Όμορφη μέρα, σήμερα!

επικαλείται την ουρά των νομοθετημάτων και της επιτροπείας που παραμένουν εν ισχύι και σε βάθος ακόμα και σχεδόν ενός αιώνα. Και οι δυο λένε την αλήθεια, όμως αυτό λίγο νοιάζει όλους εμάς, που ο γρίφος της πτώχευσης του ελληνικού Δημοσίου λύθηκε εντέλει σε βάρος μας. Υπ' αυτήν την έννοια, ούτε ο ρεαλισμός που κυριάρχησε στην σκέψη του κυβερνητικού συνασπισμού, πολύ δε μάλλον η πολιτική που προηγήθηκε επί δεκαετίες και μας οδήγησε σ' αυτόν, μας ενθουσιάζει.

Η περίοδος Τσίπρα είναι εξόχως διαπαιδαγωγητική για όλους, φίλους και αντίπαλους. Όσοι δεν είναι Αριστεροί βρυχώνται για την άρση της ηθικού πλεονεκτήματος της Αριστεράς εν τοις πράγμασι. Δύσκολα ομολογούν το μένος που υποκρύπτεται στην οδυνηρή διαπίστωση ότι άλλος είναι εκείνος που συμμορφώθηκε στις υποδείξεις της εξάρτησης, κάτι το οποίο υπήρξε ως δική τους εργολαβία τα πολλά χρόνια που προηγήθηκαν, προφανώς στερούμενη ηθικού πλεονεκτήματος.

Όσοι δηλώνουν Αριστεροί, κάθε χροιάς και απόχρωσης, και εφόσον ξεπέρασαν τη μεταπολιτευτική οίηση, συνειδητοποίησαν το δίχως άλλο ότι με πορδές δεν βάφονται τα αυγά. Ότι η αλλαγή του συσχετισμού των δυνάμεων είναι πρωτίστως ζήτημα πολιτικής ισχύος, και το κυριότερο ότι ο υποκειμενικός παράγοντας μπορεί να μην συμμερίζεται το αναγκαίο της ανατροπής των άδικων αντικειμενικών συνθηκών, μπορεί και για λόγους ωριμότητας καμιά φορά!

Υπ' αυτά τα δεδομένα, πράγματι σήμερα είναι μια συμβολική μέρα εφόσον η πολιτική δεν μπορεί να είναι ποτέ ίδια, εκείνης που προηγήθηκε αυτής της μακράς περιόδου, που αποτέλεσε την συνέπεια και το προϊόν της.

Εάν πάλι αποδειχθεί ότι η κρίσιμη μάζα της ελληνικής κοινωνίας δεν έμαθε απολύτως τίποτα απ' αυτήν την περιπέτεια, κατάσταση ουδόλως απίθανη, τότε οι Έλληνες θα την ξαναζήσουν. Σ' αυτόν τον φαύλο κύκλο θα επαναλαμβάνονται «ρεαλιστικές» πολιτικές και βερμπαλιστικές εναλλακτικές, μέχρι την στιγμή της συνείδησης της πραγματικότητας, του βάθους των αντιθέσεων και του εύρους των αντιτιθέμενων. Τότε λένε οι σύγχρονοι ρομαντικοί, θα συμβολίζεται η στιγμή της έναρξης της ιστορίας (σ.σ. αναφερόμενοι στο «τώρα» μιλούν και γράφουν για την ανθρώπινη «προϊστορία» σε μια πιο κοινωνιολογική προσέγγιση των όρων).

Το καινούργιο σ' αυτούς τους συλλογισμούς είναι ότι κάτι τέτοιο δεν είναι αναπόφευκτο να συμβεί. Αυτές οι βεβαιότητες συχνά μας κατέστρεψαν την σκέψη...