Τι άλλο πρέπει να συμβεί για να αφυπνιστούμε;
editorial
17 Απριλίου 2018
/ 07:57
Ο θάνατος της άτυχης γυναίκας έξω από τον ΟΚΑΝΑ θα αξιοποιηθεί κι αυτός υπέρ της απομάκρυνσης του Οργανισμού από την περιοχή. Τα εκατέρωθεν επιχειρήματα γνωστά και πολλάκις επαναληφθέντα.
Τώρα ας πέσει το φως της δημοσιότητας και του προβληματισμού στο γεγονός ότι ένας ακόμα νέος άνθρωπος χάθηκε μέσα σε δεκαπέντε μέρες στην Κέρκυρα, και ο θάνατος του σχετίζεται με τις ψυχοτρόπες ουσίες. Οι λεπτομέρειες των δυο περιπτώσεων, που έγιναν γνωστές από αστυνομικές πηγές, δεν επιβεβαιώνουν την αρχική υποψία ότι δηλ. κάποιο περίεργο φορτίο σκόρπισε το θανατικό. Οι δυο περιπτώσεις είναι διακριτά διαφορετικές, λένε. Εκείνο που βγάζει τους ανυποψίαστους από τη νιρβάνα τους, είναι πως η συχνότητα των περιστατικών δεν κρίνεται συγκυριακή αλλά αποδίδεται στην αυξημένη κυκλοφορία ψυχοτρόπων στην Κέρκυρα. Εφόσον έτσι έχουν τα πράγματα, η συζήτηση για τη χωροθέτηση δραστηριοτήτων Οργανισμών, όπως ο ΟΚΑΝΑ, δεν μπορεί να γίνεται με αρνητική προσέγγιση αλλά αντιθέτως. Είναι γνωστός ο επιστημονικός ανταγωνισμός ανάμεσα στους θιασώτες της στεγνής αγωγής απεξάρτησης και της υποκατάστατης. Είναι επίσης γνωστή η ιδεολογικοπολιτική αντιπαράθεση ως προέκταση του πρώτου για τη νομιμοποίηση και την απαγόρευση. Σ' εκείνο που συγκλίνουν οι εκατέρωθεν προσεγγίσεις είναι ότι δεν μπορεί ένα τέτοιο κοινωνικό πρόβλημα να σπρώχνεται κάτω από το χαλάκι. Κι όταν το κάνουμε, έρχεται η ίδια η ζωή..., πιο σωστά ο ξαφνικός θάνατος, να προκαλέσει αυτός για μια ακόμα φορά το ενδιαφέρον μας με την ανησυχία στραμένη στα παιδιά και τους δικούς μας ανθρώπους.
Υπ' αυτήν την έννοια, το ζήτημα δεν είναι που θα πάει ο ΟΚΑΝΑ αλλά η ανάγκη για πρόληψη, φροντίδα, αγωγή, αλληλεγγύη, περίθαλψη. Ιδιότητες κοινωνικές μάλλον παρά ιατρικές, επιστημονικές. Ζουν ανάμεσά μας πολλοί άνθρωποι που γνωρίζουν καλύτερα τις διαστάσεις του προβλήματος. Η υποκριτική στάση, αυτή η ίδια που αποκαλεί τον καρκίνο, επάρατη νόσο, προτιμάει να εθελοτυφλεί και να πολιτεύεται δήθεν εκ του ασφαλούς, κρυπτόμενη πίσω από στατιστικές δοξασίες ότι δηλ. δεν θα συμβεί ποτέ σε 'μας κάτι τέτοιο. Λάθος ολέθριο, αντικοινωνικό, ανώριμο. Οι κοινωνίες δεν ιδιωτεύουν, πρόκειται για εγγενή αντίφαση. Τόσο η Φ.Σ. όσο και ο Ν.Μ. ήταν αδέλφια μας κι έφυγαν μέρα μεσημέρι, μπροστά στα έκπληκτα μάτια μας! Το θέμα δεν είναι που θα πάει ο ΟΚΑΝΑ αλλά να υπάρχει και να μην συμπεριφέρεται σαν πενθήμερη, δημόσια Υπηρεσία...
