Μαθήματα αξιοκρατίας μέσα από ένα παραμύθι

Σήμερα παιδιά μου, δεν θα κάνουμε μάθημα. Θα σας μιλήσω για την αξιοκρατία μέσα από ένα παραμύθι. Κάποτε σε μία μακρινή χώρα που τη λέγανε Μπανανία ζούσανε δύο φίλοι. Ο Μυρμηγκίδης και ο Τζιτζικόπουλος. Ο Μυρμηγκίδης, παιδί μίας φτωχής οικογένειας, ήταν ένας πολύ εργατικός και φιλότιμος μαθητής. Ο Τζιτζικόπουλος, γόνος μίας πλούσιας οικογένειας, ήταν κλασσικός τεμπέλης και καλοπερασάκιας. Καλό παιδί κατά τ’ άλλα. Και οι δύο όμως ήθελα να σπουδάσουν. Περάσανε λοιπόν τα χρόνια, φθάσανε στην τελευταία τάξη του Λυκείου και  δώσανε πανελλήνιες εξετάσεις. Ο φίλος μας ο Μυρμηγκίδης έγραψε 19.700 μόρια και μπήκε πρώτος στη σχολή του, ενώ ο φίλος μας ο Τζιτζικόπουλος έγραψε 4.200 μόρια με αποτέλεσμα να μην μπει σε καμία σχολή αφού στην Μπανανία εκείνη την εποχή είχε εκλεγεί μία κυβέρνηση που με έναν απαίσιο νόμο απαγόρευε σε μαθητές που γράφουν κάτω από 10.000 μόρια να μπαίνουν στα πανεπιστήμια.

Ξέχασα να σας πω ότι σε αυτή τη μακρινή χώρα τη Μπανανία υπήρχαν δύο μεγάλα κόμματα. Οι αποπανινοί και οι αποκατινοί οι οποίοι είχαν και μεγάλες ιδεολογικές διαφορές. Πχ Οι αποπανινοί πίστευαν ότι ένα τμήμα της χώρας που λεγόταν Χαλβάς ανήκει όλο στην Μπανανία και κάνανε διαδηλώσεις φωνάζοντας συνθήματα όπως « Ο Χαλβάς είναι ένας και είναι Μπανανικός». Αντιθέτως οι αποκατινοί θεωρούσαν ότι ο Χαλβάς ήταν μία γεωγραφική περιοχή που ανήκει και σε άλλες γειτονικές χώρες. Μία άλλη μεγάλη διαφορά ήταν ότι οι αποπανινοί ήταν υπέρ της αριστείας και του ιδιωτικού τομέα, ενώ οι αποκατινοί υπέρ του δημοσίου. Όλοι όμως και οι αποπανινοί και οι αποκατινοί είχαν όνειρο ζωής να γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι

Ευτυχώς η κυβέρνηση των αποπανινών, γρήγορα κατάλαβε την αδικία που έκανε στο φίλο μας τον Τζιτζικόπουλο και ψήφησε έναν άλλο νόμο με τον οποίο ο φίλος μας μπορούσε να γραφτεί σε ένα Ιδιωτικό Κολέγιο, το πτυχίο του οποίου ήταν πλέον ισοδύναμο με αυτό των Δημόσιων Πανεπιστημίων. Τα δίδακτρα βέβαια ήταν λίγο τσουχτερά αλλά όπως είπαμε τέτοιου είδους προβλήματα δεν είχε ο Τζιτζικόπουλος. Είχαν φροντίσει οι πρόγονοί του γι αυτό. Έτσι μετά από 4 χρόνια και οι δύο φίλοι μας τελείωσαν τις σπουδές τους, ο μεν Μυρμηγκίδης το Δημόσιο Πανεπιστήμιο με άριστα, ο Τζιτζικόπουλος το Ιδιωτικό Κολέγιο. Πήραν και οι δύο μέρος σε έναν διαγωνισμό για μία θέση στο Δημόσιο που ήταν το όνειρο της ζωής τους, όπως και κάθε κάτοικου της Μπανανίας όπως είπαμε. Στο δημόσιο όμως πέρασε ο φίλος μας ο Τζιτζικόπουλος, αφού ξέχασα να σας πω ότι ο νόμος προέβλεπε ότι 4 χρόνια φοίτησης στο Ιδιωτικό Κολέγιο ισοδυναμούν επιπλέον και με έναν μεταπτυχιακό τίτλο.

Έτσι ο φίλος μας ο Μυρμιγκίδης αναγκάστηκε να δουλέψει delivery για να βγάλει τα προς το ζην, ενώ ο φίλος μας ο Τζιτζικόπουλος, προωθήθηκε με τα χρόνια σε μία ανώτερη διοικητική θέση του δημοσίου και αργότερα έγινε βουλευτής και μετέπειτα Υπουργός. Έτσι οι δύο φίλοι μας στη μακρινή Μπανανιά ζήσανε καλά και εμείς χειρότερα. Ε’ εσύ Μιχαλάκη στο τελευταίο θρανίο με ακούς ή κοιμάσαι;

Σημ: κάθε ομοιότητα με πρόσωπα ή πράγματα είναι εντελώς φανταστική

Πάνος Μουρούζης
Φυσικός Ρ/Η