Εδώ μένει κόσμος … (12) - Εργασίες συντήρησης των κτιρίων
Γιώργος Ζούμπος
03 Αυγούστου 2016
/ 12:06
Στις τελευταίες του σελίδες ο λεγόμενος «Κανονισμός» επισημαίνει τι ισχύει γενικώς και ανακεφαλαιώνει τα βασικά των όσων απαγορεύονται.
Γράφει λοιπόν:
«Τα κτήρια ή τµήµατα αυτών που επισκευάζονται ή αποκαθίστανται θα πρέπει να διατηρούν όλες τις αυθεντικές αρχιτεκτονικές τους λεπτοµέρειες και δεν επιτρέπεται να γίνονται τροποποιήσεις και αλλοιώσεις στη µορφή τους.
Τα νέα επιχρίσµατα θα είναι από τριπτή µαρµαροκονία και στο ίδιο πάχος µε τα παλιά επιχρίσµατα. Δεν επιτρέπεται η χρήση σιδερένιου πλέγµατος για την ενίσχυση του επιχρίσµατος. Από τα παλιά επιχρίσµατα κρατούνται αντιπροσωπευτικά δείγµατα µε χρώµατα που διατηρούνται στις όψεις του κτηρίου και παραδίδονται στην Εφορεία Αρχαιοτήτων Κέρκυρας.
0 χρωµατισµός των κτιρίων θα γίνεται µε χρώµατα που θα επιλέγονται από το εγκεκριµένο από την Εφορεία Αρχαιοτήτων Κέρκυρας χρωµατολόγιο παραδοσιακών χρωµάτων για την πόλη της Κέρκυρας, και αφού προηγηθεί η εφαρµογή δειγµάτων παρουσία υπαλλήλου της Εφορείας Αρχαιοτήτων Κέρκυρας. Τα χρώµατα που θα εφαρµόζονται θα είναι ή παραδοσιακού τύπου µε βάση τον ασβέστη ή σύγχρονου τύπου που θα έχουν συµπεριφορά αντίστοιχη µε εκείνη των παραδοσιακών. Απαγορεύεται η χρήση πλαστικών ή ακρυλικών χρωµάτων που δηµιουργούν ενιαίες επιφάνειες χωρίς την οπτική διαφοροποίηση που δηµιουργούν τα παραδοσιακά υλικά. Ο χρωµατισµός θα πρέπει να γίνεται συνολικά για όλο το κτίριο, σε όλους τους ορόφους και σε όλες τις όψεις του (συµπεριλαµβανοµένων και των µεσοτοιχιών, εφόσον διαµορφώνονται σε εµφανείς όψεις). Σε καµία περίπτωση δεν επιτρέπεται ο τµηµατικός χρωµατισµός του κτηρίου ανά ιδιοκτησία.
Και όλα αυτά βέβαια φαίνονται σωστά, κάνουν προφανέστατα τη ζωή των κατοίκων πιο δύσκολη και βέβαια πιο ακριβή. Είναι βέβαια αυτονόητο ότι αν το νέο επίχρισμα σε κάποιον τοίχο είναι 1,4 εκατοστά και το παλιό ήταν 1,1 εκατοστά (οι αριθμοί τυχαίοι) προκαλείται αλλοίωση της εμφάνισης του κτιρίου οπότε πρέπει στον ιδιοκτήτη να επιβληθούν … τα δέοντα. Αξίζει μάλιστα τον κόπο να μετρήσει κάποιος πόσες φορές μέσα στο λεγόμενο «Κανονισμό» επαναλαμβάνεται η λέξη «απαγορεύεται» και πόσες η φράση «επιβάλλεται πρόστιμο». Από περιέργεια!
Υπάρχει χρωματολόγιο, ωραία, και εφαρμόζονται -στο κτίριο που θα βαφτεί- δείγματα παρουσία υπαλλήλου της Εφορείας Αρχαιοτήτων. Έχουμε όμως μερικούς ενδοιασμούς με κάποια πρόσφατα βαψίματα στο κέντρο της Παλιάς Πόλης.
Ως προς τον τμηματικό χρωματισμό των κτιρίων ανά ιδιοκτησία, τα πράγματα είναι λίγο μπερδεμένα στην Παλιά Πόλη και πιθανόν οι συντάκτες του λεγόμενου «Κανονισμού» να το αγνοούν.
Επειδή η Παλια Πόλη δεν κατοικείται από άτομα με ψηλά εισοδήματα, παρουσιάζεται πολύ συχνά το φαινόμενο να χρειάζεται επισκευή η στέγη ή άλλα κοινόχρηστα τμήματα του κτιρίου και να μην υπάρχει συμφωνία. Άλλοι μπορούν και άλλοι όχι. Και τότε γίνεται το έλα να δεις. Όταν λοιπόν σε κάποιο όροφο χρειάζεται παρέμβαση και χρωμάτισμα και ο μεν ιδιοκτήτης του ορόφου μπορεί, ενώ οι υπόλοιποι (ή έστω ένας) όχι, τι γίνεται; Μένει το κτίριο στη μαύρη συμφορά του;
Θάπρεπε λοιπόν ο συντάκτης του λεγόμενου «Κανονισμού», πέρα από τα «απαγορεύεται» και τα «θα σας κάνουμε – θα σας δείξουμε – θα σας ράνουμε – θα πληρώσετε» κ.τ.λ. να φροντίσει να βρεθούν πηγές οικονομικής ενίσχυσης για όλα τα οριζόμενα και … διατασσόμενα. Να μην περνά η λογική «η Παλιά Πόλη είναι μνημείο (μουσείο) που ανήκει σε όλους αλλά … πληρώνουν οι κάτοικοι».
