Η καλή γειτονία ως οικονομικός όρος

Η διατήρηση εθνικού νομίσματος δημιουργεί προϋποθέσεις ασφαλείας. Η τουριστική ανάπτυξη έχει ως προϋπόθεση τη διευθέτηση του ζητήματος της γης και τη συγκέντρωση του μικρού, άλλοτε αγροτικού κλήρου. Έτσι το '91 υπό την ηγεσία του κομμουνιστή Ρ. Αλία θέσπισαν νόμο επιστροφής των γαιών, που είχαν παραχωρηθεί το '56 στον σοσιαλιστικό συνεταιρισμό, υπό την προϋπόθεση όμως ότι ο δικαιούχος κατοικούσε μέχρι τότε στο χωριό. Πιθανότατα υπό τον φόβο να αξιοποιηθούν οι γαίες στην αναζωπύρωση του εθνικού θέματος στον αλβανικό Νότο. Άλλωστε αρχές των '90 ήταν στην ημερήσια διάταξη η αναδιευθέτηση της γεωγραφίας των Βαλκανίων με εμβληματικό θύμα τελικώς, την άλλοτε χώρα του Τίτο.

Σήμερα επιχειρεί να μαζέψει αυτή τη γη, προκειμένου να την παραχωρήσει στο νέο αλβανικό (σ.σ. και όχι μόνον) κεφάλαιο μάλλον, παρά να επιλύσει παλιές εθνικές διαφορές, όπως επικαλείται το ελληνικό στοιχείο. Χωρίς βεβαίως να αποκλείεται η ταυτόχρονη επιδίωξη...

Όμως η ειμαρμένη και της Αλβανίας, της τελευταίας χρονικά που προσέρχεται στην τουριστική οικονομία της διεθνούς αγοράς, είναι υποχρεωτικό να κουμπώσει με ότι γειτονικό δραστηριοποιείται από πριν στον χώρο ώστε να προσθέσει ισχύ στις όποιες επενδύσεις της. Και το κυριότερο ν' αποπειραθεί να κρατήσει στην αλβανική πλευρά όσο μεγαλύτερο μέρος προστιθέμενης αξίας μπορέσει να απαραγάγει, εντασσόμενη στον διεθνή καταμερισμό υπηρεσιών τουρισμού.

Σε μια τέτοια προοπτική, τόσο το ελληνικό στοιχείο όσο και η Κέρκυρα βρίσκονται αντικειμενικά από τη δική της πλευρά κι έτσι ακριβώς θα πρέπει να δομηθούν οι μεταξύ μας σχέσεις...