Κέρκυρα, έργα και ημέρες

συχνά στερούμενα της λειτουργικότητας τους, επιτείνοντας τη δυσπιστία των πολιτών απέναντι στις Αρχές και το σύστημα ανάθεσης δημοσίων έργων. Κατάσταση που διαδέχεται τον ελλειπτικό τρόπο με τον οποίον αποφασίζονται και εντάσσονται σε προγράμματα χρηματοδότησης. Η περίπτωση του Φοίνικα, για την αναστήλωση του ερειπιώνα του οποίου, εκδηλώνεται η πρωτοβουλία πολιτών, είναι περίπου τέτοια. Ο εργολάβος σταμάτησε και το έργο έχασε τότε τις χρηματοδοτικές προϋποθέσεις, παραμένοντας για δεκαπέντε χρόνια στην κατάσταση που βρίσκεται σήμερα. Η Βαβέλ ανάμεσα στον Δήμο, την Αρχαιολογία και τους τεχνικούς, δεν εξηγεί τι έφταιξε. 

Σε αναμονή της επαναπροκήρυξης και της εγκατάστασης νέου εργολάβου, ο κόμβος του λιμανιού. Μπαλώθηκε όπως μπαλώθηκε εκείνο το Πάσχα υπό την απειλή της ασφυξίας της πόλης και έκτοτε παραμένει αυτός και η ολοκλήρωση της ανατολικής πύλης του ΟΛΚΕ εκκρεμείς και ενεοί οι αρμόδιοι. Σχεδόν τελείωσε και το πολύπαθο τμήμα της ε.ο. Παλαιοκαστρίτσας στου Σολάρη. Κατασκευάστηκε με την παλιά προσέγγιση, που προφανώς αγνοούσε τα όσα κόμισε το διάβα του χρόνου στην περιοχή και «τελείωσε» χωρίς να ολοκληρωθεί το διάζωμα, δίχως φωτεινή σηματοδότηση και διαγραμμίσεις. Ο εργολάβος κρέμασε τη γνωστή ταμπέλα, επιστρέφω αμέσως και αν αργήσω φάτε! Και κάτι ακόμα, εφόσον πρόκειται για τμήμα εθνικής οδού (τρομάρα μας) εξυπακούεται ότι δεν μπορεί να δέχεται δεξιά κι αριστερά παρκαρισμένα αυτοκίνητα. Όμως που να πάνε τα ρημάδια αφού καμιά πρόβλεψη γι' αυτά δεν υπάρχει; Εάν παραμείνουν ως έχουν, τότε τι νόημα θα έχει η διαγράμμιση οψέποτε κι αν αυτή γίνει;

Ποια Τροχαία θα αποδέχεται ως χώρο στάθμευσης την λωρίδα έκτακτης ανάγκης (ΛΕΑ); Άλλωστε αυτός ο δρόμος που σχεδιάστηκε και κατασκευάζεται διαρκώς εδώ και πενήντα χρόνια, αλλού φέρει παράδρομο κι αλλού όχι, έτσι που καθίσταται επικίνδυνη ανάμεσα στα άλλα και η στάση των λεωφορείων της γραμμής. Όσο για τα φανάρια, αυτό το κερκυραϊκό κόλπο που άλλα δουλεύουν και άλλα αργούν επί χρόνια, πιστεύει κανείς ότι συμβάλει στη διαπαιδαγώγηση των εποχούμενων; Ή μήπως προσφέρεται ως αδρεναλινούχα έκπληξη στους οδηγούς που επισκέπτονται για λίγες μέρες το νησί; Κάτι σαν το τρενάκι του τρόμου, ένα πράγμα;