κον Αλέξη Τσίπρα, πρωθυπουργό. Ενταύθα
editorial
04 Δεκεμβρίου 2017
/ 11:25
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΑΪΤΗΣ
Συζητήσεις χαμηλής πολιτικής, όπως ένα τοπικό, αναπτυξιακό συνέδριο, δεν είναι δυνατόν να κατισχύσουν των καταστάσεων του χειραγωγικού πλαισίου που διέπει κάθε τι στην ελληνική σκηνή. Ακόμα κι έτσι όμως, η παρουσία εδώ του πρωθυπουργού είναι μια ευκαιρία.
Κύριε πρωθυπουργέ,
Στο όνομα της Κέρκυρας γίνεται μεγάλος τζίρος, ολοένα αυξανόμενος την τελευταία πενταετία. Η ομορφιά και η θέση της σε συνδυασμό με αποτρεπτικές καταστάσεις σε ομοειδείς, τουριστικούς προορισμούς, ενίσχυσαν την αξία της. Έγινε αυτό που αποκαλείται ανάπτυξη. Παρά τις δυσχερείς, ελληνικές, δημοσιονομικές συνθήκες, η οικονομία της μεγεθύνθηκε. Προφανώς και λόγω του διεθνοποιημένου χαρακτήρα της τουριστικής οικονομίας. Το διάστημα αυτό επένδυσαν και συνεχίζουν να το κάνουν, σημαντικοί «παίκτες» της τουριστικής αγοράς και του real estate, επιβεβαιώνοντας την τάση. Όμως ακόμα και με μια ματιά στη διάρθρωση της οικονομίας, εύκολα διαπιστώνεται ότι οι πόροι που παραμένουν εδώ, διαρκώς λιγοστεύουν. Όλοι οι μηχανισμοί αφαίμαξης της τοπικής οικονομίας λειτουργούν με τρόπο, που η αύξηση των αφίξεων των επισκεπτών να παραπέμπει μάλλον στην αύξηση του κόστους διαχείρισης παρά σε 'κείνη του τοπικού εισοδήματος. Άλλωστε ο τρόπος που γεννήθηκε και εδραιώθηκε και στην Κέρκυρα ο τουρισμός, ακολούθησε το νεοφιλελεύθερο υπόδειγμα. ΄Ο, τι διαφορετικό, διαχρονικά, έμεινε μειοψηφικό, ηττήθηκε και έσβησε, προκαλώντας έτσι την πεποίθηση πως μάλλον δεν δουλεύει.
Εν αρχή ει η πολιτική
Οι δυο αποκλίνουσες καταστάσεις, των αφίξεων και της παραμένουσας εδώ προτιθέμενης αξίας, βρέθηκαν στο επίκεντρο του πρόσφατου 1ου Συνεδρίου για τον κερκυραϊκό τουρισμό. Μια προσπάθεια αποκωδικοποίησης, ένας απολογισμός, και ει δυνατόν η σκιαγράφηση διαφορετικής διαχείρισης των πραγμάτων. Αναμφίβολα το θέμα δεν είναι τοπικό. Ορίζεται από τον γενικό, οδικό χάρτη για τη διοίκηση και την οικονομία. Διεξάγεται μέσα σε συγκεκριμένο πλαίσιο, που αναπαράγεται η υφιστάμενη κατάσταση.
Δεν διεκδικήθηκαν τίτλοι πρωτοτυπίας και καινοτομίας όταν το καθιερωμένο παράδειγμα του Οργανισμού Διαχείρισης Προορισμού, τέθηκε προς συζήτηση πάνω και στο κερκυραϊκό τραπέζι. Η οργάνωση αυτή επιβάλλεται ώστε να υποχρεώσει σε συνεργασία Δημόσιο, τοπικούς θεσμούς και φορείς, και επιχειρήσεις. Σήμερα το υφιστάμενο, μάλλον χαλαρό υπόδειγμα, λειτουργεί κατά τέτοιο τρόπο, που η οικονομία επιβάλλεται στην κοινωνία και την πολιτική με τα ως άνω αποτελέσματα. Εφόσον το ζητούμενο είναι η αποκατάσταση της προτεραιότητας της πολιτικής, η σειρά των πραγμάτων θα είναι η αντίθετη. Έτσι και η χρηματοδότηση τέτοιων Οργανισμών (και του κερκυραϊκού) να γίνεται από το Δημόσιο ενώ το πλαίσιο και οι ρόλοι να προκύψουν με δημοκρατικό τρόπο, αποτιμώντας και την σχετική, διεθνή εμπειρία. Η δημιουργία κατά τόπους Οργανισμών Διαχείρισης Προορισμού δεν αντιστρατεύεται την περιφερειακή και την εθνική διάσταση της οργάνωσης. Κάθε άλλο μάλιστα, τις δυναμώνει ενώ περιορίζονται και οι αυθαιρεσίες.
Το «μαύρο κουτί»
Όσες φορές στο παρελθόν απέτυχαν τέτοιες προσπάθειες, τούτο έγινε με την επίδειξη αποκλειστικά και μόνον γραφειοκρατικής συμπεριφοράς από τους εκπροσώπους του ελληνικού Δημοσίου, και το χειρότερο, με στάση ενδεή απέναντι στην επιχειρηματικότητα, στην οποία αναγνωριζόταν πως τάχαμου είναι η μόνη που εκφράζει τις δυνάμεις της αγοράς.