«Τα κτήρια ή τµήµατα αυτών που επισκευάζονται ή αποκαθίστανται θα πρέπει να διατηρούν όλες τις αυθεντικές αρχιτεκτονικές τους λεπτοµέρειες και δεν επιτρέπεται να γίνονται τροποποιήσεις και αλλοιώσεις στη µορφή τους.
Τα νέα επιχρίσµατα θα είναι από τριπτή µαρµαροκονία και στο ίδιο πάχος µε τα παλιά επιχρίσµατα. Δεν επιτρέπεται η χρήση σιδερένιου πλέγµατος για την ενίσχυση του επιχρίσµατος. Από τα παλιά επιχρίσµατα κρατούνται αντιπροσωπευτικά δείγµατα µε χρώµατα που διατηρούνται στις όψεις του κτηρίου και παραδίδονται στην Εφορεία Αρχαιοτήτων Κέρκυρας.
0 χρωµατισµός των κτιρίων θα γίνεται µε χρώµατα που θα επιλέγονται από το εγκεκριµένο από την Εφορεία Αρχαιοτήτων Κέρκυρας χρωµατολόγιο παραδοσιακών χρωµάτων για την πόλη της Κέρκυρας, και αφού προηγηθεί η εφαρµογή δειγµάτων παρουσία υπαλλήλου της Εφορείας Αρχαιοτήτων Κέρκυρας. Τα χρώµατα που θα εφαρµόζονται θα είναι ή παραδοσιακού τύπου µε βάση τον ασβέστη ή σύγχρονου τύπου που θα έχουν συµπεριφορά αντίστοιχη µε εκείνη των παραδοσιακών. Απαγορεύεται η χρήση πλαστικών ή ακρυλικών χρωµάτων που δηµιουργούν ενιαίες επιφάνειες χωρίς την οπτική διαφοροποίηση που δηµιουργούν τα παραδοσιακά υλικά. Ο χρωµατισµός θα πρέπει να γίνεται συνολικά για όλο το κτίριο, σε όλους τους ορόφους και σε όλες τις όψεις του (συµπεριλαµβανοµένων και των µεσοτοιχιών, εφόσον διαµορφώνονται σε εµφανείς όψεις). Σε καµία περίπτωση δεν επιτρέπεται ο τµηµατικός χρωµατισµός του κτηρίου ανά ιδιοκτησία.
Και όλα αυτά βέβαια φαίνονται σωστά, κάνουν προφανέστατα τη ζωή των κατοίκων πιο δύσκολη και βέβαια πιο ακριβή. Είναι βέβαια αυτονόητο ότι αν το νέο επίχρισμα σε κάποιον τοίχο είναι 1,4 εκατοστά και το παλιό ήταν 1,1 εκατοστά (οι αριθμοί τυχαίοι) προκαλείται αλλοίωση της εμφάνισης του κτιρίου οπότε πρέπει στον ιδιοκτήτη να επιβληθούν … τα δέοντα. Αξίζει μάλιστα τον κόπο να μετρήσει κάποιος πόσες φορές μέσα στο λεγόμενο «Κανονισμό» επαναλαμβάνεται η λέξη «απαγορεύεται» και πόσες η φράση «επιβάλλεται πρόστιμο». Από περιέργεια!
Υπάρχει χρωματολόγιο, ωραία, και εφαρμόζονται -στο κτίριο που θα βαφτεί- δείγματα παρουσία υπαλλήλου της Εφορείας Αρχαιοτήτων. Έχουμε όμως μερικούς ενδοιασμούς με κάποια πρόσφατα βαψίματα στο κέντρο της Παλιάς Πόλης.
Ως προς τον τμηματικό χρωματισμό των κτιρίων ανά ιδιοκτησία, τα πράγματα είναι λίγο μπερδεμένα στην Παλιά Πόλη και πιθανόν οι συντάκτες του λεγόμενου «Κανονισμού» να το αγνοούν.
Επειδή η Παλια Πόλη δεν κατοικείται από άτομα με ψηλά εισοδήματα, παρουσιάζεται πολύ συχνά το φαινόμενο να χρειάζεται επισκευή η στέγη ή άλλα κοινόχρηστα τμήματα του κτιρίου και να μην υπάρχει συμφωνία. Άλλοι μπορούν και άλλοι όχι. Και τότε γίνεται το έλα να δεις. Όταν λοιπόν σε κάποιο όροφο χρειάζεται παρέμβαση και χρωμάτισμα και ο μεν ιδιοκτήτης του ορόφου μπορεί, ενώ οι υπόλοιποι (ή έστω ένας) όχι, τι γίνεται; Μένει το κτίριο στη μαύρη συμφορά του;
Θάπρεπε λοιπόν ο συντάκτης του λεγόμενου «Κανονισμού», πέρα από τα «απαγορεύεται» και τα «θα σας κάνουμε – θα σας δείξουμε – θα σας ράνουμε – θα πληρώσετε» κ.τ.λ. να φροντίσει να βρεθούν πηγές οικονομικής ενίσχυσης για όλα τα οριζόμενα και … διατασσόμενα. Να μην περνά η λογική «η Παλιά Πόλη είναι μνημείο (μουσείο) που ανήκει σε όλους αλλά … πληρώνουν οι κάτοικοι».
