Οι «10 μέρες» που συγκλόνισαν την Κέρκυρα

Εμάς που ανεχόμαστε τόσα χρόνια την κακοποίηση του περιβάλλοντος της "πίσω αυλής", εφησυχάζοντας ανάμεσα στις περιοδικές κρίσεις! Η "επανάσταση" των ανθρώπων της "πίσω αυλής" κατέδειξε πολύ περισσότερα πράγματα από τη χρόνια αδυναμία της τοπικής Διοίκησης να διαχειριστεί τα σκουπίδια.

 

Ανάπηρη κοινωνία

 

Πρώτα, πρώτα έβαψε με τα πιο έντονα χρώματα την κερκυραϊκή, θεσμική υστέρηση, που συστηματικά αδυνατεί να αρθεί στο ύψος της ανάγκης. Και μόνον το γεγονός ότι πρυτάνευσε η σκέψη της εξαφάνισης του δημοτικού συμβουλίου, δια των επάλληλων αναβολών της συνεδρίασής του, αποκαλύπτει του λόγου το αληθές. Σε μια τέτοια τοπική κρίση, το δημοτικό συμβούλιο καλύτερα θα ήταν να βρίσκεται σε... διαρκή συνεδρίαση, που λέει ο λόγος. 

Η δημοκρατική απαξίωση της κοινωνίας μας όμως δεν είναι απλώς (;) η αδυναμία των εκτελεστικών Αρχών ν' ανταποκριθούν, όσο είναι το σχήμα "να τσακιστεί ο δήμαρχος να μαζέψει τα σκουπίδια διότι εμείς έχουμε δουλειά με τον τουρισμό", συνεπικουρούμενο από το σχήμα "αφού ήθελε να γίνει δήμαρχος, να βρει μια λύση αλλιώς να φύγει και να πάει κάποιος άλλος να τσακιστεί να μαζέψει τα σκουπίδια"! Αυτές οι πεποιθήσεις συχνά διανθίζονται με σκαιότατες εκφράσεις και βρισιές είτε με πολιτικούρες δήθεν πολιτικοοικονομικής αναφοράς και ανάλυσης, που τους προσδίδουν και ένα κάποιο κύρος...

Ο τρόπος που συγκροτούνται οι πολιτικές Κινήσεις και κατεβαίνουν στις τοπικές εκλογές, είναι η μήτρα της κακοδαιμονίας. Μέθοδος στα όρια ακόμα και των προσδοκιών του νομοθέτη. Κουμπαριές, φιλίες, πολιτικό life style, ελάχιστη πολιτική παιδεία, μικρή συνοχή, μικρότερη συνείδηση ευθύνης, συχνά κανένα σχέδιο, γενικές αναφορές και συχνότερα λαίμαργη κατανάλωση της δημοσιότητας που προσφέρεται σ' αυτές τις περιπτώσεις. Αλίμονο, η άλγεβρα αυτών των ιδιοτήτων δεν μπορεί να διοικήσει κι έτσι προφανώς εκτίθεται σε κινδύνους ανυποληψίας, επιτείνεται η έλλειψη εμπιστοσύνης, χάνεται η συνεννόηση και η αναγκαία κοινωνική όσμωση. Ενισχύεται η ιδιωτεία, ο κανιβαλισμός, η φασίζουσα συμπεριφορά, που μεταλλάσσεται εντέλει σε πολιτική επιλογή!

 

Που οδηγεί ο οδικός χάρτης

 

Η εγκατάσταση στο Τεμπλόνι είναι προδήλως εγκαταλελειμμένη. Μια ευτυχώς ανώδυνη πτώση από τη μοτοσυκλέτα, πηγαίνοντας για τον Κουρουμπλή, απέδειξε ότι δεν υπάρχει στο γραφείο του ΧΥΤΑ ούτε ένα στοιχειώδες φαρμακείο, ίδιο με εκείνα που απαιτείται να βρίσκονται σε κάθε αυτοκίνητο! Η κακοποίηση του χώρου είναι επίσης προφανής. Ο χρόνιος εμπαιγμός των περιοίκων ερμηνεύει την επιμονή τους. Σε επίρρωση αυτών των παρατηρήσεων, οι δράσεις για την αποκατάσταση του χώρου είναι ξεχωριστό κομμάτι υποχρεώσεων από την όποια εξέλιξη της διαμάχης. Μια πρώτης τάξεως κίνηση για την αποκατάσταση και της εμπιστοσύνης, δεδομένης της κυβερνητικής δέσμευσης για την χρηματοδότηση (σ.σ. Κουρουμπλής, Διυπουργικό) με διαθέσιμα 4,2 εκατ. €, είναι η άμεση, τεχνική παρέμβαση. Πολλοί πιστεύουν ότι το κλίμα θα ήταν καλύτερο εάν είχε ήδη ξεκινήσει...

