Μια πολυδιάστατη εθνική απώλεια προ των πυλών

Μικροπολιτικοί και στα μεγάλα θέματα αποδεικνύονται όλοι σχεδόν οι πολιτικοί μας, είτε ηγέτες είτε ακόλουθοί τους. ΚΙ αυτό φαίνεται κυρίως στο Σκοπιανό. Πρόκειται δε για μια από τις τελευταίες «άλυτες» πτυχές του γνωστού και ως Ανατολικού Ζητήματος, το οποίο κλείνει σχεδόν δύο αιώνες ταλαιπωρίας για τους Βαλκάνιους εν γένει. Η εδαφική κληρονομιά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ταλαιπωρεί ακόμα και τους δισέγγονους … των πάλαι ποτέ υπηκόων της.
Μπορεί για τις ισχυρές χώρες του πλανήτη, όπως οι Η.Π.Α. και η Ρωσία,  η Χερσόνησος του Αίμου να είναι μια παρωνυχίδα στα ενδιαφέροντά τους, αλλά  γίνεται αιχμή  στο θέμα των διεθνών σχέσεων «Δύσης»  - «Ανατολής», με αποτέλεσμα να συνιστά μείζονος σημασίας θέμα για την πατρίδα μας, καθώς και για τους γείτονές μας, κυρίως δε τους Σκοπιανούς ή Βαρντάρσκους.
Κι αυτό διότι δεν ενδιαφέρουν μόνο οι ζωτικοί αγωγοί πετρελαίου, φυσικού αερίου, ηλεκτρικής ενέργειας κ.λπ., ούτε οι χερσαίες, οι ποτάμιες και οι θαλάσσιες δίοδοι προς και από τας Ευρώπας, Ανατολικάς και Κεντροδυτικάς, αλλά κυρίως ο στρατηγικός έλεγχος αυτών των διόδων και, άρα, των χωρών στις οποίες βρίσκονται. Εξ ού και ο καθείς εκ των ισχυρών επιδιώκει με όποια μέσα διαθέτει, πολιτικά και μη, να ελέγξει και να σταθεροποιήσει κατά το δυνατόν προς όφελός του όλα αυτά ή έστω το μεγαλύτερο μέρος τους.
Δεν είναι παράδοξο το γεγονός ότι οι πολίτες μιας χώρας δεν θέλουν πια να ονομάζονται με το παραδοσιακά ιστορικά τους ονόματα, αλλά επιζητούν μετά μανίας να βαφτιστούν Μακεδόνες;  Δεν είναι περίεργο και άξιο απορίας ότι αρνούνται να αυτοαποκληθούν Σλάβοι, Σλαβοβούλγαροι ή όπως αλλιώς σύμφωνα με την πραγματική Ιστορία και παράδοσή  τους και να ονομάσουν αναλόγως και τη χώρα και τον πολιτισμό και την γλώσσας τους;  Γιατί δεν ακούγεται πουθενά η φωνή των τόσων  Ελλήνων των Σκοπίων (πόλης και χώρας), αλλά ακούγονται οι άλλες συνιστώσες αυτής της χώρας;
Και ερχόμαστε στα βαφτίσια – στην ονοματοθεσία την οποία καλλιεργούν και υποβάλλουν τρίτοι κυρίως- ξένοι από δεκαετίες και εν τέλει την επιβάλλουν και στους Έλληνες και στους Σκοπιανούς, οι οποίοι ασμένως και ανακουφιστικά (αρκετοί) την αποδέχονται.
