Υπάρχει τρόπος να φτιάξουμε τους δρόμους;

ΚΕΡΚΥΡΑ. Πρόκειται για έναν αποκαλυπτικό τραγέλαφο, στον οποίο συνδυάζονται η ξεπερασμένη και γραφειοκρατική συμπεριφορά με τις απαιτήσεις της σύγχρονης τεχνολογίας και των υποδομών. Αποτέλεσμα μια οδική κουρελαρία, κατά κανόνα επικίνδυνη, και οπωσδήποτε δυσφημιστική για ένα νησί που ζει, πλασάροντας την ομορφάδα του. Η αποτύπωση της αλγεινής εικόνας έχει επαναληφθεί πολλές φορές με ένταση κι από σχεδόν όλα τα ΜΜΕ του νησιού, όπως και η απόγνωση των διοικούντων, που διατείνονται ότι τα χρήματα δεν επαρκούν.

Ο Δήμος με 100 χιλ. από το τεχνικό του πρόγραμμα, μόλις που θα μπορέσει να κλείσει κάποιες λακούβες κι ίσως να περάσει μ' ένα ασφάλτινο φιλμ κάποια λίγα μέτρα των πιο προβληματικών δρόμων... Η Περιφερειακή Ενότητα για τον ίδιο σκοπό διαθέτει επιχορήγηση περίπου 4 εκατ., που κατά την Ν. Πανδή, σκέφτεται να τα διανείμει, περίπου σε ίσα μέρη, Βορρά, Μέση και Νότο. Οι εργολαβίες αναμένονται από τούδε, που ανοίγει ο καιρός, ώστε να έχει μπαλωθεί ό, τι μπορεί να γίνει μέχρι την αρχή του φόρτου της τουριστικής σεζόν. Φτάνει όμως αυτό;

Είναι φανερό ότι δεν φτάνει και μάλιστα, χρόνο με τον χρόνο, επιβαρύνεται όλο και περισσότερο η οδική υποδομή, μεγεθύνοντας εκθετικά τις ανάγκες. Η γραφειοκρατία όμως επικαλούμενη την οικονομική δυσπραγία, την έλλειψη προσωπικού και σε πολλές περιπτώσεις την έλλειψη προθυμίας αλλά και προσόντων, κινείται κατά τα ειωθότα, περιορίζοντας ακόμα περισσότερο την απόδοση των έτσι κι αλλιώς εξαιρετικά περιορισμένων πόρων.

Η πόλη

Εξαιρώντας τα έργα πεζοδρόμησης στο ιστορικό κέντρο, που διήρκεσαν πάνω από δυο δημοτικές θητείες, το υπόλοιπο δίκτυο είναι σε κακή, σε μερικές μάλιστα περιπτώσεις, σε ολέθρια κατάσταση. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα ο εσωτερικός δρόμος της Γαρίτσας έως και από το Κανόνι. Επιπλέον πρόβλημα δημιουργείται και με την αθλιότητα των υποτιθέμενων ποδηλατόδρομων, το πεδίο της ομερτά όλων των δημοτικών παρατάξεων και των Διαχειριστικών ελληνικών και ευρωπαϊκών, που παρέλαβαν τελικώς αυτή την αθλιότητα, ξοδεύοντας λεφτά με τα οποία θα μπορούσαν να αποκαταστήσουν την κύρια οδοποιία της πόλης. Είναι βέβαιο ότι η γραφειοκρατία θα αντιπαραθέσει σ' αυτόν τον ισχυρισμό, προβλήματα επιλεξιμότητας μιας τέτοιας δαπάνης, όπως είναι επίσης βέβαιο ότι σε τελική ανάλυση θα αναδειχθεί η συμβιβασμένη με την κακομοιριά, πολιτική αβελτηρία σε κάθε επίπεδο, που νομιμοποιεί και εφαρμόζει αυτή την παράλογη συνθήκη επιλογής έργων, εντέλει κατασπατάλησης των δημοσίων πόρων, ανεξαρτήτως προέλευσης.

Πράξεις δίχως... εφαρμογή

Τρεις δεκαετίες εκκρεμούν οι πράξεις εφαρμογής των πολεοδομικών μελετών, που θα αποκαθιστούσαν Κανόνι, Παγκρατέικα και Κωτσέλα. Μάλιστα η ένταξη ιδιοκτησιών στο Σχέδιο απαιτούσε την εισφορά σε γη και λεφτά, που εφόσον ολοκληρωνόταν κάποτε η Πράξη, θα απέδιδε, εκτός των άλλων, και την αποκατάσταση των δρόμων. Αυτά όλα θεωρητικά, διότι πρακτικά σήμερα δεν υπάρχει δεκάρα τσακιστή από εκείνο το κεφάλαιο κι έτσι ακόμα κι αν κλείσουν οι εκκρεμότητες, κανείς δεν περιμένει την εφαρμογή των κεκανονισμένων...

