Να διδασκόμαστε από την ιστορία
Γιάννης Κοντός
25 Αυγούστου 2020
/ 21:07
Γράφει ο Γιάννης Μ. Κοντός, Δικηγόρος
Σωτήριον έτος 1938. Η Ευρώπη στα πρόθυρα του 2ου παγκόσμιου πολέμου. Η Γερμανία έχοντας μετατραπεί από ένα διαλυμένο και ηττημένο κράτος, σε έναν γίγαντα, ενώ οι άλλοι κοιμόντουσαν, βρίσκεται σε αγωνιώδη αναζήτησή ζωτικού χώρου, για να ικανοποιήσει: α) Τον μεγαλοϊδεατισμό της, β) Την πληθυσμιακή της έκρηξη και γ) Τις ενεργειακές της ανάγκες. Στο κέντρο της Ευρώπης, έχει ιδρυθεί, μετά την λήξη του 1ου παγκόσμιου πολέμου, ένα κράτος που λέγεται Τσεχοσλοβακία. Εσχάτως αποτελούσε τον στόχο του Χιτλερ. Αφού είχε προσαρτήσει με το «έτσι θέλω» και χωρίς να ανοίξει μύτη, την Ρηνανία και ολόκληρη της Αυστρία, τώρα ζητούσε την Σουδητια, δηλαδή το βόρειο τμήμα της Τσεχοσλοβακίας που είχε Γερμανικό πληθυσμό. Γαλλία και Βρετανία ευθυγραμμισμένες στο δόγμα του «κατευνασμού», υπαναχώρησαν και του έδωσαν αυτό που ήθελε, με τη συνθήκη του Μονάχου, παρουσία του ίδιου του Χιτλερ και του Μουσολινι. Στις απέλπιδες παρακλήσεις του Προέδρου της Τσεχοσλοβακίας να μην επιτρέψουν τον διαμελισμό της Χώρας του, του απαντούσαν «αν δεν το δεχτούμε, οι Γερμανοί θα καταλάβουν όλη τη Χώρα σου». Το αποτέλεσμα; Μετά από λίγους μήνες η Γερμανία «κατάπιε» ολόκληρη την Τσεχοσλοβακια. Σας θυμίζει κάτι όλο αυτό; Μήπως η συμπεριφορά της τότε Γερμανίας και οι λόγοι που την οδήγησαν στο να «καταπίνει» τα αλλά κράτη και εν τελει να προκαλέσει τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο, θυμίζει την σημερινή ταραξία της Ευρώπης και της περιοχής μας, την Τουρκία; Ο γείτονας είναι ανεξέλεγκτος. Προσπαθεί να βάλει πόδι στην Συρια, στην Λιβυη, στον Λίβανο, στα Βαλκάνια, στο Αιγαίο, παντού. Ας είμαστε έτοιμοι για όλα. Χρειάζεται άμεση στροφή προς τον επανεξοπλισμό των ενόπλων δυνάμεων. Έστω και με κόστος. Να σταθεί η χώρα στα πόδια της, μετά από χρόνια αδράνειας, και να γίνει αυτάρκης. Και να έχει φίλους, αυτούς που πραγματικά είναι φίλοι της. Γιατί αλλιώς θα είναι εξαρτώμενη. Και η ιστορία έχει αποδείξει ότι η Ειρηνη εξασφαλίζεται όταν είσαι ισχυρός. Όχι όταν εμπιστεύεσαι την Ειρηνη σε άλλους. Πολλω δε μάλλον όταν αυτοί παίζουν και τον ρόλο του Πόντιου Πιλάτου.