Με αφορμή την συνέντευξη του Έντι Ράμα στον Σκάι: "Τι ζητούν οι Βούλγαροι στη Μακεδονία"...

"Να μην χαλάσουμε τις σχέσεις", "έχουμε παιδιά και οικογένεια στην Ελλάδα", "είναι πολλοί οι δικοί μας που δουλεύουν εκεί". Ο Έντι Ράμα, ή αυτός που απαντάει για λογαριασμό του τέλος πάντων, τους καθησύχασε. Η επόμενη μέρα πάντως ήταν διθυραμβική για τον Αλβανό πρωθυπουργό, "bravo Edi", "respekt Edi Rama" και εικονομηνύματα με "like" και σημαιούλες της Αλβανίας και του Κοσόβου. Η απ'ευθείας μετάδοση στο fb της συνέντευξής του στον Παπαχελά, με ταυτόχρονη αλβανική μετάφραση έκανε, μέχρι νωρίς το απόγευμα της Τετάρτης, πάνω από 170 χιλ. εμφανίσεις, εισπράττοντας λίγο πάνω από 11 χιλ. like.

Τι ήταν αυτό όμως που ικανοποίησε τους Αλβανούς τηλεθεατές από την παρουσία του Ράμα απέναντι σε έναν Έλληνα δημοσιογράφο; Αναμφίβολα, η τόνωση του εθνικού γοήτρου. Έχοντας μελετήσει καλά τα sos μιας τέτοιας συζήτησης, είχε μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να τεκμηριώσει τις αιχμές της εξωτερικής του πολιτικής. Το επαναλαμβανόμενο δόγμα του ήταν η διαπραγμάτευση όλων μαζί των διαφορών σε μια προφανώς μετωπική στρατηγική κίνηση. Και μόνον η έκδηλη αυτή του πρόθεση, συντηρεί την ένταση, που καθιερώθηκε επί των ημερών του στις διμερείς σχέσεις με την Ελλάδα αλλά και με την Σερβία.

Και ποιο είναι το επιδιωκόμενο; Η συμπερίληψη των αλβανικών εδαφών στη χάραξη και κατασκευή του μοναδικού, μέχρι ώρας, νότιου αγωγού μεταφοράς φυσικού αερίου (ΤΑΡ) από την Ανατολή στη Δύση, και μάλιστα εναλλακτικού ως προς την προέλευση του καυσίμου (σ.σ. αζέρικου κι όχι ρωσικού), υπήρξε η δεύτερη εντυπωσιακή δυτική παροχή στα Τίρανα. Ένα ηχηρό καλωσόρισμα στο πλαίσιο της γεωστρατηγικής της. Είχε προηγηθεί η επίθεση εναντίον του Βελιγραδίου, με αποκορύφωμα τους βομβαρδισμούς την Άνοιξη του 1999, και αποτέλεσμα την απόσχιση της επαρχίας από τον σερβικό κορμό. Την Τρίτη ο Ε. Ράμα μίλησε για δυο αλβανικά κράτη.

Μέχρι τότε, τουλάχιστον μετά τον 2ο παγκόσμιο, η Αλβανία ήταν terra incognita, και δεν απασχολούσε κανέναν στην πραγματικότητα ενώ και οι παλαιότερες βλέψεις των "αδριατικών δυνάμεων" στις αρχές του 20ου αιώνα, της Ιταλίας και της Αυστρίας, ήταν σε υποχρεωτική αναστολή.

Τώρα ο Ράμα επιστρατεύει όλες του τις δυνάμεις για την μεγιστοποίηση των ωφελημάτων από την αναπάντεχη (;) εύνοια των Δυτικών. Παίζει το χαρτί της γεωγραφίας, μπαινοβγαίνοντας μ' έναν αφαιρετικό τρόπο στις ιστορικές προδιαγραφές του χθες και του σήμερα. Δεν διστάζει μάλιστα, συχνά να ρίχνει και το φαρμάκι του στην ελληνική ιθύνουσα τάξη για τις άλλοτε "μεγάλες ιδέες", υπαινισσόμενος ότι "έχει γυρίσει ο τροχός"... Μετά υπομειδιά και τα κουκουλώνει όλα, αναφερόμενος στο κοινό, μεγάλο, ευρωπαϊκό μας σπίτι!

Διεκδικεί εδάφη η γείτων; Όχι, το λοιδωρεί και το διαψεύδει κατηγορηματικά αφού τόσο ο πρωθυπουργός της Αλβανίας όσο και ο κατά δήλωσή του, φίλος του, Τούρκος πρόεδρος, δείχνουν να έχουν καταννοήσει καλά την έννοια του σύγxρονου, ζωτικού χώρου στη νέα γεωγραφία, που δομείται πάνω στα χαλάσματα των αιματηρότερων πολέμων στην σύγχρονη ιστορία. Γι' αυτό αναφέρεται στα ανθρώπινα δικαιώματα των αλβανικών πληθυσμών που ζουν σε άλλες βαλκανικές χώρες. Γι' αυτό παίζει και το χαρτί της cameria. Άλλωστε από τη δυτική στρατιωτική επέμβαση για την αποκατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Αλβανών του Κοσσυφοπεδίου δεν ξεκίνησαν όλα;

Ιστορική λεπτομέρεια η συστηματική αποδυνάμωση, στα τέλη των '80 και τις αρχές της δεκαετίας του '90, των γιουγκοσλαβικών δεσμών στις, γερμανικών βλέψεων, βόρειες Δημοκρατίες της άλλοτε κραταιάς Ομοσπονδίας. Όπως δεν έχει και τόσο σημασία ότι η Οργάνωση του Σοσιαλιστικού Κόμματος της Αλβανίας στην Αθήνα, είχε βρει το 2009, φιλόξενη στέγη στη Χ. Τρικούπη (σ.σ. ή την Ιπποκράτους;) του ΠΑΣΟΚ του Γ. Παπανδρέου. Την ίδια περίοδο ο Έντι "μας" ξεπλήρωνε την κομματική φιλοξενία με την προσφυγή του στο Συνταγματικό Δικαστήριο για τη μονομερή ακύρωση της συμφωνίας Καραμανλή - Μπερίσα για τα θαλάσσια όρια! Τώρα ο πρωθυπουργός της Αλβανίας επιθυμεί να τα συζητήσουμε "πακέτο" με τη δημιουργία κοιμητηρίων για τους Έλληνες πεσόντες του ελληνο-ιταλικού πολέμου του '40...