Ένας Οργανισμός για τα Φρούρια

Το νέο απόκτημα παραπέμπει στον τρόπο που μύριες όσες μεσαιωνικές και προγενέστερες οχυρώσεις ανά την Ευρώπη μεταβλήθηκαν σε εντυπωσιακούς χώρους πολιτισμού (σ.σ. και αθλητισμού) εγγύηση επισκεψιμότητας, προίκα στην καθημερινότητα και την οικονομία των ιστορικών πόλεων. Είναι πολλές οι φορές που η αναφορά γίνεται στο υπόδειγμα του σερβικού Καλεμέγκνταν στο Βελιγράδι, όπου δίνεται η εντύπωση ότι ο σχεδιαστής και ο διαχειριστής της νεότερης εκδοχής του, ήθελαν να δώσουν κίνητρο στον καθένα να το χρησιμοποιεί καθημερινά. Πλατείες με μνημεία και αγάλματα που συμβολίζουν περιόδους της σερβικής ιστορίας, χώροι πολιτισμού και εκδηλώσεων, γήπεδα μπάσκετ και τένις και πλήθος καφέ και εστιατορίων, μέχρι και ζωολογικός κήπος. Τα πάντα για όλους, έτσι που δίνεται η εντύπωση ότι το σύγχρονο Βελιγράδι επέστρεψε στο κάστρο που το γέννησε, αυτή τη φορά για να αθληθεί, να διασκεδάσει να γοδέρει τον ελεύθερο χρόνο του. Έτσι και 'μεις εδώ, με υπόδειγμα τη δουλειά στον Σαβορνιάν, είναι δυνατόν να μεγαλώσουμε και να βαθύνουμε την ιστορική πόλη, επιστρέφοντας στο λίκνο της καθημερινά και με χίλιες τόσες αφορμές. Για να μην είναι όμως οι δράσεις αποσπασματικές, μάλλον απαιτείται η σύσταση Οργανισμού για τα Φρούρια, με δομή και προϋπολογισμό, για την φροντίδα, την προστασία, την ανάδειξη και την λειτουργία τους. Πρωτίστως για να σταματήσει αυτή η διαχειριστική βαβέλ που κληροδότησε η αποχώρηση του στρατού από το κάστρο. Ένας δημοτικός Οργανισμός θα ήταν η καλύτερη περίπτωση υπό την προϋπόθεση της οργάνωσης και της χρηματοδότησής του ανάλογα με τις ανάγκες του και σύμφωνα με το διεθνές υπόδειγμα για τέτοιες περιπτώσεις. Το οφείλουμε άλλωστε ως υποχρέωση και στην Unesco, που γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο, λόγω των κάστρων δηλ., άνοιξε τις αγκάλες της το 2007 και μας υποδέχθηκε μαζί με τα άλλα μνημεία της παγκόσμιας ιστορικής και πολιτισμικής κληρονομιάς.