Η κάθε λύση έχει και το... πρόβλημά της!

Εν ολίγοις, θα πρέπει να μάθουμε και 'μεις να μιλάμε με κείμενα. Να προετοιμάζουμε τις επικοινωνίες. Να διαπιστώνουμε τον κοινό τόπο. Να συμφωνούμε για τα επόμενα βήματα, προβλέποντας σταθμούς ελέγχου εφαρμογής, ορίζοντας αρμοδίους τόσο για την ενημέρωση όσο και για την υλοποίηση. Αντιθέτως διαπιστώνεται η επαναφορά για πολλοστή φορά, θεμάτων που πρωτοακούστηκαν σε ανάλογες συσκέψεις εκπροσώπων τουριστικών φορέων από τη δεκαετία του '80 ακόμα. Τότε που η πραγματοποίηση και μόνον της σύσκεψης μπορεί (;) και νάχε μεγαλύτερη αξία από την ίδια την ατζέντα. Άλλες οι επικοινωνιακές δυνατότητες άλλες και οι πολιτικές προτεραιότητες. Άλλες εποχές άλλα ήθη. Σήμερα όμως;

Δεν είναι δυνατόν να ανακοινώνονται από τους βήματος οι όποιες πληροφορίες χωρίς τεκμηρίωση και αναφορά στην πηγή. Κι αυτό όχι για την ειλικρινή πρόθεση, που κατά κανόνα δεν αμφισβητείται αλλά για να ξεπροβάλλει το δέον γενέσθαι μέσα από την αλυσσίδα των αυτονόητων κανόνων του δημοσίου λόγου. Ώστε ο εκπρόσωπος της Διοίκησης να δεσμεύεται και οι αιτούντες να μπορούν να διεκπεραιώσουν και προς τα κάτω το αναμφισβήττο και σαφές προσδοκώμενο της παρέμβασής τους.
Παρέλκει ενδεχομένως το τι ακριβώς κάνει η Περιφέρεια Νοτίου Αγαίου αλλά σίγουρα με αυτόν τον τρόπο, προκοπή δεν γίνεται. Τέτοιου είδους συσκέψεις για να είναι οι προηγούμενες της επόμενης και να μην επαναλαμβάνονται αενάως από το ίδιο σημείο, χρειάζονται ντοκουμέντα και πρακτικά, ίσως διαπιστευμένες συμμετοχές και αναμφισβήτητα συγκεκριμένους ρόλους. Παρουσία εκπροσώπων, με αποφάσεις των διοικητικών τους συμβουλίων. Επεξεργασία και τεκμηρίωση. Θεμιτή και η ιδεολογική, πολιτική αναφορά. Όχι όμως παρόλες για επιπόλαια κατανάλωση από τα τοπικά media. Τσάμπα σταριλίκι. Τέτοιες ώρες τέτοια λόγια. Αδικείται το θέμα, αδικείται η υπόθεση. Υποτιμάται πριν ακόμα βληθεί, η αξία της Κέρκυρας ως ναυαρχίδας του ελληνικού τουρισμού. Το αντιπροσωπευτικότερο εργαστήριο πολιτικών και εφαρμογών, που υποχρεώνει σε συμπεριφορές και δράσεις αντίστοιχες της γενικής προσδοκίας. Μαθαίνουμε από τις κρίσεις. Εκτός από ασφαλείς, μένουμε (και) σοβαροί! Πολύ σχολαστικά!