Γιάννης Κοντός - Αποτίμηση εκλογικού αποτελέσματος

Πάντα ένα εκλογικό αποτέλεσμα, χρειάζεται καλό «διάβασμα». Πόσο  μάλλον το χθεσινό. Βρισκόμαστε σε ένα σταυροδρόμι τεκτονικών αλλαγών στην πολιτική ζωη του τόπου. Είναι πάνω από εμφανές. Αλλαγών, όμως, που δεν ξεκίνησαν σήμερα. Αλλά σήμερα επιστεγάζονται.

Όλα, κατά τη γνώμη μου, ξεκινούν με το δημοψήφισμα του 2015.
Ο Αλέξης Τσίπρας τότε, ούτε καν μπορούσε να φανταστεί, τι ασκό άνοιγε.
Στη φάση εκείνη η ΝΔ, για πρώτη φορά στην ιστορία της συνδέεται με κοινωνικά κινήματα, από τα οποία παραδοσιακά ήταν εντελώς αποκομμένη. Εν προκειμένω με τα πολυποίκιλα κινήματα του «ΝΑΙ». Αποκτά νέες ρίζες μέσα στην κοινωνία, ενώ διευρύνει το κοινωνικό φάσμα, στο οποίο απευθύνεται.

Στη συνέχεια, το 2016, εκλέγει για αρχηγό της τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Πολιτικό από οικογένεια κεντρώων καταβολών, ο οποίος κεφαλαιοποιεί την διεύρυνση αυτή και την επεκτείνει.
Αυτό φαίνεται ξεκάθαρα στις εκλογές του 2019. Τα αντανακλαστικά της κεντροαριστεράς λειτουργούν την τελευταία στιγμή και ο ΣΥΡΙΖΑ, που έχει υποτιμήσει το φαινόμενο Μητσοτάκη, καταφέρνει να κρατηθεί με αξιοπρεπή τρόπο και να καταστεί για 4 χρόνια αξιωματική αντιπολίτευση.

Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως δεν αντιλαμβάνεται ότι βρισκόμαστε σε μια μετάλλαξη και της πολιτικής ζωης και του εκλογικού κοινού. Και συνεχίζει να πολιτεύεται με την ίδια ρητορική, όπως το 2014-2015, πράγμα που τον κάνει, παρά τη μαχητικότητα του, να φαντάζει ότι βγαίνει από μια άλλη εποχή.

Ο κόσμος, ενημερωμένος πια κάθε στιγμή από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αποκτά δίκη του άποψη και έχει πλέον εντελώς άλλα κριτήρια. Επιθυμεί, μετά τις περιπέτειες των μνημονίων και της πανδημίας, μια σταθερότητα, μια ηρεμία, μια προσδοκία ευημερίας, μια έντιμη και υπό έλεγχο σχέση με την Τουρκία, έναν εκσυγχρονισμό της ζωής του και της καθημερινότητας του κλπ. Σοβαρά ζητήματα, όπως το θέμα των υποκλοπών, φαίνεται να μην τον αγγίζουν καν.
Άρα ο λαός ανέμενε προτάσεις, ώστε να αξιολογήσει ποια του αρέσει. Όχι αντεγκλήσεις, τις οποίες τελικά έλαβε. Ούτε και αναφορές σε άλλες εποχές (πχ εποχή των μνημονίων), τις οποίες δεν ήθελε να θυμάται. Άρα γινόταν αντιπαθής αυτός που τις θύμιζε!
Όλα αυτά λοιπόν οδήγησαν στο χθεσινό συντριπτικό αποτέλεσμα. Διότι ο κόσμος, ελλείψει συγκροτημένων προτάσεων στα ζητήματα που τον απασχολούν, προτίμησε το δοκιμασμένο. Και το προτίμησε σε μεγάλο βαθμό.
Η κεντροαριστερά, κατακερματισμένη πλέον (η κατάσταση θυμίζει την περίοδο του Κωνσταντίνου Καραμανλή, πριν την δημιουργία της Ένωσης Κέντρου) καλείται να διαχειριστεί ένα δύσκολο τοπίο και έναν ηγέτη της κεντροδεξιάς, που απέδειξε ότι δεν είναι εύκολος αντίπαλος, ούτε και εφήμερος.

Και μέσα σε όλο αυτό οδεύουμε σε δεύτερες εκλογές, αφού η απλή αναλογική, για μόνο 5 (!!!) βουλευτές, στέρησε την αυτοδυναμία από την ΝΔ. Κάπου εδώ τώρα μπαίνει το φαινόμενο ΠΑΣΟΚ. Ήδη 2η δύναμη σε αρκετές εκλογικές περιφέρειες της Χώρας.

Γνώμη μου:
Οι επόμενες εκλογές, δεν θα είναι εκλογές για να επιλέξει ο κόσμος κυβέρνηση.
Αυτό το έκανε ήδη.
Είναι για να επιλέξει αξιωματική αντιπολίτευση.
Είδωμεν.