Εδώ μένει κόσμος ...(2)

Η μελέτη της ομάδας «Ξωπόλι», την οποία ακολούθησε σειρά προμελετών και μελετών για αναβάθμιση της πόλης, περιέχει και στατιστικά στοιχεία πολύτιμα σήμερα για να εξηγήσουν το πώς - και το κυριότερο: γιατί- εξελίχτηκαν τα διάφορα θέματα που αφορούν τη λειτουργία της.

Έτσι στα 1993, στις οδούς Νικηφόρου Θεοτόκη και Ευγενίου Βουλγάρεως, τα τουριστικά καταστήματα και τα χρυσοχοεία αποτελούσαν αντίστοιχα το 62% και 55% των καταστημάτων. Όμοια, τα καταστήματα ρουχισμού το 23% και 30%  και τα εστιατόρια το 3% και 4%.

Οι ιδιοκτησιακές εκκρεμότητες στο 60% των κτιρίων αποτελούσαν (και αποτελούν ακόμα σε άγνωστο ποσοστό) σοβαρό εμπόδιο στις επισκευές με αποτέλεσμα την ύπαρξη επικίνδυνων κτιρίων (εδώ τα πρωτεία έχουν τα κτίρια του Δήμου και των Αδελφάτων). Παράλληλα, το κόστος επισκευών είναι κατά 50% υψηλότερο από αυτό των νεοανεγειρομένων οικοδομών εκτός Παλιάς Πόλης, κατάσταση που υφίσταται ως σήμερα με διαρκή επιδείνωση.

Σημαντικότατη παράμετρος,  είναι  η οικονομική κατάσταση των κατοίκων. Ζήτημα που ουδόλως θίγεται στον «Κανονισμό» ό οποίος προβλέπει βροχή προστίμων στους κατοίκους  (τους λεγόμενους «χρήστες του μνημείου») στο πλαίσιο της ζητούμενης … συνεργασίας και κατανόησης.

Αναφέρει η ομάδα «Ξωπόλι»:

«Επειδή, κατά τη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών, η τουριστική ανάπτυξη εξελίσσεται στην περιφέρεια και στις παραλιακές ζώνες σε συνδυασμό με το κλείσιμο βιομηχανιών και βιοτεχνιών που υπήρχαν στα περίχωρα της πόλης, ο βασικός πυρήνας  του πληθυσμού - εργάτες, τεχνίτες, μικροέμποροι - περιέπεσε σε οικονομικό μαρασμό. Τα καταστήματα που λειτουργούν στους εμπορικούς άξονες είναι κατά πλειοψηφία επιχειρήσεις που ανήκουν σε μη αυτόχθονες. Μέρος της νεολαίας και του ενεργού οικονομικά πληθυσμού έχει μετοικήσει με αποτέλεσμα πολλές κατοικίες να εγκαταλείπονται και ο πληθυσμός να παρουσιάζεται γερασμένος.

Τα καταστήματα που βρίσκονται στους εμπορικούς δρόμους-άξονες εκτός από αυτ΄ατης οδού Αγίου Βασιλείου (ψαράδικα) δεν έχουν εμπορική χρήση άμεσα συνδεδεμένη με τη ζωή του πληθυσμού αλλά τουριστική χρήση (χρυσοχοεία, καταστήματα τουριστικών ειδών, φαστ φουντ, κλπ) με αποτέλεσμα το χειμώνα να μην παρουσιάζουν ούτε κοινωνική ούτε οικονομική ζωντάνια. Οι κάτοικοι έτσι αναγκάζονται να προμηθεύονται διάφορα είδη από τα καταστήματα της περιφέρειας και επιπλέον να αλλάζουν ή να εγκαταλείπουν τη χρήση των καταστημάτων που διατηρούσαν στην περιοχή τους.»

Τέλος, θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον αν ο Δήμος Κέρκυρας έδινε στη δημοσιότητα τα παρακάτω στοιχεία για την Παλιά  Πόλη:

· Καταγραφή πληθυσμού

· Εργασιακές σχέσεις και τάσεις

· Ιδιοκτησιακό καθεστώς

· Μεταβολές οικονομικών δραστηριοτήτων από το 1970 και μετά

· Δυνατότητες νέων κοινωνικών δραστηριοτήτων

· Απόψεις των κατοίκων για την αξιοποίηση της πόλης τους και τον τρόπο που θάθελαν να γίνει.

Για να φτάσει ο Δήμος στον … περιβόητο (πλέον)   Κανονισμό Αστικής κτλ, υποθέτουμε ότι έχει τα παραπάνω στοιχεία. Τα περιμένουμε.