Αυτή η υποταγή στους εκπροσώπους της επιχειρηματικότητας, κατά σειρά ισχύος, μεγέθους και εύρους, οδήγησε στο σημερινό καθεστώς με αποτέλεσμα να χειμάζεται κυριολεκτικώς η τοπική οικονομία μιας κατά τα λοιπά αναπτυγμένης και πλούσιας Περιφέρειας. Η δραστηριοποίηση εδώ υποκειμένων μεγάλης και διεθνούς συγκέντρωσης κεφαλαίου θα μεγαλώνει την αφαίμαξη, ξεζουμίζοντας τον πόρο. Τα παραδείγματα πολλά, δεν αναφέρονται για λόγους αποφυγής της εύκολης εντυπωσιοθηρίας.
Η αιμορραγία
Η αδυναμία συγκράτησης πόρων, εκτός των δημοσιονομικών πολιτικών, που παρέλκουν αυτού του σημειώματος, οφείλεται και στην διαρκώς επιδεινούμενη κατάσταση της εργασίας και της τοπικής παραγωγής, ιδίως της πρωτογενούς. Η καταρρέουσα αμοιβή της εργασίας όλα αυτά τα χρόνια της μεγέθυνσης της τουριστικής οικονομίας, πέραν των προφανών κοινωνικών προβλημάτων που συνεπάγεται, μεταδίδεται σα λοιμώδες νόσημα και στη μικρή επιχείρηση. Κι αυτό γίνεται καθοδικό σπιράλ κακής αναδιανομής των πόρων στο σώμα της τοπικής οικονομίας.
Αναλόγως, η διαχρονική απίσχναση της πρωτογενούς παραγωγής, με ευθύνη της γενικής κυβέρνησης και εκόντες άκοντες τους ντόπιους, έχει ως αποτέλεσμα την τροφοδοσία με εισαγόμενα, έτσι που να ισχυροποιείται, αναλόγως της αύξησης της κατανάλωσης, κι άλλος ένας μηχανισμός αφαίμαξης ή αν προτιμάτε αδυναμίας συγκράτησης πόρων.
Νόστος
Αυτό δεν είναι πλαίσιο, είναι μάλλον ξέφραγο αμπέλι, κατάσταση που ενθαρρύνεται από την έλλειψη χωροταξικού σχεδιασμού, τον προσχηματικό, δημοκρατικό προγραμματισμό και την αναπηρία των δημοσίων Υπηρεσιών, που συγκροτούν «πουκάμισο αδειανό» όσον αφορά στην αναγκαία, ηγεμονία της πολιτικής στην οικονομία. Μια ματιά μόνον στην κατάσταση της δημόσιας υποδομής είναι αρκετή για να εισπράξει ο παρατηρητής, σπαρταριστή την αντίφαση. Τι να πει κανείς για τη διαχείριση των απορριμμάτων, τους δρόμους, τα λιμάνια; Πλούσιος τόπος, ρακένδυτος, στολισμένος, κατά περίπτωση, ακριβά κοσμήματα! Καρναβάλι!!!
Καλλιεργεί νέες αυταπάτες η αφήγηση ότι δηλ. είναι δυνατόν να προκύψουν διαδικασίες αναδιανομής επί το λαϊκότερον δίχως την αναίρεση του αποικιοκρατικού πλαισίου, μέσα στο οποίο αναπαράγεται διαρκώς και με κάθε αφορμή και ευκαιρία το δήθεν φιλελεύθερο υπόδειγμα στην οικονομία ενώ είναι εκκωφαντική η χειραγώγηση που υφίσταται η ελληνική πολιτική και η οικονομία. Μια συζήτηση επί της ουσίας θα συνέβαλε στην περαιτέρω αποκάλυψη πολιτικών ακόμα και στα μάτια του πιο καλοπροαίρετου ενώ θα φώτιζε και σκοτεινά σημεία της υφιστάμενης κατάστασης. Ελπίζω το αναπτυξιακό συνέδριο να μην υποκύψει στις επικοινωνιακές Σειρήνες. Πάντως εμείς, καλού, κακού, έχουμε ζητήσει να μας δέσουν στο κατάρτι...
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΑΪΤΗΣ
Είναι ο εκδότης - διευθυντής της Ενημέρωσης. Έχει σπουδάσει και εργαστεί ως μηχανικός και ηλεκτρονικός. Δημοσιογραφεί από τις αρχές της δεκαετίας του 1980. Έχει συνεργαστεί με σχεδόν όλες τις αθηναϊκές εφημερίδες. Διετέλεσε πρόεδρος του Συνδέσμου Ημερησίων Περιφερειακών Εφημερίδων, τον οποίον υπηρέτησε και από τη θέση του γενικού γραμματέα στο δ.σ. επί οκτώ χρόνια. Πιστεύει πως η ισχυρότερη ιδιότητα του δημοσιογράφου στην ενημέρωση είναι το ενδιαφέρον του για τα κοινά και στην επικοινωνία η έντιμη και ανιδιοτελής διαμεσολάβηση.