Οι εθνικοί δρόμοι

Εφόσον βεβαίως όταν γράφουμε κερκυραϊστί ε.ο. ενοούμε π.χ. κι εκείνη που πάει στη Λευκίμμη, είναι φανερό ότι πρόκειται για ευφημισμό. Υποτίθεται ότι το πιο ώριμο έργο αυτού του γραφειοκρατικού συμπλέγματος είναι η παράκαμψη του Βρυώνη όμως η εξέλιξή του μπαινοβγαίνει στα διαδοχικά ΠΕΠ με ταχύτητα χελώνας και κανείς δεν μπορεί να υποσχεθεί κατηξγορηματικά την καλή του έκβαση...

Η ε.ο. Παλαιοκαστρίτσας περιμένει την στιγμή που θα "ανοίξει" η προσωρινή άσφαλτος, που καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος της για να τη μετατρέψει σε ναρκοπέδιο σε επιχειρησιακή ετοιμότητα. Και μόνον ότι παραμένει χαρακτηρισμένος ως εθνικός, "κλειστός" αυτοκινητόδρομος, αυτός που σήμερα φιλοξενεί την πολυσύχναστη αγορά της πόλης, με πολυκαταστήματα εκατέρωθεν δίχως κόμβους και στη μέση να αχνοφαίνεται μια διπλή, "συμπαγής" διαγράμμιση, συνιστά το μέτρο της διαχρονικής ευθύνης της γραφειοκρατίας. Και εις επίρρωσιν αυτών υπενθυμίζεται ότι οι απαλλοτριώσεις για τον δρόμο άρχισαν επί δικτατορίας, δηλ. πριν από περίπου μισό αιώνα!

Πηγές χρηματοδότησης

Στο ΠΕΠ 2014-2020 για όλη την Επτάνησο προβλέπονται πιστώσεις της τάξης των 25 εκατ. δίχως η οδοποιία να είναι επιλέξιμη δαπάνη. Είναι όμως η οδική ασφάλεια, που σημαίνει σήμανση κα. τεχνικές παρεμβάσεις, και όπως ισχυρίζονται οι γνωρίζοντες, θα μπορούσαν να ενταχθούν σ' αυτές και κάποιες κατασκευές. Τις μελέτες για όλη την Επικράτεια, τα Ιόνια και την Κέρκυρα έχει εκπονήσει προ πολλών ετών η ΕΓΝΑΤΙΑ Α.Ε. και παραμένουν εδώ προς αξιολόγηση στις Τεχνικές Υπηρεσίες από την εποχή του Σπύρου ακόμα! Κι ας σημειωθεί ότι αυτή η στάση συνιστά έμπρακτη απόσταση από τις υποχρεώσεις φροντίδας των δρόμων, όπως αυτή αποτυπώνεται στον από δεκαετίας νόμο Σουφλιά (3481/2006) και βαρύνει τις αυτοδιοικητικές Αρχές, γεγονός που σημαίνει ότι σε κάθε περίπτωση μπορεί να βρεθούν υπόλογες και υπόχρεες αποζημιώσεων σε περίπτωση ατυχήματος απέναντι σε ιδιώτες και ασφαλιστικές εταιρείες.

"Αντιπαροχή"

Οι πιο προκλητικές και τολμηρές σκέψεις για την εξασφάλιση της αναγκαίας χρηματοδότησης αναφέρονται "να δώσουμε εκείνο και να το συνδέσουμε με την υποχρέωση του αναδόχου να μας φτιάξει τμήματα του οδικού δικτύου". (Σ.σ. Σχετικά πρόσφατη ήταν η απονενοημένη, κοινή ανακοίνωση των τουριστικών φορέων του είδους, αφού θα δώσουμε τα αεροδρόμια στη FRaport να της επιβάλουμε να φτιάξει το αεροδρόμιο στη Λευκίμμη και τον δρόμο Βορρά - Νότου. Δεν ξέρει πως να αντιμετωπίσει κανείς τέτοιες "προτάσεις";). Όμως ακόμα και αν υπήρχε κάποιος τολμηρός αυτοδιοικητικάριος να αποπειραθεί το "επαίσχυντο", ακόμα κι αν υπερέβαινε το κίνημα του "κάτω τα χέρια" και του "όχι γενικώς", αναρωτιέται κανείς ποιές δημόσιες Υπηρεσίες θα "έτρεχαν" το έργο σε ότι κομβικό απέμενε να τις αφορά και θα ασκούσαν με περίσσεια επιμέλεια τον έλεγχο ώστε το διακύβευμα να αποβεί εντέλει υπέρ του δημοσίου συμφέροντος;