Όταν η Κίρκη ερωτεύθηκε τον Οδυσσέα...
Editorial
26 Ιουλίου 2017
/ 15:09
Γίνεται μάλλον αντιληπτό ότι με εξυπνάδες στο fb δεν αντιμετωπίζεται η σημερινή οδυνηρή κατάσταση.
Η λειτουργική αδυναμία των πάσης φύσεως δημοσίων φορέων, των δήμων συμπεριλαμβανομένων, δεν αποτελεί αποκλειστικά και μόνον το αποτέλεσμα της ικανότητας της τρέχουσας διοίκησης. Το ίδιο το dna των δημόσιων φορέων αποδεικνύεται προβληματικό εφόσον δεν συστάθηκαν και στελεχώθηκαν για να υπηρετήσουν το δημόσιο συμφέρον αλλά τη διαχείριση των δημόσιων πόρων με τρόπο που να εξυπηρετείται και να αναπαράγεται η ισχύς της παράταξης, που διοικεί.
Δυστυχώς, αυτή η διαπίστωση γίνεται από το λυκαυγές του νέου ελληνικού κράτους και παρά τις φιλόδοξες, ενδιάμεσες νομοθετικές τομές, εξακολουθεί. Οι συγκρίσεις συνήθως γίνονται ανάμεσα στο Δημόσιο και το ευέλικτο και αποτελεσματικότερο ιδιωτικό. Είναι όμως και αυτές επηρεασμένες από τις κυρίαρχες αντιλήψεις περί την συγκρότηση του ελληνικού σχηματισμού και πέραν κάποιων εξαιρέσεων, αναφέρονται σε μια ψεύτικη εικόνα. Και τούτο διότι ο λόγος γίνεται για ένα Δημόσιο, που στήθηκε ώστε να εξυπηρετεί το ιδιωτικό και συνήθως ένα ιδιωτικό, σκανδαλωδώς κρατικοδίαιτο!
Προφανώς έτσι περιγράφονται και οι δημοτικές, διοικητικές υπηρεσιακές ικανότητες. Κι αν ξεσπάει λυσσωδώς η κριτική απέναντι σε κάθε Αρχή, και την υφιστάμενη, είναι διότι σα να μαγεύτηκε κι αυτή από τις κατεστημένες ιδιότητες, παραδόθηκε εντέλει στο πλαίσιο και την αισθητική της αποδόσής τους, που πόρρω απέχουν των απαιτήσεων και των αναγκών.
Το ότι μια πολιτική αλλαγή θα έπρεπε να αλλάξει συθέμελα το οικοδόμημα είναι το πρόδηλο όμως δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα απολάμβανε την ικανοποίηση όλων όσοι ισορροπούν στην παρούσα κατάσταση. Θα είναι πολλοί εκείνοι που θα θιγούν αναπόφευκτα από μια τέτοια αλλαγή, την οποία θα πρέπει πολλοί άλλοι να την εμπνεύσουν, να την υποστηρίξουν και να την υπηρετήσουν.
Γίνεται μάλλον αντιληπτό ότι με εξυπνάδες στο fb δεν αντιμετωπίζεται η σημερινή οδυνηρή κατάσταση... Κι αν είναι κάτι που κουβάλησε στην κυβερνητική διοίκηση τον Τσίπρα είναι αυτή η προσδοκία, της σύγκρουσης με το αεί παλιό, άδικο, χαλασμένο, παγιδευμένο και αναποτελεσματικό.
Η αμαρτία του δεν είναι ότι δεν πήρε και σπουδαίες αποδόσεις στο ομόλογο, που έβγαλε στις αγορές αλλά ότι δεν επιχείρησε το μείζον, την ξεθεμελίωση του παλιού ήθους και των σχέσεων. Κάτι που όταν συμβαίνει μπορεί και να χρειάζεται τον χρόνο του για να καθιερωθεί, προκαλείται όμως υποχρεωτικά με έφοδο! Και την έφοδο συνήθως την κάνεις στην αρχή... Πριν σε πάρει χαμπάρι η Κίρκη...
Δυστυχώς, αυτή η διαπίστωση γίνεται από το λυκαυγές του νέου ελληνικού κράτους και παρά τις φιλόδοξες, ενδιάμεσες νομοθετικές τομές, εξακολουθεί. Οι συγκρίσεις συνήθως γίνονται ανάμεσα στο Δημόσιο και το ευέλικτο και αποτελεσματικότερο ιδιωτικό. Είναι όμως και αυτές επηρεασμένες από τις κυρίαρχες αντιλήψεις περί την συγκρότηση του ελληνικού σχηματισμού και πέραν κάποιων εξαιρέσεων, αναφέρονται σε μια ψεύτικη εικόνα. Και τούτο διότι ο λόγος γίνεται για ένα Δημόσιο, που στήθηκε ώστε να εξυπηρετεί το ιδιωτικό και συνήθως ένα ιδιωτικό, σκανδαλωδώς κρατικοδίαιτο!
Προφανώς έτσι περιγράφονται και οι δημοτικές, διοικητικές υπηρεσιακές ικανότητες. Κι αν ξεσπάει λυσσωδώς η κριτική απέναντι σε κάθε Αρχή, και την υφιστάμενη, είναι διότι σα να μαγεύτηκε κι αυτή από τις κατεστημένες ιδιότητες, παραδόθηκε εντέλει στο πλαίσιο και την αισθητική της αποδόσής τους, που πόρρω απέχουν των απαιτήσεων και των αναγκών.
Το ότι μια πολιτική αλλαγή θα έπρεπε να αλλάξει συθέμελα το οικοδόμημα είναι το πρόδηλο όμως δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα απολάμβανε την ικανοποίηση όλων όσοι ισορροπούν στην παρούσα κατάσταση. Θα είναι πολλοί εκείνοι που θα θιγούν αναπόφευκτα από μια τέτοια αλλαγή, την οποία θα πρέπει πολλοί άλλοι να την εμπνεύσουν, να την υποστηρίξουν και να την υπηρετήσουν.
Γίνεται μάλλον αντιληπτό ότι με εξυπνάδες στο fb δεν αντιμετωπίζεται η σημερινή οδυνηρή κατάσταση... Κι αν είναι κάτι που κουβάλησε στην κυβερνητική διοίκηση τον Τσίπρα είναι αυτή η προσδοκία, της σύγκρουσης με το αεί παλιό, άδικο, χαλασμένο, παγιδευμένο και αναποτελεσματικό.
Η αμαρτία του δεν είναι ότι δεν πήρε και σπουδαίες αποδόσεις στο ομόλογο, που έβγαλε στις αγορές αλλά ότι δεν επιχείρησε το μείζον, την ξεθεμελίωση του παλιού ήθους και των σχέσεων. Κάτι που όταν συμβαίνει μπορεί και να χρειάζεται τον χρόνο του για να καθιερωθεί, προκαλείται όμως υποχρεωτικά με έφοδο! Και την έφοδο συνήθως την κάνεις στην αρχή... Πριν σε πάρει χαμπάρι η Κίρκη...
