Τα τρένα που φύγαν...
Η πορεία των ερευνών για υδρογονάνθρακες στο θαλάσσιο οικόπεδο 2, δυτικά της Κέρκυρας, στα όρια της ελληνικής με την ιταλική ΑΟΖ, και η υπογραφή της παραχώρησης της ΤΡΑΙΝΟΣΕ στην ιταλική Ferrovie,
αναμένεται να μονοπωλήσουν τις συζητήσεις εδώ, ανάμεσα στις δυο αντιπροσωπείες με επικεφαλής τους δυο πρωθυπουργούς. Ιδιαιτέρως για τη δεύτερη περίπτωση (σ.σ. θάλεγε κανείς πως είναι και το μοναδικό θέμα της κατά τα λοιπά βαρύγδουπης πρώτης του Αναπτυξιακού Συμβουλίου Ελλάδας - Ιταλίας) πίσω από την «υποχρεωτική» για τα ελληνικά δημοσιονομικά παραχώρηση, «κρύβεται» ως γνωστόν η αποτροπή επιστροφής κοινοτικών πόρων 692 εκ. €, που δαπανήθηκαν ματαίως για τον εκσυγχρονισμό της μονοπωλιακής, σιδηροδρομικής επιχείρησης!
Αυτή την «αγαθοεργία» αναλαμβάνουν οι Ιταλοί, παίρνοντας την ΤΡΑΙΝΟΣΕ με λιγότερα από τα μισά λεφτά απ΄ όσα πήρε η Παρί τον Νεϊμάρ απ' τη Μπαρτσελόνα!Θα την έπαιρναν οι Κινέζοι, σ' αυτήν την περίπτωση όμως όφειλαν να επιστρέψουν και τους κοινοτικούς πόρους κι έτσι την έκαναν με ελαφρά και δεν εμφανίστηκαν καν στον διαγωνισμό. Πριν απ' όλα αυτά κυριαρχούσε το σενάριο της κομβικής, κινεζικής επένδυσης με στόχο την ευρωπαϊκή καταναλωτική ενδοχώρα δια της πολυετούς παραχώρησης εκ μέρους του ελληνικού Δημοσίου, του λιμανιού του Πειραιά, της ΤΡΑΙΝΟΣΕ κι ενός μεγάλου χώρου στο Θριάσιο, όπου τα κινέζικα θα συσκευάζονταν ή θα τυποποιούνταν με κατάληξη .eu.
Μια τέτοια υπόθεση προφανώς και θα είχε το καλώς έχει της Γερμανίας, έτσι που ο κάθε καλόπιστος να υποψιάζεται (και) γερμανικά κεφάλαια πίσω απο την επένδυση. Προκηρύχτηκε το καλοκαίρι του 2014 επί Σαμαρά, ακυρώθηκε λόγω των πολιτικών εξελίξεων, κι όταν επανήλθε, οι Κινέζοι δεν εμφανίστηκαν καν στον διαγωνισμό, στον οποίον προβλεπόταν μικρότερη έκταση στο Θριάσιο και που η σιδηροδρομική πήρε εντέλει την άγουσα προς τα ιταλικά χέρια.
Αυτά τα χέρια θα σφίξει σήμερα ο επικεφαλής του πτωχευμένου, ελληνικού Δημοσίου. Χαμογελαστός θα σφίξει το χέρι του άλλοτε αριστεριστή δημοσιογράφου ομολόγου του, κάτω από την κερκυραϊκή λιακάδα, στο ειδυλλιακό περιβάλλον των παλιών ανακτόρων, απολαμβάνοντας τα τερψιλαρύγγια του Έκτορα.
Ακριβώς σαν σήμερα πριν 74 ολόκληρα χρόνια, η αποδεκατισμένη ιταλική Aqui (εκεί δίπλα φιγουράρει το μνημείο των ανδρών της) έσκυβε ν' αποφύγει τον καταστροφικό, γερμανικό, εμπρηστικό βομβαρδισμό, που ξεπάστρεψε κυριολεκτικά κάθε μνημείο, και όχι μόνον, της ιστορικής πόλης... Αυτές τις επιστροφές δεν τις πήραμε ποτές!