Κι εκείνο το ύπουλο  «Βόρεια Μακεδονία» όχι μόνο δεν λύνει το ζήτημα και απλώς αφήνει το θέμα σε εκκρεμότητα (σκοπίμως;), αλλά το χειρότερο, ενισχύοντας τον αλυτρωτισμό (τον οποίο και οι Έλληνες μπορούν να καλλιεργήσουν δικαίως και νομίμως),  προετοιμάζουν έδαφος πρόσφορο σε διεκδικήσεις, σε έριδες, σε διασυνοριακές διαφορές και, σε αμφισβήτηση του υπό διαμόρφωση status quo  και πιθανόν σε συγκρούσεις και θερμά επεισόδια. Τα ανάλογα Βόρεια Κύπρος, Βόρεια Κορέα δείχνουν ότι θα επικρατήσει γαλήνη, ηρεμία και αποδοχή τετελεσμένων. Τα οποία προέκυψαν, ως φαίνεται,  με επιβολή πατρόνων, πλάγιες οδούς και βουλευτικές πιέσεις και «μετακινήσεις» εκείθεν και δώθε των νυν συνόρων.  Ϊσα – ίσα η ονομασία «Βόρεια Μακεδονία»  ανοίγει τον ασκό του Βαρδάρη και της Βαρδαρίας και την όρεξη για να βάλει στο πιάτο και την λογιζόμενη ως «Νότια». Και μόνο νιοράντηδες πολιτικοί και πολίτες δεν τα σκέφτονται αυτά. Διότι και ωραία λιμάνια έχει : Θεσσαλονίκης και Καβάλας π.χ. και ωραία θέρετρα, ωραία λιβάδια, καρποφόρα, ωραίους αμπελώνες και πλωτά ποτάμια πλην του ορυκτού πλούτου κάθε είδους. Το οποίο κάποιοι ορέγονται και κάποιοι άλλοι είναι έτοιμοι να τα (ξε)πουλήσουν αντί πινακίου φακής – την έχουν μάθει όλοι την τέχνη αυτή-!
Μ’  αυτά και μ’ αυτά έδωσαν στους Σκοπιανούς κάθε εφόδιο, δηλαδή όνομα εθνικό, όνομα γλωσσικό και πολιτιστικό και όνομα εδαφικό με ιστορική πολιτιστική ταυτότητα αιώνων, την Μακεδονική. Έτσι όπλισαν τα χέρια τους και αφόπλισαν τα Ελληνικά χέρια από τα πιο ισχυρά τους επιχειρήματα. Άρα, οποιαδήποτε στιγμή μετά την επικύρωση της περιβόητης πια Συμφωνίας των Πρεσπών από την Ελληνική Βουλή (!!!), θα μπορούν πανίσχυροι οι Σκοπιανοί και οι πάτρωνές τους να εγείρουν οποιαδήποτε αξίωση από την Καστοριά και την Φλώρινα μέχρι  την Κατερίνη, τον Παραμόνα, την Θεσσαλονίκη και την Δράμα.
Οι μόνοι κερδισμένοι από τους μικρούς παίκτες είναι ο Ζάεφ, οι αυθεντικοί (!) Σκοπιανοί και εν μέρει οι Αλβανοί των Σκοπίων. Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας ίσως κερδίσει μερικούς  πόντους  εσωτερικώς και εξωτερικώς, για τους ισχυρούς παίκτες,  κατακτά επάξια την «καλή μαρτυρία»  του «αξιόπιστου» γι’ αυτούς  παίκτη, καθώς και τα εύσημα μερικών ισχυρών Δυτικών και εισέρχεται με την βούλα του αυθεντικού Δυτικού στα σαλόνια τους. Την δεν πολυπόθητη σταθερότητα και την ειρηνική συμβίωση στο ΝΑΤΟ την βιώνουμε με την σύμμαχο Τουρκιά καθημερινά σχεδόν! Την δε «ευημερία» και την λεηλασία της  Ελλάδας από την Ευρωπαϊκή Ένωση την ζούμε στο πετσί μας! Εν τέλει και  τα μικρά λεγόμενα κόμματα θα υποστούν τις συνέπειες των κατά κανόνα  ασταθών  επιλογών τους και θα βρεθούν στον κάλαθο των εκλογικών τμημάτων ή στην άβυσσο της ανυπαρξίας.
Βέβαια, κάποιες τέτοιες πολιτικές κινήσεις παίζουν και το ρόλο της στάχτης στα μάτια για άλλα ζητήματα, όπως της ανεργίας, της κακοπαιδείας, της φτώχειας, της περίθαλψης, των συντάξεων,  των Μνημονίων, του ξεπουλήματος του εθνικού πλούτου …. Όμως,  αυτά θα ξεχαστούν και με μερικές επιδοτήσεις, κάποιες χορηγίες, μερικές προσωρινές προσλήψεις – κάτι σαν τα χρωματιστά γυαλάκια του Κολόμβου στους ιθαγενείς -  και δεν θα κουνηθεί φύλλο. Τελεία και τέλεια!
Για τα σκουπίδια και την γενικότερη δυσωδία και μπόχα ανά την Ελλάδα και κυρίως στην Κέρκυρα δεν θα μιλήσουμε σήμερα …
Σήμερα χτυπούν πένθιμα οι καμπάνες για το μέλλον μας ως Χώρας και ως Πολιτισμού!