Ζορμπάς ο Έλληνας. Ο Ζορμπάς μας

Έργο σπουδαίο. Έργο εμβληματικό. Ενός λαού. Ενός ολόκληρου κόσμου. Του “Σύμπαντου ολάκερου”. Μιας εποχής. Της τότε. Της τώρα. Της πάντοτε.
Ένα έργο που διαβάστηκε. Μεταφράστηκε. Μελοποιήθηκε. Κινηματογραφήθηκε. Θεατροποιήθηκε. Αγαπήθηκε. Όσο λίγα. Σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου. 
Ο Ζορμπάς. Ο σάρκινος αυτός θνητός. Με την ψυχή του ταγμένη στην Αθανασία. Μιλάει για τον κόσμο. Τον Θεό. Το σύμπαν. Αγαπάει το ψωμί. Το κρασί. Τον αγέρα. Ζει με πάθος. Αυτός ο Διονυσιακός Άνθρωπος. Ζει την στιγμή. Στο απόλυτό της. Την νιώθει. Ρουφάει κάθε ελάχιστη της αναπνοή. 
Αχόρταγα. Και την ανυψώνει σε αιώνια. Μα πάνω από όλα αυτά που αγαπάει, λατρεύει την “γυναικεία φύση”. Η Γυναίκα για τον Ζορμπά είναι η ίδια η ζωή. 
Και όταν όλα γύρω καταρρέουν, η μόνη διέξοδος, πέρα απ’ το κρασί - πέρα ακόμα και από τη γυναίκα - είναι ο χορός. Ένας χορός που ξεπηδά από τα τρίσβαθα της ψυχής του. Ένας χορός που κυριεύει το σώμα του. Το μυαλό. Τις αισθήσεις του. Ένας χορός καλόκαρδος. Ξέφρενος. Ερωτικός. Ένας χορός επανάσταση. Αντίσταση στη φθορά. Στον θάνατο. Ένας χορός θριαμβευτικός. Νίκη επί του θανάτου. Όταν χορεύει ανοίγει τα χέρια. Διάπλατες φτερούγες. Αγκαλιάζει τη γη. Τη θάλασσα. Τον ουρανό. Το σύμπαν ολόκληρο. Ζυγίζει. Μάχεται. Δαμάζει τη φθορά. Αναμετριέται με το θάνατο. Και νικάει η μεγάλη ψυχή του. Και η Ζωή, η μόνη αλήθεια, θριαμβεύει.  
Αγαπημένοι μας φίλοι, ο Ζορμπάς, μας παρέσυρε όλους, μουσικούς και ηθοποιούς, στον μεθυστικό κόσμο του. Μας έθεσε ερωτήματα για την εξουσία. Το χρήμα. Την φθαρτότητα. Τον έρωτα. Μας πλημμύρισε αισθήσεις. Αισιοδοξία. Ελπίζουμε να νιώσετε και εσείς τη χαρά της συνάντησής μας με τον Ζορμπά, μαζί με την υπέροχη, λατρεμένη μουσική του θεϊκού Μίκη Θεοδωράκη και το πνεύμα και την φιλοσοφία του μέγιστου Νίκου Καζαντζάκη. 
Ανοίγουμε λοιπόν τα χέρια και με τον χορό μας θα τα ξορκίσουμε όλα. Ενωθείτε και ‘σεις μαζί μας και ελάτε να νικήσουμε, έστω για λίγο, την βαρύτητα της γης….