Όσο για την επείγουσα και τη στρατηγική αντιμετώπιση του προβλήματος, η αφήγηση της Διοίκησης είναι στην καλύτερη περίπτωση στα όρια των λογικών συνειρμών και της εμπειρίας ενώ είναι κατάδηλη και η χαμηλή συνεννόηση ανάμεσα σε Δήμο και Περιφέρεια. Κατ' αρχάς και οι δυο έχασαν πολύτιμο χρόνο, που επέτεινε την καχυποψία, αν όχι για τις προθέσεις, οπωσδήποτε για τις δυνατότητες. Όταν βάζεις στο στόμα του υπουργού Εσωτερικών την κατηγορηματική δήλωση περί τελικού αποδέκτη στην Λευκίμμη δεν είναι δυναντόν την επόμενη μέρα να θέτεις υπό την αίρεση του τεχνικού ελέγχου τη χρήση της εγκατάστασης εκεί! Ποιος να σε πιστέψει; Η Λευκίμμη ή το πολύπαθο Τεμπλόνι;

 

Τότε πού;

 

Ο Νικολούζος, στα χέρια του οποίου έσκασε η βραδυφλεγής βόμβα των σκουπιδιών, ξέρει ότι η εγκατάσταση των υπόγειων κάδων και η αποπληρωμή της εργολαβίας αυτής "έκανε" έξι (6) χρόνια για να γίνει και τίποτα δεν προοιωνίζεται ότι θ' αλλάξουν οι ρυθμοί και η αποτελεσματικότητα των Υπηρεσιών. Αναλόγως και η αλλαγή χωροθέτησης του δεματοποιητή και πολύ περισσότερο της εναλλακτικής διαχείρισης, ακόμα κι αν βρεθεί άλλος χώρος, θ' ακολουθήσουν πιθανότατα αυτούς τους ρυθμούς και θα "φάνε" τόσο χρόνο...

Η δεύτερη παρατήρηση είναι ότι η προσωρινότητα της χρήσης του Τεμπλονίου σε σχέση με τη Λευκίμμη έγκειται στην προϋπόθεση παραμονής εκεί των δεμάτων για κάποιο χρονικό διάστημα πριν μεταφερθούν στον τελικό τους αποδέκτη. Σ' αυτό το χρονικό διάστημα, που υπολογίζεται σε μερικούς μήνες, θα έχουν ξεπεραστεί οι ενστάσεις για την χρήση της Λευκίμμης; Αυτό το μπαλάκι είναι στη μεριά του Γαλιατσάτου, που έχει και την υποχρέωση του ελέγχου και της αδειοδότησης.

 

... "Στα μνήματα"

 

Οι ιδέες περί πυρόλυσης κ.λπ ως εναλλακτικής λύσης, που επίσης υπόκειται στους χρόνους διευθέτησης των σχετικών θεμάτων από το ελληνικό Δημόσιο, προσκρούουν και στο γεγονός ότι αυτές οι διερευνήσεις έχουν γίνει πριν από 16 χρόνια όταν και προκρίθηκε για την Ελλάδα η μέθοδος της ολοκληρωμένης διαχείρισης, εκπονήθηκε σ' αυτή τη βάση το πρώτο Εθνικό Σχέδιο Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων και χρηματοδοτήθηκε από ευρωπαϊκά Προγράμματα. Έτσι η απλή επαναφορά άλλων μεθόδων και λύσεων σε ανακοινώσεις και πρωτοβουλίες άνευ λοιπών στοιχείων, προσομοιάζει με "τυφλή ποδοσφαιρική απόκρουση" ελάχιστης πρακτικής αξίας.

 

Η αποκομιδή

 

Εκεί που τέμνεται η δημοκρατική ευθύνη με την σύγχρονη αντιμετώπιση του ζητήματος είναι στην οργάνωση της αποκομιδής, από την οποία θα προκύψουν και τα μεγέθη των εγκαταστάσεων τελικής διαχείρισης. Και τούτο διότι απαιτείται η ενεργός συμμετοχή του κόσμου. Κι όπως η εμπειρία έχει δείξει ακόμα και στο αδηφάγο αττικό τέρας, ο κόσμος είναι πιο μπροστά σε διάθεση και προσαρμογή από τις Υπηρεσίες. Η ανταπόκριση των δεύτερων στην έμπρακτη προσδοκία των δημοτών είναι ένα ακόμα βήμα για τη λύση του γρίφου. Μέχρι στιγμής όμως, αυτό το βήμα δεν έχει γίνει...

 

Το καμπανάκι

 

Η Κέρκυρα πλούτισε πολύ και απότομα, έτσι που διερύνθηκαν οι κοινωνικές ανισότητες και οι αδικίες, όπως πάντοτε συμβαίνει σ' αυτές τις περιπτώσεις. Η θεσμική αναπηρία στην αντιμετώπιση των αλγεινών καταστάσεων είναι το αποτέλεσμα (και) της πεποίθησης ότι η θέση, η φύση και ο Άγιος Κερκύρας είναι δυνατόν να γιατρεύουν κάθε φορά και εσαεί, πάσαν νόσον... Στην πραγματικότητα όμως αυτό που τώρα ακούμε δεν είναι οι καμπάνες τ' Αγιού αλλά η εκδηλωμένη και η υποφώσκουσα κρίση στις υποδομές (σ.σ. οι επαΐοντες θα πουν, σκουπίδια, αποχέτευση, νερό) που απειλεί να αποδομήσει την ευμάρεια και την ευδαιμονία. Όσο για την αποκατάσταση της δημοκρατικής, θεσμικής λειτουργικότητας, αυτή θα είναι πάντοτε το εργαλείο ώστε η Κέρκυρα να αντιδράσει αποτελεσματικά.