, ιατρική, βιολογία ).  

Οι κανόνες αυτοί θεσπίστηκαν από τον Θεό για την ισορροπία του σύμπαντος και της ανθρωπότητας που αποτελεί το σπουδαιότερο δημιούργημά Του. Κάθε παρέκκλιση από αυτούς τους κανόνες δημιουργεί σοβαρές δυσλειτουργίες στο Θεϊκό έργο. Τα παραδείγματα είναι πολλά.  Όταν ο άνθρωπος παρενέβη στη φύση με δράσεις αντίθετες  με τους φυσικούς κανόνες,  οι συνέπειες είναι γνωστές.

Η ύβρις και η αλαζονεία του ανθρώπου όπου υπήρξε,  τα αποτελέσματα τον τιμώρησαν παραδειγματικά,  όπως για παράδειγμα η αλλαγή του κλίματος με επακόλουθα τις μεγάλες καταστροφές που αποτελούν καθημερινό φαινόμενο.
Η εκκλησία μας βέβαια δέχεται το Θαύμα.  Κατά τη γνώμη μου θαύμα αποτελεί κάθε φαινόμενο εξαίρεσης  από τους ισχύοντες φυσικούς κανόνες με θεϊκή βούληση ( ανάσταση νεκρού, ίαση ασθένειας ).  Εξ όσων γνωρίζουμε από την ιστορία τα θαύματα είναι μεμονωμένα και δεν αναιρούν κανένα κανόνα,  αντίθετα τoυς  επιβεβαιώνουν  ως εξαίρεση.

Σύμφωνα με τους κανόνες της Ιατρικής η μετάδοση του ιού μεταδίδεται με διάφορους τρόπους επαφής των ανθρώπων σε οποιοδήποτε μικροκλίμα είτε στην εκκλησία είτε στο καφενείο είτε σε χώρους εξωτερικούς, όταν υπάρχει συγχρωτισμός. Αυτόν τον κανόνα ( τον τρόπο μετάδοσης)  τον όρισε ο Θεός κατά τη γνώμη μου,  κατά το χρόνο της δημιουργίας. Οποιαδήποτε αμφισβήτηση στρέφεται απ΄ ευθείας εναντίον του ίδιου του δημιουργού. Ιδέες όπως  «στην εκκλησία ο ιός δεν μεταδίδεται» αποτελεί βλασφημία, διότι αντιβαίνει τους θεϊκούς κανόνες.

Εάν δεν κριθώ αιρετικός για τις παραπάνω απόψεις μου, είτε  αρνητής των δογμάτων της πίστης μου,  θα αναφερθώ στους αρνητές κληρικούς,  της μάσκας,  των αποστάσεων και των άλλων χρήσιμων μέτρων για την αποφυγή της διάδοσης της πανδημίας του Covid 19.

Αναφέρομαι λοιπόν στην προκλητική στάση μερίδας του κλήρου, οι οποίοι εκμεταλλεύονται την ελαφρότητα των συμπολιτών μας,  οι οποίοι καλοπροαίρετα   αποδέχονται τα λεγόμενά τους και τις προτροπές τους.

Και από άλλα μέσα και θεσμούς για εμπορικούς σκοπούς γίνεται εκμετάλλευση της ελαφρότητας και της πνευματικής καθυστέρησης των συμπολιτών μας σε διάφορες εκπομπές της ιδιωτικής τηλεόρασης και είναι απόλυτα καταδικαστέα.

Η εκκλησία πρέπει απευθύνεται σε ικανούς και δημιουργικούς ανθρώπους για να επιτελεί αποτελεσματικά το θεάρεστο έργο της και όχι να εργαλειοποιεί  και να φανατίζει τους καλοπροαίρετους ευκολόπιστους οπαδούς  της. Ιστορικά η εκκλησία, τουλάχιστον η ορθόδοξη,  έχει να επιδείξει  σπουδαίο έργο όσον αφορά την τέχνη την επιστήμη και τη φιλοσοφία, με άξιους εκπροσώπους,  ιερωμένους και μη , που οδήγησαν τις κοινωνίες σε σημαντική πρόοδο.

Δηλαδή λειτουργοί ενός κύριου θεσμού  με επιρροή σε πλήθος κόσμου, υπονομεύει την πειθαρχία του κοινού σε αναγκαία μέτρα της πολιτείας,  η οποία λειτουργεί  συντεταγμένα, υπό τις οδηγίες των ειδικών και τη σύμφωνη γνώμη όλης της πολιτικής ηγεσίας του τόπου.

Είναι αδιανόητο θεσμικά όργανα της κοινωνίας ( ανώτεροι και μεσαίοι κληρικοί)  να λειτουργούν όπως οι ακραίες αναρχικές ομάδες. Αυτοί τουλάχιστον (οι αναρχικοί και γενικά οι αρνητές και συνομοσιολόγοι ) απευθύνονται σε ελάχιστο κοινό,  πράγμα το οποίο επιφέρει πολύ μικρότερη ζημία στην κοινωνία.   
Αυτή η αντινομία δημιουργεί μία πολύ επικίνδυνη κατάσταση για την κοινωνία αλλά και  το μέλλον του τόπου μας.

Είναι βέβαιο όμως ότι η ηγεσία της εκκλησίας έχει πολύ θετικότερη στάση σε αυτά τα θέματα και αυτή έχει εκφραστεί επίσημα. Όμως αυτό δεν αρκεί . Σε όλους τους θεσμούς υπάρχουν δικλίδες που απομονώνουν τους αποκλίνοντες. Τι συμβαίνει με την εκκλησία της Ελλάδος;  Μήπως οι παρεκκλίνοντες πρέπει να υποστούν κατήχηση ; Μήπως πρέπει να επιβληθούν κυρώσεις ή να καθιερωθεί αυστηρότερο πλαίσιο λειτουργίας,  ώστε να λειτουργεί και αυτή συντεταγμένα όπως όλοι οι άλλοι θεσμοί του τόπου ;

Σε κάθε περίπτωση μένουμε με την ελπίδα ότι ο αρχιεπίσκοπος και η ηγετική ομάδα της Ιεράς Συνόδου, ως εχέφρονες και με επίγνωση του ρόλου τους ,  θα λειτουργήσουν αποτελεσματικότερα προς όφελος της κοινωνίας και της ίδιας της εκκλησίας.  
                                                                     Σπύρος Γουναρόπουλος
                                                               Πολιτικός Επιστήμονας – Νομικός