Καφενεία στο Λιστόν: Κλείνει ο κύκλος (Στη μνήμη του Νίκου Παπαφλωράτου)
Γιώργος Ζούμπος
29 Αυγούστου 2020
/ 17:22
Με το επικείμενο κλείσιμο του «Ζήσιμου» κλείνει ένας ολόκληρος κύκλος, καθώς είναι το τελευταίο από τα παλιά καφενεία που διατηρήθηκε έστω και με κάποιες αλλαγές μέχρι τις μέρες μας
γράφει ο Γιώργος Ζούμπος
Τα καφενεία στο Λιστόν και σε όλο το μήκος της Καποδιστρίου αποτελούσαν για πολλές δεκαετίες σημεία αναφοράς για τις πολιτικές και κοινωνικές συναναστροφές των συμπολιτών.
Σαν χώροι πολιτικών συζητήσεων άρχισαν να φθίνουν από τη δεκαετία του 70-80 περίπου και οι οικονομικές ανακατατάξεις προκάλεσαν το σταδιακό τους κλείσιμο, τουλάχιστον με τη μορφή που τα γνωρίσαμε.
Με το επικείμενο κλείσιμο του «Ζήσιμου» κλείνει ένας ολόκληρος κύκλος, καθώς είναι το τελευταίο από τα παλιά καφενεία που διατηρήθηκε έστω και με κάποιες αλλαγές μέχρι τις μέρες μας.
Μια κατατοπιστική εργασία γενικά για τα κερκυραϊκά καφενεία (όχι μόνο για αυτά της Σπιανάδας) είχε παρουσιάσει πριν από μερικά χρόνια ο αξέχαστος Παναγιώτης Περιστέρης στο περιοδικό ΕΧΙΤ το οποίος εκδίδονταν με πολύ μεράκι με κύριο συντελεστή τον ίδιο.
Σημειώνει: « …το καφενείο "Ολύμπια" του Ζήσιμου Παπαφλωράτου, έχει διατηρήσει ακόμη έως και σήμερα τον παλιό του χαρακτήρα. Μπορεί να έφυγαν τα μπιλιάρδα αλλά παρέμεινε ο γύψινος διάκοσμος της οροφής και η ατμόσφαιρα που θυμίζει τις παλαιές δόξες του πολυτελούς ξενοδοχείου "St. George" που στεγαζόταν στους επάνω ορόφους και στο οποίο είχαν καταλύσει, άνθρωποι όπως ο Σολωμός, ο Ουάιλντ, ο Ντάρελ, ο Εμπειρίκος και πολλοί άλλοι.»
Τα άλλα καφενεία στο Λιστόν ήταν: «Ιόνιο» (όπου τις βραδυνές ώρες κυρίως, ήταν χώρος έντονων πολιτικών συζητήσεων και ζυμώσεων), «Καπρις», «Αστόρια», «Κορφού», «Ευρώπη», ενώ υπήρχε ακόμη το πρακτορείο εφημερίδων του Ι. Μπούρα, ένα κατάστημα με αντίκες και το εστιατόριο «Αίγλη» το οποίο συνεχίζει τη λειτουργία του.
Μετά το Λιστόν βρισκόταν το καφενείο «Ο σταθμός» των αδελφών Τρέκου.
(Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Ενημέρωση» στις 25.08.2012)
Τα καφενεία στο Λιστόν και σε όλο το μήκος της Καποδιστρίου αποτελούσαν για πολλές δεκαετίες σημεία αναφοράς για τις πολιτικές και κοινωνικές συναναστροφές των συμπολιτών.
Σαν χώροι πολιτικών συζητήσεων άρχισαν να φθίνουν από τη δεκαετία του 70-80 περίπου και οι οικονομικές ανακατατάξεις προκάλεσαν το σταδιακό τους κλείσιμο, τουλάχιστον με τη μορφή που τα γνωρίσαμε.
Με το επικείμενο κλείσιμο του «Ζήσιμου» κλείνει ένας ολόκληρος κύκλος, καθώς είναι το τελευταίο από τα παλιά καφενεία που διατηρήθηκε έστω και με κάποιες αλλαγές μέχρι τις μέρες μας.
Μια κατατοπιστική εργασία γενικά για τα κερκυραϊκά καφενεία (όχι μόνο για αυτά της Σπιανάδας) είχε παρουσιάσει πριν από μερικά χρόνια ο αξέχαστος Παναγιώτης Περιστέρης στο περιοδικό ΕΧΙΤ το οποίος εκδίδονταν με πολύ μεράκι με κύριο συντελεστή τον ίδιο.
Σημειώνει: « …το καφενείο "Ολύμπια" του Ζήσιμου Παπαφλωράτου, έχει διατηρήσει ακόμη έως και σήμερα τον παλιό του χαρακτήρα. Μπορεί να έφυγαν τα μπιλιάρδα αλλά παρέμεινε ο γύψινος διάκοσμος της οροφής και η ατμόσφαιρα που θυμίζει τις παλαιές δόξες του πολυτελούς ξενοδοχείου "St. George" που στεγαζόταν στους επάνω ορόφους και στο οποίο είχαν καταλύσει, άνθρωποι όπως ο Σολωμός, ο Ουάιλντ, ο Ντάρελ, ο Εμπειρίκος και πολλοί άλλοι.»
Τα άλλα καφενεία στο Λιστόν ήταν: «Ιόνιο» (όπου τις βραδυνές ώρες κυρίως, ήταν χώρος έντονων πολιτικών συζητήσεων και ζυμώσεων), «Καπρις», «Αστόρια», «Κορφού», «Ευρώπη», ενώ υπήρχε ακόμη το πρακτορείο εφημερίδων του Ι. Μπούρα, ένα κατάστημα με αντίκες και το εστιατόριο «Αίγλη» το οποίο συνεχίζει τη λειτουργία του.
Μετά το Λιστόν βρισκόταν το καφενείο «Ο σταθμός» των αδελφών Τρέκου.
(Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Ενημέρωση» στις 25.08.2012)
